وطن نیاکان مفتي محمد شفيع عثماني روستای سهارنپور هندوستان می باشند. وی در 20 شعبان سال 1314 ه.ق چشم به جهان گشود.

وقتی پنج ساله شد روخوانی قرآن مجید را در دارالعلوم دیوبند پیش حافظ محمد عظیم آغاز نمود. چون قرآن مجید را به پایان رسانید به خطاطی و خوش نویسی روی آورد و ریاضی را از عمویش مولانا منظور احمد که از جمله مدرسین دارالعلوم دیوبند بود آموخت. فن تجوید را از قاری محمد یوسف یاد گرفت و صرف و نحو و کتب ابتدایی فقه را همراه با کتب فارسی پیش پدرش خواند.

در سال 1330 ه.ق در حالی که 16 سال داشت در دروس نظامی دارالعلوم دیوبند شرکت نمود و تا سال 1335 ه.ق از اساتید آن دانشگاه همچون مولانا انورشاه کشمیری ، مفتی اعظم هند مفتی عزیز الرحمن ، مولانا شبیر احمد عثمانی رحمهم الله و…  فيض برد و فارغ التحصيل شد.ايشان بعد از فراغت به مدت 26 سال در دارالعلوم ديوبند به تدريس پرداخت .

مفتي محمد شفيع بعد از هجرت به پاكستان در كراچي رحل اقامت افكند و دارالعلوم كراچي را بنا نمود. ايشان به تاريخ 10 شوال سال 1396 هـ . ق. وفات نمود.

برخي تأليفات ايشان به زبان عربي عبارتند از:

أحكام القرآن،أخلاق أم شقاق؟، الازدياد اليني على اليانع الجني ، توزيع الثورة في الإسلام ، نفحات في فضل اللغة العربية ، هداية المهتدين في آية خاتم النبيين