قاعده جهان بر این است که؛ هر کاری باید بر اساس انگیزه و هدف پیش برود. اگر کار و برنامه‌ای بر اساس این مهم باشد، می‌توان برای آن فرجام و پایانی را متصور شد و بر عکس آن، اگر کاری دارای هدف و انگیزه نباشد، نمی‌توان سرانجام خوشی برای آن در ذهن تصور کرد.
یکی از اهداف بزرگ و شاید اصلی‌ترین هدف در جهان بینی اسلامی و دینی برای انجام هر کاری، بدست آوردن رضای خداوند متعال و حاصل نمودن مغفرت اوست.
همۀ اهل ایمان در پی این هستند تا با تمام کارهای دینی خود اعم از نماز و روزه و حج … و کارهای دنیوی مشروع خود از قبیل معاملات، معاشرات و… رضایت و مغفرت الله متعال را بدست آورند.
اما اینکه با کدام عمل، ما مورد مغفرت خداوند متعال قرار می گیریم امری‌ست پوشیده و مستور.
در روایت از نبی رحمت-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- نقل شده که فرموده‌اند: خداوند متعال زن بدکاره‌ای را بخاطر ترحم بر یک گربه بخشید.
و شیخ سعدی نیز در سروده‌ای چنین نقل می‌کند:

یکی در بیابان سگی تشنه یافت
برون از رمق در حیاتش نیافت

کله دلو کرد آن پسندیده کیش
چو حبل اندر آن بست دستار خویش

به خدمت میان بست و بازو گشاد
سگ ناتوان را دمی آب داد

خبر داد پیغمبر از حال مرد
که داور گناهان از او عفو کرد

همه‌ی ما در حین سپری کردن روزمرگی خود دوست داریم و علاقمند هستیم تا دست کسی را بگیریم و به کسی کمک نماییم و یا سنگی را از پیش پای فردی برداریم، اما گاهی وابستگی‌ها و دلبستگی‌ها یا کسالت‌ها و کم حوصلگی‌ها مانع انجام این کار می‌شود! بیاییم جمله «شاید تو بخاطر همین کار بخشیده شدی» را نصب‌العین خود قرار دهیم، امیدست که بتواند به عنوان یک محرکه یا انگیزه برای ما در مسیر بندگی و زندگی قرار بگیرد و ما را به پیش براند.

عصمت الله پورمحمد تیموری