شیخ علامه، فقیه بلند آوازه و عالم ربانی مفتی اعظم، مولانا عزیز الرحمن عثمانی دیوبندی، فرزند مولانا فضل الرحمان عثمانی و برادر بزرگتر مولانا شبیراحمد و مولانا حبیب الرحمان عثمانی ، و رئیس اسبق دارالعلوم دیوبند می باشند.

ایشان چهل سال مسئولیت دارلافتاء دارالعلوم دیبوند را بر عهده داشتند و چنان تبحری در علوم و خصوصا فقه کسب کرده بودند که در اکثر مراجعات و فتواها، نیازی به نگاه کردن کتاب برای جواب سوال ها نداشتند.

با وجود اینکه فتاوایی که ایشان در میان سالهای 1310 هـ . ق. تا 1329 هـ.ق. داده اند،در دسترس نیست، تعداد فتاوایی که هم اکنون از ایشان در دارالعلوم دیوبند موجود است، به 37561 فتوا می رسد. اما مولانا مقری محمد، رئیس سابق دارالعلوم دیبوند در مقدمه جلد اول فتاوای ایشان تصریح می کنند که فتاوای مولانا عزیز الرحمن حداقل 118000 فتوا است.

تواضع و فورتنی ایشان به حدی بود که همواره بعد از نماز عصر تا مغرب به خانه افراد بی سرپرست سر زده، مایحتاج شان را از بازار تهیه نموده، شخصا به خانه آنان می برد. حتی در روزهای برفی ، برف پشت بام خانه افراد بی کس را می انداخت.

ایشان در سال 1275 هـ.ق. برابر 1858 م. به دنیا آمده و در سال 1298 هـ . ق. از دارالعلوم دیوبند فارغ التحصیل شد و در 17 جماد الثانی 1347هـ.ق. دار فانی را وداع گفته، در مقبره قاسمیه آرام گرفت.

از ایشان علاوه بر مجموعه فتاوا، آثار دیگری از جمله «حاشية على ميزان البلاغة» و «منحة الجليل ببيان ما في معالم التنزيل» به یادگار مانده است.