اگرکسی ادعا کرد که دنیا را دوست ندارد دروغ گفته زیرا  دنیا آفریده خدا و مورد علاقه انسان هاست و این یک احساس طبیعی است اما اشتباهی که بیشتر مردم مرتکب آن می شوند این است که دنیا را بر آخرتشان ترجیح می دهند.حال سوال اینجاست که چگونه حقیقت دنیا رابشناسیم؟

بايد گفت: حقیقت دنيا را به وسیله فرمایش رسول خدا(ص)، که می فرماید: إن الدنیا حلوة خضره، شناخت. پیامبر اکرم (ص) دنیا را شیرین و خوش منظر توصیف نموده، اما اين ظاهر دنياست ولي در حقيقت دنیا براي مسلمان زندانی بیش نیست چون پیامبر (ص) میفرماید:الدنیا سجن الم‍ؤمن و جنة الکافر، دنيا زندان مسلمان و بهشت كافر است.
شاید در ذهنت این سوال مجسم شود كه چطور دنیا زندان مومن است درحالی که بعضی از مومنان کاملا در رفاه و نعمت بسرمی برند؟ در پاسخ می گویم: منظوراز زندان آنگونه که ما فکر می کنیم،زندان آهنی نیست بلکه منظوراز دنیا، مقید شدن است. و این را هم می دانیم زندان چیزی جز مقید شدن نیست؛ و در این مورد عارف مشهور محمد سماک می گوید:[ای انسان!تو همیشه در حبس بوده ای، محبوس در صلب پدر، سپس در شکم مادر، و بعد در گهواره و در پی آن محبوس در مدرسه نهایتا محبوس در تلاش برای کسب روزی، بنابراین برای زندگی بعد از مرگ به گونه ای تلاش کن که، حداقل درآنجا محبوس نباشی…].
حال بدانیم نام این دنیا چیست؟ دنیا دو معنا دارد یکی ازریشه (دنو) یعنی: سریع الزوال و فنا پذیر؛ دیگری از ریشه( دنانت) یعنی:زشت وکریه المنظر. [البته این هم درصورتی است که دنیا بر آخرت ترجیح داده شود] حال چگونه با دنیا رفتار کنیم تا فریبش را نخوریم؟ بايد دانست كه مهمترین صفتی که در رابطه با دنیا مراعات کنیم بیداری و کمال هوشیاری است. زیرا دنیا حفره ای از لذتها و شهوات است. و هر کس دنیا را به عنوان گذرگاهی برای عبور به آخرت قرار دهد نجات یافته ولی کسی که تصور کرده که دنیا محل استقرارهست به سختی زیان دیده است زیرا دنیا سرای رسیدن به آخرت است نه سرای قرارٍ!
امام حسن بصری می فرماید:«از مشغولیت های دنیا برحذر باشید که شما را خیلی غافل خواهد کرد.هیچ کس یک دروازه،از مشغولیت های دنيا را نگشوده مگر اینکه آن دروازه،ده دروازه برایش باز کرده».
بنابراین اگر یک دروازه از دنیا برای ما گشوده شد.ماهم نیز یک دروازه ازآخرت را بگشاییم تا نصیبمان را ازآخرت فراموش نکرده باشيم وکاملا متعادل و متوازن زندگی کنیم ،درست همان طور که خداوند امر می کند نه اینکه به طور کلی از دنیا کناره گرفت ،و از دنیا هم هراس نداشته باشیم بلکه تلاش کنیم و یاد گیریم که با زینت های دنیا چگونه رفتار کنیم چناچه که ابن مسعود می گوید:(ای مردم بکوشید،مانند «قطرب نهار» نباشید).قطرب نهار یعنی چه؟ قطرب نهار نام پرنده ای کوچک است که گاهی اینجا و زمانی آنجا می نشیند و تمامی روزش را با تلاش و بدون لحظه ای ایستادن و استراحت سپری می کند،و شبانگاه خسته به بستر می رود.بعضی از مردم نیز همین گونه هستند. در راه كسب دنیا از صبح تا شب دوندگی می کنند ولی اصلا به فکر آخرتشان نیستند.انسان خیلی مسکین است، همان گونه که از فقر می ترسد اگر از آتش جهنم می ترسید،بی گمان وارد بهشت می شد.
نویسنده:هاشم آزم