کودکان برای رشد و نمو و اعتدال زندگی و عواطف خویش به محبت، عشق، مراقبت و شفقت نیاز دارند، تا از شخصیتی متوازن و به دور از ناهنجاری روانی و عقده‌های گوناگون، برخوردار شوند؛ زیرا چنانچه کودکان از طرف نزدیکان به ویژه پدر، مادر، پدرکلان، مادرکلان، خواهران و برادران مورد توجه، مراقبت و محبت قرار نگیرند، در تنگنای روحی و معنوی قرار گرفته و دچار ناراحتی و بی‌تابی می‌شوند و گاهی ناراحتی خود را از طریق گریه بروز می‌دهند.

سنت رسول  خدا صلی الله علیه وسلم مسلمانان را به ضرورت مهربانی و عطوفت با فرزندان یادآوری نموده و رسول  خدا صلی الله علیه وسلم فرموده‌اند: «بهترین زنان قریش مهربان‌ترین آنان با فرزندان خویش و آنهایی هستند که بیشترین اهتمام را به شوهران خود می‌کنند».(متفق علیه)
از براء رضی الله عنه  روایت شده که فرموده است: رسول  خدا صلی الله علیه وسلم را دیدم که حسن بن علی را بر دوش خویش نهاده بود و می‌فرمود: «خداوندا من او را دوست می‌دارم و از تو می‌خواهم که او را دوست بداری».( متفق علیه)
یکی از ویژگی‌های اهل ایمان مهربانی با دیگران به ویژه فرزندان است و گاهی به وسیله بوسیدن، نوازش، خریدن هدیه و … از آن تعبیر می‌شود. رسول  خدا صلی الله علیه وسلم فرموده‌اند:
«مهربانان مشمول مهربانی و محبت خداوند رحمن قرار می‌گیرند، با آنهایی که در زمین‌اند مهربان باشید تا کسی که در آسمان است با شما مهربانی کند».( ابوداود و ترمذی.)
رسول  خدا صلی الله علیه وسلم با کودکان بسیار مهربان بود و برای شادمانی و سرورشان تلاش می‌فرمود. طبرانی از ابن عباس نقل می‌نماید که: رسول  خدا صلی الله علیه وسلم هرگاه اولین ثمر درختان را برای او می‌آوردند، آن را بر روی چشم و سپس بر روی لبان خویش می‌نهاد و می‌فرمود: «خداوندا هم‌چنان که اول آن را به ما نشان دادی آخرش را هم به ما نشان بده!» و سپس آن میوه را به کودکانی که در آنجا بودند می‌داد.
رسول  خدا صلی الله علیه وسلم در بسیاری موارد دستان محبتش را بر سر و روی کودکان می‌کشید و آنها را می‌بوسید. از عایشه رضی الله عنها  روایت شده است که: «روزی اقرع بن حابس نزد رسول  خدا صلی الله علیه وسلم بود و حسن و حسین نزد ایشان آمده و رسول  خدا صلی الله علیه وسلم آنها را در بغل گرفته و بوسید. اقرع گفت: من ده فرزند دارم تاکنون هیچ‌کدام از آنها را نبوسیده‌ام. رسول  خدا صلی الله علیه وسلم نگاهی به او نمود و فرمود: «هرکس مهربان نباشد مورد مهربانی قرار نمی‌گیرد».
یکی از لوازم محبت و مهربانی با کودکان سلام کردن به آنان است؛ زیرا سلام گفتن به کودکان احساس هویت و شخصیت را در آنان شکوفا می‌نماید و آنها را متوجه می‌نماید که آنها سرمایه و توشه آینده زندگی هستند و در واقع سلام، احوال‌پرسی و اهتمام به کودکان تربیت عملی خوبی برای آنهاست. نهال مهربانی را در درون آنها می‌رویاند و بزرگ می‌کند. انس بن مالک رضی الله عنه  روایت می‌نماید که: «روزی از کنار چند کودک عبور می‌کردم و به آنان سلام کردم. من این را از رسول  خدا صلی الله علیه وسلم آموخته بودم که هرگاه کودکانی را می‌دید به آنان سلام می‌فرمود».
هم‌چنین انس روایت می‌نماید که «رسول  خدا صلی الله علیه وسلم گاهی به میان مردم انصار می‌رفت و بر کودکان آنها سلام می‌کرد و آنها را نوازش می‌نمود».( اخرجه بغوی و ابونعیم و خطیب بغدادی.)
منبع: امت انلاین