در زندگی انسان‌ها باران‌های متفاوتی وجود دارد بعضی از باران‌ها، باران‌های امتحان است که کم و بیش زندگی انسان‌ها را با قطرات خود خیس و مرطوب می‌کند باران‌هایی که هیچ راه فراری از آن وجود ندارد: (وَ هُوَ الَّذی جَعَلَکُمْ خَلائِفَ الْأَرْضِ وَ رَفَعَ بَعْضَکُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِیَبْلُوَکُمْ فی ما آتاکُمْ […]

 

 

 

در زندگی انسان‌ها باران‌های متفاوتی وجود دارد بعضی از باران‌ها، باران‌های امتحان است که کم و بیش زندگی انسان‌ها را با قطرات خود خیس و مرطوب می‌کند باران‌هایی که هیچ راه فراری از آن وجود ندارد: (وَ هُوَ الَّذی جَعَلَکُمْ خَلائِفَ الْأَرْضِ وَ رَفَعَ بَعْضَکُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِیَبْلُوَکُمْ فی ما آتاکُمْ إِنَّ رَبَّکَ سَریعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحیمٌ: و اوست کسی که شما را در زمین جانشین [یکدیگر] قرار داد، و بعضی از شما را بر برخی دیگر به درجاتی برتری داد تا شما را در آنچه به شما داده‌است بیازماید. آری، پروردگار تو زود کیفر است، و [هم] او بس آمرزنده مهربان است.)(الأنعام: 165)

آری گاهی باران ثروت و گاهی باران مقام بر زندگی افراد نازل می‌شود به خاطر اینکه مورد امتحان قرار بگیرند و عیار و ارزش آن‌ها با عکس‌العملی که در زیر این باران انجام می‌دهند سنجیده شود. هرگز به خاطر آنچه از دست داده‌اند غمگین نمی‌شوند، و به آنچه دارند دلبستگی شدید ندارند، و این دو اصل سبب می‌شود که آرامش روحی آن‌ها به خاطر گذشته و آینده متزلزل نشود.
باران عذاب
بعضی از باران‌ها، باران عذاب و نقمت است. بارانی است که خودتان سبب بارش آن شده‌اید و هیچ کسی را به جز خودتان نباید ملامت کنید چنانکه شیطان بارها و بارها فریاد می‌کند که (‌فَلا تَلُومُونی وَ لُومُوا أَنْفُسَکُم: پس مرا ملامت نکنید و خود را ملامت کنید).(إبراهیم: 22) بارانی که قطراتی از آن می‌تواند زندگی انسان را دگرگون کند تاجایی که دیگر حتی بوی موفقیت و خوشبختی در زندگی به مشام او نمی‌رسد: (وَ لَقَدْ أَتَوْا عَلَی الْقَرْیَةِ الَّتی أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَ فَلَمْ یَکُونُوا یَرَوْنَها بَلْ کانُوا لا یَرْجُونَ نُشُوراً: و قطعاً بر شهری که باران بلا بر آن بارانده شد گذشته‌اند؛ مگر آن را ندیده‌اند؟ [چرا،] ولی امید به زنده‌شدن ندارند.(الفرقان: 40) و جالب است که عده‌ای به سبب غرور و تکبر به جایی می‌رسند که با جسارت هر چه تمام‌تر از خداوند تقاضا می‌کنند که این باران در زندگی آن‌ها شروع به باریدن کند و می‌گویند: (وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ کانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِکَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا به عذابٍ أَلیمٍ: و [یاد کن] هنگامی را که گفتند: «خدایا، اگر این [کتاب] همان حقِّ از جانب توست، پس بر ما از آسمان سنگ‌هایی بباران یا عذابی دردناک بر سر ما بیاور( الأنفال: 32) اما این افراد که در دنیا به هیچ چیزی اعتقاد ندارند از این امر غافلند که خداوند طبق مصلحت‌ها و حکمت خود عذاب را نازل می‌کند و درخواست این افراد برای نزول عذاب هیچ‌گونه دخلی در این مسئله ندارد چرا که این منطق قرآن است که قرار نیست همه در این دنیا طعم عذاب خداوند را بچشند: (وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلاً عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّما یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فیهِ الْأَبْصار: و خدا را از آنچه ستمکاران می‌کنند غافل مپندار. جز این نیست که [کیفر] آنان را برای روزی به تأخیر می‌اندازد که چشم‌ها در آن خیره می‌شود.)(إبراهیم: 42)
باران آرامش و خوشبختی
شاید بتوان گفت باران آرامش و خوشبختی بهترین بارانی است که در زندگی انسان‌ها شروع به باریدن می‌کند. تصور کنید در جامعه‌ای که همه مردم شب و روز برای به دست آوردن قطره‌ای آرامش تلاش و کوشش می‌کنند. آسمان زندگی عده‌ای آنقدر ابری باشد که میلیون‌ها قطره از این باران آرامش بر زندگی آن‌ها نازل شود و غرق در آرامش و خوشبختی شوند و این باران همان بارانی است که خداوند متعال وعده نزول آن را در جای جای قرآن کریم به افراد داده است: هُوَ الَّذی أَنْزَلَ السَّکینَةَ فی قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ لِیَزْدادُوا إیماناً مَعَ إیمانِهِمْ وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ کانَ اللَّهُ عَلیماً حَکیماً: اوست آن کس که در دل‌های مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ایمانی بر ایمان خود بیفزایند و سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آنِ خداست، و خدا همواره دانای سنجیده کار است.)(الفتح: 4) گاهی باران ثروت و گاهی باران مقام و گاهی باران غرور و خود برتر بینی بر زندگی افراد نازل می‌شود نه برای اینکه پاداشی برای کردار آن‌ها باشد بلکه به خاطر اینکه مورد امتحان قرار بگیرند و عیار و ارزش آن‌ها با عکس‌العملی که در زیر این باران انجام‌می‌دهند سنجیده شود و خودشان بفهمند که چند مرده حلاجند؟و با بارش این باران گران‌بهاست که: 1) هرگز از کسی جز خدا نمی‌ترسند: (وَ لا یَخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ وَ کَفی بِاللَّهِ حَسیباً) (احزاب: 39) 2) در انجام اهداف خود استوارند و اگر همه دنیا هم آن‌ها را ملامت کنند تأثیری در آن‌ها ندارد (وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ) (مائده: 54) 3) هرگز به خاطر آنچه از دست داده‌اند غمگین نمی‌شوند، و به آنچه دارند دلبستگی شدید ندارند، و این دو اصل سبب می‌شود که آرامش روحی آن‌ها به خاطر گذشته و آینده متزلزل نشود.(لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بما آتاکُم)(حدید: 23) 4) و بالاخره هرگز در برابر حوادث سخت سست نمی‌شوند، و اندوهی به خود راه نمی‌دهند، و همواره خود را برتر از دشمن می‌بینند: (وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ) (آل عمران: 139) برخلاف باران‌های دیگر برای بهره‌مندی از قطرات طلایی این باران ارزشمند تنها چیزی که نیاز است ایمان است چرا که این باران فقط اختصاص به مؤمنین دارد و در زندگی افراد دیگر هرگز نمی‌بارد. پس بیایید برای دریافت این قطرات طلایی دعا کنیم: (رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادی لِلْإیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ: پروردگارا، ما شنیدیم که دعوت گری به ایمان فرا می‌خواند که: «به پروردگار خود ایمان آورید»، پس ایمان آوردیم. پروردگارا، گناهان ما را بیامرز، و بدی‌های ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران.(آل‌عمران: 193)
منبع: روزنامه آرمان
به قلم: نسرین صفری