در روزها و هفته‌های گذشته، جمهوری اسلامی ایران شاهد رقابت و کارزار انتخاباتی برای تعیین دوازدهمین رئیس جمهور ایران و پنجمین دور انتخابات شوراهای شهر و روستا بود. رقابت و تبلیغات، جزء ماهیت انتخابات است، هرچه تنور انتخابات گرم‌تر می‌شود، شور و هیجان طرفداران هر کاندیدا بیشتر و فضا داغ‌تر می‌گردد، این، چیزی طبیعی […]
در روزها و هفته‌های گذشته، جمهوری اسلامی ایران شاهد رقابت و کارزار انتخاباتی برای تعیین دوازدهمین رئیس جمهور ایران و پنجمین دور انتخابات شوراهای شهر و روستا بود.
رقابت و تبلیغات، جزء ماهیت انتخابات است، هرچه تنور انتخابات گرم‌تر می‌شود، شور و هیجان طرفداران هر کاندیدا بیشتر و فضا داغ‌تر می‌گردد، این، چیزی طبیعی و لازمه انتخابات بوده، هست و خواهد بود.
در این بین اما گاهی متأسفانه شاهد رفتارهایی فراقانونی و فرااخلاقی از جانب برخی کاندیداها و هوادارانشان از جمله تخریب، تحقیر، و … نسبت به رقیب یا رقیبان هستیم که صد البته گریز و گزیری از آن نیز نیست.
در شهرهای کوچک و روستاها خصوصاً رقابت بر سر کسب کرسی شورا همواره با چاشنی تنش همراه بوده و هست.
اینک اما انتخابات با همه‌ی هیجان و تب و تابش به پایان رسید و صندوق‌های رأی، تکلیف کاندیداها را مشخص کرد و هر که را خداوند مقدّر کرده بود و مردم به آن اعتماد کردند، رئیس جمهور شد و شوراهای شهر و روستا نیز بر همین منوال.
این را نباید فراموش کنیم که هر رقابت برنده‌گان و بازنده‌گانی دارد. اصلا قرار نیست در هر رقابتی، برنده، ما باشیم و بازنده، رقیبمان.
اگر در این کارزار ما، یا کاندیدای مورد نظرمان به پیروزی دست یافته‌ایم، باید ابتدا خدا را بر این احسانش سپاس گوییم و در راستای مصالح دنیوی و اخروی ملت‌مان قدم برداریم. نباید فراموش کنیم که، هم دوره‌ی انتخابات دیگری(چهار سال بعد) در جلو رو داریم و هم فردای قیامتی برای پاسخ به پروردگارمان.
اگر هم نتیجه‌ی انتخابات طبق مراد و به کام ما نبوده است، باید ابتدا خدا را بر مصلحتش شکر گوییم و در ثانی، تجربیات و دانسته‌های خود را در اختیار رقیب منتخب‌مان قرار دهیم تا از آن در راه مصالح امت اسلامی بهره گیرد.
اما آنچه را باید به کلی فراموش کنیم، کدورت‌ها و ناراحتی‌هایی است که در طول این روزها به وجود آمده است.
نباید از یاد ببریم که ما مسلمانیم و طبق فرموده‌ی رسول مهربانی ـ صلی الله علیه و سلم ـ مسلمان، برادر مسلمان است: عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ وَلَا يَخْذُلُهُ وَلَا يَحْقِرُهُ، التَّقْوَى هَاهُنَا» وَيُشِيرُ إِلَى صَدْرِهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، «بِحَسْبِ امْرِئٍ مِن الشَّرِّ أَنْ يَحْقِرَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ، كُلُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ حَرَامٌ دَمُهُ وَمَالُهُ وَعِرْضُهُ». (1)
«مسلمان، برادر مسلمان است، به او ظلم نمی‌کند، و رسوایش نمی‌سازد، و او را تحقیر نمی‌نماید.» آنگاه پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ سه مرتبه به قلب خود اشاره نمودند و فرمودند: «تقوا اینجاست. برای بدی هر کس همین بس که برادر مسلمان خود را تحقیر کند، همه‌ی مسلمان بر مسلمان دیگر حرام است، خون مال و آبرویش.»
باید قهر و ناراحتی را کنار گذاشته، کدورت‌ها را بزداییم و این سخن پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ را به یاد آوریم که: (لا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَهْجُرَ أَخَاهُ فَوْقَ ثَلَاثِ لَيَالٍ، يَلْتَقِيَانِ فَيُعْرِضُ هَذَا وَيُعْرِضُ هَذَا ، وَخَيْرُهُمَا الَّذِي يَبْدَأُ بِالسَّلامِ ) .(2)
«برای مسلمان جایز نیست بیشتر از سه شب با مسلمان قطع رابطه کند، بدین گونه که چون یکدیگر را ببینند از هم روی گردانند؛ و بهترین‌شان کسی است که ابتدا سلام می‌کند.»
و در حدیث دیگری از ابوهریره روایت شده است : «فَمَنْ هَجَرَ فَوْقَ ثَلَاثٍ فَمَاتَ دَخَلَ النَّارَ » .(3)«هر که بیشتر از سه روز با مسلمان قطع رابطه کند، داخل دوزخ می‌شود.»
اکنون وقت آشتی است، بیاییم رقیب را که مدتی است با او کدورت داشته‌ایم سلام گوییم و دست آشتی به سویش دراز کنیم، به منظور ساختن فردایی بهتر برای کشورمان، شهرمان و روستای‌مان.
باید برای آینده‌ای زیبا و درخشان دست در دست هم داده با رقابت‌ها خداحافظی نماییم و به رفاقت‌ها سلام گوییم.
منابع:
1ـ رواه أحمد (2/277) ، و مسلم (4/1986 )
2ـ رواه البخاري (5727) ، ومسلم (2560)
3ـ رواه أبو داود (4914) ، وأحمد (9092)
حسین سلیمان پور
