انواروب:
 مولوی عبدالله فروردین استاد حدیث حوزه علمیه انوارالعلوم در سخنان مراسم نماز جمعه این هفته خیرآباد در موضوع دوستی و رفاقت اسلامی به ایراد سخن پرداخت.
ایشان بعد از تلاوت آیه مبارکه: «الاخلاء یومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقین» فرمود: انسان موجودی اجتماعی است و خداوند انسانها را به گونه ای آفریده است که با هم زندگی کنند؛ عبادت انسانها با یکدیگر است، نماز ، روزه و حج را به صورت اجتماعی انجام میدهند و اجتماعی بودن برای انسان امری لازم و ضروری است. انسانها نیاز دارند با یکدیگر دوست بشوند، محبت نمایند و تعامل داشته باشند و برخی از امور دینی و دنیوی را به صورت جمعی انجام دهند.لذا دوستی و محبت امری فطری و لازمی است و خداوند در قرآن کریم و رسول اکرم صلی الله علیه و سلم در احادیث به مسئله محبت و دوستی اهمیت زیادی داده اند و تاکید نموده اند که انسان باید در دنیا دوستان خوبی اتخاذ نماید تا در آخرت نیز این دوستی سودمند و نافع باشد.
ایشان در ادامه افزود: در آیه ای که ابتدا تلاوت نمودم خداوند می فرماید: بسیاری از انسانها هستند که در دنیا با هم دوستی دارند اما در آخرت از یکدیگر متنفر می شوند و از هم فرار می کنند. چه بسا که در آخرت خواهند گفت: کاش فلان کس را به عنوان دوست انتخاب نمی کردیم و افسوس می خورند که چرا با فلان شخص صالح دوستی برقرار نکردند تا در رفتار و اعمالشان تاثیر مثبت بگذارد.
مولوی فروردین افزود: خداوند انسانها را آفرید و در وجود آنان معصیت را نهادینه ساخت. وقتی انسان از گناه و معصیت توبه می کند آن زمان است که لذت عبادت را حاصل می کند.
انسان باید همواره تلاش نماید از گناه اجتناب کند چون شاید فرصت توبه فرا نرسد و انسانها برای اینکه از گناه محفوظ باشند باید متوجه خداوند شوند و دوستان خوبی برگزینند تا آنان را تذکر دهند. در روایت آمده است: آنان که به خاطر خدا بایکدیگر محبت و دوستی می کنند در آخرت بر منبرهایی از نور خواهند نشست که همه به آنان رشک می برند.
خداوند می فرماید: تعاونوا علی البر و التقوی همدیگر را در نیکی و تقوا مساعدت نمایید .
دوست آن باشد که گیرد دست دوست***در پریشان حالی و درماندگی
دوست واقعی آن است که برای حفاظت دوستان خود از عذاب و آتش جهنم تلاش نماید. خداوند همه را توفیق محبت و دوستی خالصانه برای خود عنایت فرماید.