فضیل بن عیاض ـ رحمه الله ـ فرزندش را دید که در وزن بسیار حساس است و دقت می‌کند، از این کارِ او خوشش آمد و فرزندش را تحسین کرده گفت: این کار تو نزد خداوند از عمره و روزه گرفتن ارزشمندتر است.

مولوی عبدالغفار شیخ جامی در سخنان مراسم نماز جمعه این هفته خیرآباد “ظلم به دیگران” را جزو “محرامات الهی” دانستند و فرمودند: یکی از حقوقی که مسلمان بر مسلمان دیگر دارد این است که از جانب او مورد ظلم و ستم قرار نگیرد. در روایت آمده است: «مسلمان، برادر مسلمان است، بر او ظلم نمی‌کند و او را به حاکم ظالم نمی‌سپارد و او را خوار و ذلیل نمی‌کند.»
در حدیث قدسی، خداوند متعال مسلمانان را از ظلم نمودن باز می‌دارد و می‌فرماید: «ای بندگان من! من ظلم را بر خود حرام کردم و آن را برای شما نیز حرام گردانیدم، پس بر همدیگر ظلم نکنید.»
یکی از بزرگان می‌فرماید: «کسی که از حساب روز قیامت بترسد، دست از ظلم بر می‌دارد.»
ظلم، از گناهان کبیره است و کسی که ظلم می‌کند بدبخت و بدعاقبت است، چرا که ظلم، تاریکی‌های روز قیامت را در پی‌ دارد و خوشا به حال کسی که قوّت و قدرت ظلم کردن ندارد.
کجا خود شکر این نعمت گزارم / که زور مردم آزاری ندارم
اسلام، ظلم و تجاوز به مال، جان و حیثیّت مردم را ناجایز و حرام قرار داده است.
اگر کسی از ما پولی طلب دارد و ما توان پرداخت آن را داریم، اما نمی‌دهیم و امروز و فردا می‌کنیم، این ظلم است. پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ فرمودند: «مطل الغنی ظلم» تأخير کردن ثروتمند (در پرداخت حق مرد) ظلم و ستم است. در حدیث دیگری آمده است که «حق کارگر را قبل از خشک شدن عرق او بدهید.» ما باید خود را به این صفات عادت بدهیم.
چرا امروزه وضعیت ما طوری شده که در بانک‌های مختلف پول داریم، اما حاضر نیستیم آن را به نیازمندی “قرض‌الحسنه” بدهیم؟ در حالی که خداوند به ازای هر روز که پول ما نزد نیازمند است، به همان مقدار به ما پاداش می‌دهد.
امام جمعه خیرآباد در ادامه افزودند: وای به حال کسی‌که مدت‌دار قرض می‌گیرد، ولی در موعد مقرر قرض مردم را نمی‌دهد. پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ فرمودند: «لا ایمان لمن لا عهد له» آنکه به عهدش وفا نمی‌کند ایمان کامل ندارد. قرض، عهدی بر گردن ماست، باید به آن وفا کنیم.
نوع دیگر ظلم، ظلم در تجارت است، اگر در تجارت به کسی ضرر رساندیم، به او ظلم کرده‌ایم، باید در تجارت به چند مورد توجه کنیم:
1ـ جنس و کالایی را که می‌خواهیم بفروشیم، بیش از آنچه هست، تعرف نکنیم، زیرا سخنی خلاف گفته‌ایم و دروغگو می‌شویم. گاهی در تعرف یک کالا چندین بار قسم می‌خوریم ، آن هم قسم دروغ! در حالی که می‌دانیم خداوند ما را بر آن مؤاخذه می‌کند.
2ـ اگر در کالای ما عیبی است که آن را می‌دانیم حتما به مشتری بگوییم. پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ از جایی گذر می‌کردند، کسی را دیدند که در کیسه‌ای گندم دارد و می‌فروشد. وقتی به گندم دست زدند، دیدند گندم‌ها خیس است. پیامبر فرمودند: چرا گندمت خیس است؟ گفت: باران آن را خیس کرده است. فرمودند: پس به مشتری خود هم بگو که گندم من خیس است. و افزودند: خیانتکار از ما نیست.
3ـ مواظب ترازوی خود باشیم و وزن را کامل کنیم، چرا که خداوند می‌فرماید: «وای به حال کم فروشان،  آنان که چون به کیل (یا وزن) چیزی از مردم بستانند تمام بستانند، و چون چیزی بدهند در کیل و وزن به مردم کم دهند. » این قانون عمومیت دارد، اگر کارگر در کار خود کوتاهی کرد، گنه‌کار است و اگر صاحب کار پول کارگر را کمتر داد هم گنه‌کار است.
فضیل بن عیاض ـ رحمه الله ـ فرزندش را دید که در وزن بسیار حساس است و دقت می‌کند، از این کارِ او خوشش آمد و فرزندش را تحسین کرده گفت: این کار تو نزد خداوند از عمره و روزه گرفتن ارزشمندتر است.
4ـ حساسیت در بحث قیمت: باید قیمت اصلی را بگوییم، این ظلم است که قیمت را برای کسی که از قیمت‌ها نا آگاه است بالا بریم. آنها که زعفران را به نسیه می‌دهند اگر قیمت منصفانه‌ای بر کالای خود نگذارند ظلم کرده اند.
از حضرت عبدالرحمن بن عوف ـ رضی الله عنه ـ پرسیدند که چه چیر باعث برکت در مال شما شده است؟ فرمودند: صداقت و قناعت به فایده‌ی کم.