افتخار کردن به قومیت و یا ملیت از صفات جاهلیت هستند که اسلام از آنان نهی نموده است. اسلام آمده تا بین مردم مساوات و برابری ایجاد نماید و با صدایی قوی بنیاد تمام تفاوت های قومی، نژادی و طبقاتی را فرویخت. چنانکه عبدالرحمن بن عوف -رضی الله عنه- گفت: سرور ما ابوبکر، سرورمان بلال […]

? پرسش مهمّ در اینجا این است که:آیا ما به همه‌ یا بخشی از آنچه خداوند دوست دارد، عمل نموده‌ایم؟  ✅ بخوان آنچه خداوند خوش می‌دارد و تطبیقش کن❎ و بخوان آنچه را خداوند خوش نمی‌دارد و از آن دوری کن.این تنها راه تطبیق عملی قرآن است!

امام “ابوداوود سجستانی” در کتاب “سنن” خود حدیث قابل تامّلی را روایت می‌کند که حاکی از تشویق پیامبر (صلی الله علیه و سلم) به تلاش و کوشش برای کسب رزق و روزی حلال و منع از تنبلی و تن پروری است.

پیشینیان گفته اند: سه چیز هست که وجود خارجی ندارد.غول و عنقاء و دوست وفادار.کاش می بودند تا سازمان ملل متحد را هم ذکر می کردند.

یک قاعده کلی هست که می گوید: عبادتی که در آن خشوع نباشد، نه خیر و برکتی دارد و نه نتیجه ای.

پس بشارت ده به آن بندگان من که به سخن ها گوش فرا میدهند و بهترین آن را پیروی می کنند اینانند که خداوند راهنمایی شان نموده و اینان، همانند خردمندانند.

وی در کتاب الحکم خود می نویسد: علم نافع و مفید به علمی اطلاق می شود که نورآن سینه را فراخ گرداند

امام اوزاعی رحمه الله فرمودند:پنج چیز بود که اصحاب محمد صلی الله علیه وسلم و تابعینی که به نیکی از آنها پیروی کردند، همواره بر آن پایبند بودند:

«فإنّ مَن اتّقَی اللهَ وقاه و مَن اتّکل علیه کفاه و من شکر له زاده و مَن أقرضه جزاه؛ فاجعل التّقوی عمارةَ قلبِکَ و جلاء بصرک؛فإنّه لا عمل لمَن لا نیّة له و لا خیر لمن لا خشیة له و لا جدید لمن لا خَلق له».