احساس خوشبختی عمیق، سرخوشی و شادی و پیروزی می‌کند… وقتی راز مردم را کشف می‌کند در پوست خود نمی‌گنجد.
وقتی می‌فهمد حقوق تو چقدر است… یا چرا فرزندت ازدواج نکرده است؟ احساس غرور به او دست می‌دهد.

با اشتیاق تمام از ریز‌ترین جزئیات زندگی‌ات می‌پرسند بلکه در لباس یک دلسوز امانت‌دار وارد زندگی‌ات می‌شوند.
مردمی که چشم‌هایشان به خانه و جیبت دوخته شده شاید اطلاعاتی کسب کنند ـ حتی اگر تنها یک نقل قول باشد ـ و تو و افراد خانواده‌ات قهرمانان آن حکایت بوده و او با سناریوی عجیب و غریب، پردازشگر اتفاقات آن است.

داستان‌هایی که تباهی بسیاری با خود دارند از جمله: نشر شایعات و سخنانی که سبب قطع رابطه‌ی خویشاوندی و از هم‌گسستگی جامعه می‌شود.
خداوند ـ متعال ـ می‌فرماید:
«وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا} [الاحزاب: ۵٨]
و کسانى که مردان و زنان مؤمن را بى‌آنکه مرتکب [عمل زشتى‌] شده باشند آزار مى‌رسانند، قطعاً تهمت و گناهى آشکار به گردن گرفته‌اند».

این آیه بیانگر حرام بودن آزار و اذیت زنان و مردان مؤمن است و یکی از انواع آزار و اذیت، جستجوی امور پنهانی آنها است.

قتاده بن دعامه ـ رحمه الله ـ می‌گوید: از آزار و اذیت مؤمن بپرهیزید زیرا الله محافظ اوست و به خاطرش خشمگین می‌شود.

پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرموده: «یا معشرَ مَن أسلمَ بلسانِهِ ولم یدخُل الإیمانُ قلبَهُ، لا تغتابوا المسلمینَ ولا تتَّبعوا عوراتِهِم، فإنَّ مَن تتبَّعَ عوراتِهم تتبَّعَ اللَّهُ عورتَهُ، ومَن تتبَّعَ اللَّهُ عورتَهُ یفضحُهُ فی بیتِهِ» [رواه أبو داود وصححه الألبانی.

یعنی: ای گروهی که به زبان اسلام آورده و ایمان وارد دلشان نشده است، به غیبت مسلمانان نپرداخته و در پی کشف نهان‌هایشان نباشید که الله هر کس در پی نهان‌هایشان شد الله در پی نهان او خواهد شد و هر کس الله در پی نهان او شد وی را در خانه‌اش رسوا می‌کند.

از جمله زیان‌های این نوع رفتار:
دلیلی بر ضعف ایمان و تباهی اخلاق است.
دلیلی بر پستی و دونمایگی است.
سینه‌ها را کدر و روابط را خراب می‌کند.

باید با دیگران صریح باشی و این تصمیم شجاعانه را بگیری که کسی را در امور زندگی‌ات شریک نکنی زیرا زندگی دارای مسائل خصوصی است و باید در این زمینه جدی باشی.

درباره‌ی هرگونه اطلاعاتی که برای مردم پیرامونت بیان می‌کنی خوب فکر کن، چه آنهایی که به زندگی خصوصی‌ات مربوط است یا آنهایی که به شغل و کارت ربط دارد. زیرا آنچه دوستان باید از آن اطلاع یابند مانند چیزی نیست که همکاران تو یا شخصی که در مکان عمومی یا پارک با تو می‌نشیند از  آن آگاهی پیدا کند.

چه بسا برخی از افرادی که در زندگی‌ات فضولی می‌کنند را نتوانی به صورت کامل از خود دور کنی، مانند همسایه‌ها و افراد خانواده، اما برخی دیگر را می‌توانی از مسائل خصوصی‌ات دور نگه داری، مانند راننده‌ی تاکسی یا یک فروشنده.

با برخی از افراد فضول با اشاره و کنایه رفتار کن و به آنها بفهمان که دوست نداری درباره‌‌ی زندگی شخصی‌ات بپرسند و ترجیح می‌دهی آن را از دیگران مخفی کنی.

با این وجود برخی هستند که در این میدان حرفه‌ای بوده و تبدیل به جنگجویی شکست‌ناپذیر شده‌اند لذا جز با صراحت نمی‌توان با آنها برخورد کرد و به کنایه و اشاره پاسخ نمی‌دهند.

شاید این حکایت موضوع را بیشتر واضح کند:

شخص ثروتمندی تمام افراد آبادی‌اش را جمع کرده و به آنها گفت: تصمیم گرفته‌ام نیمی از سودهای امسالم را به شما بدهم به شرط اینکه در زندگی دیگران فضولی نکنید.
آنها گفتند: نصف دیگرش مال کیست؟!
——————————-
منیره بنت هوشان المطیری / ترجمه: عبدالواحد انصاری
 منبع: بیداری اسلامی