شاید روزی که استاد مرکز مطالعات رسانه‌ای تورنتو «مارشال مک‌لوهان» در دهه شصت قرن بیستم میلادی نظریه «دهکده جهانی» را در توصیف آیندهٔ جهان، تحت تأثیر وسایل ارتباط جمعی به کار برد، خیلی ها آن را فقط یک تئوری و نِگَـــــره می دانستند، تئوری ای که یا هرگز عملی نخواهد شد و یا اگر هم روزی قرار است عملی شود، آن روز بسیار دور است. اما این نظریه چنان زود به حقیقت پیوست که فرصت تحلیل و تفسیر به کسی نداد، بشر تا چشم گشود خود را در جهانی کوچکتر از دهکده و در دام شبکه تارعنکبوتی اینترنت یافت.

امروز دیگر قرن سعدی نیست تا «گوشم به راه تا که خبر می‌دهـــــــــد ز دوست» باشد. دیگر کسی منتظر صاحب خبر نیست تا «از در، درآید و از خود بدر شود». رادیو و تلویزیون که روزی غول خبر رسانی بودند، دیگر بازار چندان گرمی ندارند، اینترنت که آمد و با خود شبکه های اجتماعی را آورد ، دنیا را، که یک دنیا وسعت داشت، کوچک کرد، کوچک و کوچکتر و اکنون اوضاع به گونه ای است که کوچکترین اتفاق در دورافتاده ترین نقطه زمین، در کسری از ثانیه در جهان پهانور مخابره می شود و تا نوبت به اخبار ساعت چندِ فلان رسانه ی صوتی یا تصویری برسد، شما ده تحلیل در مورد آن خبر خوانده اید و در آرشیو ذهنتان ذخیره نموده اید.
با تفصیلی که گذشت می توان گفت: امروز دنیا تبدیل شده است به میدان کارزار عقیدتی ، میدانی که در آن، همه مسلح به سلاح تکنولوژی اند. قانون جنگ این است که اگر نزنی ، زده می شوی. اگر حمله نکنی ، مجبور به دفاع می شوی، در دهکده جهانی باید مأثر باشی تا متأثر نگردی. و یقینا اگر «اهلان» این میدان را خالی گزارند، «نا اهلان» عنان آن را در دست گرفته، جوانان نورسته را که ذهنشان کاملا آماده بزر هر نوع روئیدنی است، در دام خود گرفتار کرده مغزه جامعه اسلامی را به یغما می برند و روزی علماء از خواب بر خواهند خواست که کاری جز افسوس و ندامت ـ که آنهم بی سود است ـ نخواهند داشت.
اما مسئولیت علماء که چشم بیدار جامعه اند دراین دهکده جهانی چیست؟
اگرشخص عالم بپذیرد که در راه تحصیل علم قدم برداشته است، باید بقبولد که وارث انبیاء و امین خدا بر روی زمین است، چه آنکه رسول مهربانی ـ که درود خدا بر او و خاندان و یارانش  باد ـ  وی را به این مقام مفتخر نموده است«العلماءُ ورثةُ الأنبياءِ» ، « العلماءُ أمناءُ اللهِ على خلقِهِ »
برای روشن شدن وظیفه عالم، باید ابتدا نگاهی به برخی وظایف که خداوند بر عهده پیامبر نهاده است بیندازیم.
یکم: تسلط و برتری دادن اسلام بر همه ی ادیان:« هُوَ الَّذِي أَرْ‌سَلَ رَ‌سُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَ‌هُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ» اوست خدایی که رسول خود را به هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر همه ادیان عالم تسلط و برتری دهد.(توبه 33)
وظیفه وارث پیامبر این است که با استفاده از همه امکانات موجود اعم از اینترنت، ماهواره، رادیو، تلویزیون، شبکه های اجتماعی و… بکوشد تا دین خداوند که همانا اسلام است را در عالم منتشر سازد و هیچ شهر، روســـــــــــــتا و خانه ای پیدا نشود مگر آنکه ندای توحید به آن رسیده باشد. وارث پیامبر باید همواره این سخن پیامبر(صلی الله علیه و سلم) را به یاد آورد که به علی (رضی الله عنه) فرمود: : فوالله لأن يهدي الله بك رجلا واحدا خير لك من حمر النعم. ارزش هدایتِ تنها یک نفر به اسلام، از شتران سرخ موی برتر است.
دوم: مژده‌رسانی و بیم‌دهنده گی: « يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْ‌سَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرً‌ا وَنَذِيرً‌ا»ای پیغمبر! ما تو را به عنوان گواه و مژده‌رسان و بیم‌دهنده فرستادیم.(الاحزاب45)
وارث پیامبر باید زیبایی های اسلام را به عالَم معرفی نماید، مردم را به آینده ای نیک بشارت داده از عاقبت عناد و سرپیچی از قوانین اسلام بیم دهد.
سوم: نشر قرآن و فرهنگ قرآنی: « هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَ‌سُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ» و کسی است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولی از خودشان برانگیخت که آیاتش را بر آنها می‌خواند و آنها را تزکیه می‌کند و به آنان کتاب (قرآن) و حکمت می‌آموزد. (الجمعه2)
نشر قرآن و فرهنگ قرآنی از مهمترین وظایف وارث پیامبر است. قرآن، زیباترین منشور حیات و کتاب زندگی و بندگی است. بشر تنها و تنها با قرآن می تواند کشتی طوفان زده خود را از مهلکه رهانیده بر ساحل امن و آرامش رهنمون سازد. وارث پیامبر باید تمام جهد و تلاش خود را به کار بندد تا در این دهکده جهانی پیامها و مفاهیم این کتاب انسان ساز را به همنوعانش اعم از مسلمان و غیر مسلمان برساند. آموزش نظم، ترجمه و تفسیر کلام الهی وظیفه مهم و اساسی وارث پیامبر است. او باید به وسیله قرآن در پی تزکیه انسانها باشد.
کوتاه سخن آنکه هر چه دنیا کوچکتر می شود و ارتباطات کوتاه تر ، وظیفه علماء سنگین تر و خطیرتر می گردد. وظیفه ای که کوچکترین کوتاهی در قبال آن خسارات و فجائع غیر قابل جبرانی به بار خواهد آورد.

مجله انوار