بدفالی عبارت است از فال بد و شوم، خداوند می فرماید: {فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُوا لَنَا هَذِهِ وَإِن تُصِبْهُمْ سَیئَةٌ یطَّیرُوا بِمُوسَى وَمَن مَّعَهُ} [الأعراف: ۱۳۱].

«پس چون خوشی به آنان روی می آورد، می گفتند: این سزاوار ماست و اگر گزندی به آنان می رسید به موسی و کسانی که با او بودند فال بد می زدند».

عرب ها عادت داشتند که هرگاه کسی می خواست به سفر برود پرنده ای می گرفت و سپس آن را رها می کرد، اگر پرنده به سمت راست پرواز می کرد نیک فالی می گرفت و به سفر می رفت و اگر پرنده به سمت چپ پرواز می کرد بدفالی می گرفت و از رفتن به سفر باز می آمد، پیامبر – صلى الله علیه وسلم – در حدیثی حکم این عمل را اینگونه بیان فرموده اند: عن ابن مسعود رضي الله عنه قال: قال رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم (الطِّيَرَةُ شِرْكٌ) «بدفالی شرک است».

یکی از موارد این اعتقاد حرام و منافی کمال توحید، بدفالی به ماه ها، روزها و اعداد است، مانند ازدواج نکردن در ماه صفر و اعتقاد به نحس بودن آخرین چهارشنبه هر ماه و یا عدد ۱۳ و یا بدفالی به اسم ها و افراد معلول، مانند این که شخصی به قصد بازکردن مغازه از منزل خارج می شود و در راه با شخصی نابینا دچار می شود و از آن فال بد می گیرد و دوباره به منزل برمی گردد، و اموری دیگر از این قبیل، این چنین موارد همه حرام و خلاف شریعت اسلامی است، چراکه با این طرز فکر، شریک قرار دادن دیگران در تغییر سرنوشت با الله می باشد. پیامبر – صلى الله علیه وسلم – از چنین افراد برائت جستند، عمران بن حصین – رضی الله عنه – روایت نموده است که پیامبر – صلى الله علیه وسلم – فرمودند: «هرکس فال بگیرد و یا برای او فال گرفته شود و یا و یا غیبگویی کند و یا این که برایش غیب گفته شود و یا سحر کند و یا کسی دیگر به نفعش سحر کند، از ما نیست» (۱). و اگر کسی مرتکب چنین کاری شد کفاره اش آن چیزی است که در حدیث عبدالله بن عمرو – رضی الله عنه – ذکره شده که می فرماید: پیامبر – صلى الله علیه وسلم – فرمودند: هرکس که فال او را از انجام کاری باز دارد، شرک کرده است، گفتند: یا رسول الله کفاره اش چیست؟ فرمودند: کفاره اش این است که بگوید: «اللَّهُمَّ لاَ خَیرَ إِلاَّ خَیرُكَ وَلاَ طَیرَ إِلاَّ طَیرُكَ وَلاَ إِلَهَ غَیرُكَ» (۲).

بدفالی از وساوس دل است و بهترین علاج آن توکل بر خداوند متعال است، آنگونه که عبدالله بن مسعود – رضی الله عنه – می گوید: چنین خیالاتی در قلوب همه ما پدید می آید، اما خداوند به وسیله توکل آن را از بین می برد (۳).
__________
(۱) – معجم الکبیر طبرانی: ۱۸/ ۱۶۲٫
(۲) – مسند احمد: ۲/ ۲۲۰٫
(۳) – ابوداود: ش ۳۹۱۰٫
منبع: امت آنلاین