نقل شده که روزی مأمون، خلیفه عباسی به ابوعلی منقری گفت: به من خبر رسیده که تو امی وبی‌سواد هستی و نمی‌توانی خوب شعر بگویی. و نمی توانی درست حرف بزنی. ابوعلی گفت: ای امیرالمومنین! در مورد سخن گفتن گاهی زبانم می‌لغزد و اما در مورد اینکه بی‌سواد هستم و خوب نمی‌توانم شعر بگویم راستش را بخواهید پیامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- هم امی و بی‌سواد بود و نمی‌توانست شعر بسراید! مامون گفت: من از تو در مورد سه عیب که در تو وجود داشت، پرسیدم و تو چهارمین عیب خود را که جهالت و حماقت است، هم ظاهر کردی. مامون به او گفت: ای نادان! بی‌سوادی و امی بودن در مورد پیامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- فضیلت و یک ویژگی است تا مبادا بدیشان گمان بد کنند (و بگویند که قرآن ساخته و پرداخته خود اوست) نه به این‌خاطر که سواد و شعر چیز بدی است.

 حالِ برخی افراد باسواد و به اصطلاح کرسی‌نشین و روزنامه‌های از چشم افتاده ما چنین است که کسی شکی در کج‌فهمی و جهالت آنان ندارند، اما خودشان ناخواسته زبان باز می‌کنند.

نمونه واضح آن در توییت آقای علی حسنلو عیان می‌شود که از روزنامه رسالت نقل می‌کند. این روزنامه دست از همه چیز کشیده و برای توجیه برخی سیاست‌های دولت بالاخص در مورد حجاب، پیامبر خدا-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- و خلفای راشدین و اهل بیت-رضوان الله تعالی علیهم- را متهم به کم کاری کرده است. به نقل از توییت آقای حسنلو خلاصه یادداشت روزنامه رسالت چنین است: «اگر حجاب در زمان پيامبر اجباري نبوده است، احياناً به دليل تازه پا بودن اسلام و عدم ثبات اجتماعي، درگيري زياد در جنگ‌ها، لزوم تدريجي بودن ابلاغ احکام و اموري از اين دست باشد نه به دليل عدم مشروعيت آن.

در ‏زمان پس از رسول خدا نيز روشن است که جز مدتي بسيار اندک، هيچ‌گاه حکومت در دست اهل بيت عليهم السلام نبوده است تا در رابطه با اجباري کردن حجاب نظري بدهند،

اما، امروز پس از تثبيت انقلاب اسلامي و حصول اقتدار لازم براي دولت، موانع برطرف شده‌اند.»

لُب کلام نویسنده این است پیامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- به علت عدم فرصت و نبود وقت کافی حکمی از احکام خدا را اجرایی ننموده است!

در حالی که بر اساس نص صریح قرآن، پیامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- تمام وظیفه و مسئولیتی را که بدیشان سپرده شده بود، به نحو احسن انجام داد و جای هیچ گونه ابهامی باقی نگذاشت. خداوند متعال می فرماید: يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ «ای فرستاده (ی خدا، محمّد مصطفی!) هر آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده است (به تمام و کمال و بدون هیچ گونه خوف و هراسی، به مردم) برسان (و آنان را بدان دعوت کن)، و اگر چنین نکنی، رسالت خدا را (به مردم) نرسانده‌ای (و ایشان را بدان فرا نخوانده‌ای. چرا که تبلیغ جمیع اوامر و احکام بر عهده تو است، و کتمان جزء از جانب تو، کتمان کلّ بشمار است).

و باز می‌فرماید:  الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ* امروز دین شما را به کمال رساندم/المائدة ۳

بر هیچ خردمندی پوشیده نیست که اکمال دین تنها به معنای بیان فرائض و واجبات و محرمات نمی‌باشد. بلکه اجرایی کردن احکام و چگونه عملی ساختن آنها از وظایف اصلی پیامبر خدا-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- بوده است.

و در فرازی  دیگر خداوند پیامبرش-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- را به عنوان الگوی بشریت معرفی می‌نمایند: لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا* به راستی که برای شما و برای کسی که به خداوند و روز بازپسین امید [و ایمان‌] دارد و خداوند را بسیار یاد می‌کند، در پیامبر خدا سرمشق نیکویی هست‌/الاحزاب ۲۱

همۀ آگاهان اعم از مسلمان و غیرمسلمان اذعان و اعتراف می‌کنند که پیامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- در باب سیاست داخلی و اجتماعی و چگونه عملی ساختن دین، یک نابغه‌ی بی‌بدیل و بی‌نظیر بوده‌اند که طی ۲۳ سال توانستند دین اسلام را به گونه‌ای پیاده کنند که مردم گروه گروه از سر شوق به خدمت ایشان مشرف شده و اسلام می‌آورند، چیزی که دقیقا ما امروزه عکس آن را مشاهده می‌کنیم.

 بر کسی پوشیده نیست که کلیدی‌ترین ابزار و عامل پیشرفت پیامبراکرم-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- اخلاق نیکو و زیبای ایشان بوده است. اخلاق ایشان بود که اعراب بادیه نشین و خونخوار را بهترین مربیان بشریت ساخت. اعرابی که حتی به اهل و خانواده خود رحم نمی‌کردند، انسان‌هایی شدند که از روی ترحم و دلسوزی برای رساندن دین به انسانیت دست از همه‌ی هست و نیست خود شستند.

عیان است که اصلی‌ترین رکن اسلام نماز است و در هیچ‌جا نقل نشده که پیامبر خدا-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- افراد را به زور به نماز ببرند، و وادار به نماز کنند، چرا که وظیفه اصلی ایشان ابلاغ دین بوده است. پروردگار متعال در مورد رسالت پیامبران می‌فرماید: وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ * ما پیغمبران را جز به عنوان بشارت‌دهندگان (مؤمنان به خیر و ثواب) و بیم‌دهندگان (کافران از عقاب و عذاب) نمی‌فرستیم. ‎﴿الانعام ٤٨﴾

آقای قرائتی مبلّغ و مفسر شیعی مذهب در برداشت از این آیه می‌نویسد: مسئولیت انبیا، بشارت و هشدار مردم است و نه اجبار مردم.

چه خوب می‌شود که انسان بداند برای اثبات افکارش نباید به هر دستاویزی چنگ بزند و اگر خوب حرف زدن را بلد نیستیم حداقل خوب سکوت کردن را یاد بگیریم.

عصمت‌الله پورمحمد تیموری