انسان بر اساس فطرتی که دارد گاهی ناخواسته مرتکب گناهی می‌شود چنانکه از پدرمان حضرت آدم لغزشی سر زد، توبه کرد و بخشیده شد.

در حدیث صحیح به نقل از صحیح مسلم آمده که رسول خدا ـ صلی الله علیه و سلم ـ فرمودند: اگر شما گناه نکنید، خداوند شما را می برد و قومی را جایگزین شما می کند که گناه کنند و باز طلب مغفرت نمایند و خداوند آنها را ببخشد. (رواه مسلم: 2328)

البته باید دانست که گناه به درجه افراد و شرایط بستگی دارد. چرا که گناهِ فرد عالم، مساوی با گناه فرد جاهل نیست و یا ظلم در حق همسایه، همانند خطا در حق دیگران نمی‌باشد. و یا گناه در زمین مکه، مثل گناه در سایر بلاد نیست و یا بدرفتاری با والدین همچون بدرفتاری با سایرین تلقی نمی‌شود.

اکنون برخی اسباب که کمک‌مان می کند تا از گناه دست بکشیم را برمی‌شمارم:

1- یقین داشته باشیم و بدانیم که خداوند ما را می بیند و بر تمام کارهای پوشیده ما آگاه است. خداوند می‌فرماید: “أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللهَ يَرَى”(العلق: 14)  آیا او ندانسته است که خداوند (همه‌ی احوال او را می‌پاید، و همه‌ی اعمال وی را) می‌بیند؟

هرقدر هم که تلاش کنی تا گناهت را از دید اطرافیانت بپوشانی از نگاه خداوند مخفی نخواهی بود.

2- اندیشیدن در اثرات سوء و بدِ گناه بر خانواده و فرزندان و تأثیر آن بر رزق و روزی؛ چرا که گناه باعث سخت شدن دل و زنگار گرفتن آن شده و نیز باعث از بین رفتن برکت زندگی و روزی می‌شود.

3- فکر کردن به پیامدهای گناه در هنگام مرگ و بعد از وفات؛  چرا که بسیاری از گناهان منجر به سوء خاتمه و یا عذاب قبر می‌گردند.

4- اجتناب از نشستن در مجالسی که ما را وادار به گناه و یا جرات به ارتکاب آن می کند.

5- دعا کردن و کمک خواستن از خداوند برای نجات از ارتکاب گناه.

6- پرکردن اوقات فراغت با کارهایی که فایده دینی و دنیوی داشته باشد، چرا که بیکاری می‌تواند بابی برای بسیاری از انحرافات باشد.

7- خواندن زندگی نامه کسانی که از گناه دست کشیدند و اینکه به چه سعادت و خوشبختی دست یافتند.

8- شرکت نمودن در مجالس ایمانی و استماع سخنرانی‌ها و صحبت‌های انسان مؤمن که باعث تقویت ایمان می گردد.

9- به یاد آوردن نعمت‌های بهشتی که خداوند برای پرهیزگاران وعده داده است، آنجا که فرموده: “وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى. فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى” (النازعات40-41)و امّا آن کس که از جاه و مقام پروردگار خود ترسیده باشد، و نفس را از هوا و هوس بازداشته باشد. قطعاً بهشت جایگاه (او) است. “وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ” (الرحمن: 46) هر کسی که از مقام پروردگار خود بترسد، باغهائی (در بهشت) دارد.

10- دانستن این نکته که خداوند جهنم را خلق نموده و افرادی نیز داخل آن می‌شوند و چه می‌دانی شاید من و تو به خاطر گناهانمان یکی از اهل آن باشیم.

 “وَمَنْ يَعْصِ اللهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً مُبِيناً” (الأحزاب: 36) هر کس هم از دستور خدا و پیغمبرش سرپیچی کند، گرفتار گمراهی کاملاً آشکاری می‌گردد.

“يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولا”(الأحزاب: 66)روزی (را خاطر نشان ساز که در آن) چهره‌های ایشان در آتش زیر و رو و دگرگون می‌گردد (و فریادهای حسرت بارشان بلند می‌شود و) می‌گویند: ای کاش! ما از خدا و پیغمبر فرمان می‌بردیم (تا چنین سرنوشت دردناکی نمی‌داشتیم).

بار خدایا! ما را از شر معاصی و همنشینان بد حفاظت بفرما

نویسنده: سلطان العمري / سایت السبیل

مترجم : عصمت الله تيموري