حین تلاوت قرآن به این آیه رسیدم که خداوند در مورد یکی از صفات مومنین اهل کتاب می گوید: ﴿ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ﴾  دسته‌ای از کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده‌ایم و آن را از روی دقّت و چنانچه باید می‌خوانند (و تورات و انجیل را محقّقانه وارسی می‌نمایند و سره را از ناسره جدا می‌سازند) این چنین افرادی به قرآن ایمان می‌آورند. [البقرة: 121].

با خواندن این آیه خوشحال شدم چرا که من الحمدلله هر روز قرآن تلاوت می کنم.
ولی وقتی در معانی آن تدبر کردم و اندیشیدم و متوجه شدم که منظور از حق تلاوت قرآن، پیروی کردن کامل و صحیح از آن است. برداشت خودم را تصحیح کردم و اکنون به معنای حقیقی آن پی بردم.

حق قرآن به ما این اجازه را نمی دهد که با آن ماشین های خود را متبرک کنیم یا فقط به هنگام تشییع جنازه بدان گوش دهیم  یا اینکه فقط صرف تلاوت را انجام دهیم. چون قطعا خوش نداریم از زمره کسانی باشیم که رسول خدا -صلی الله علیه و سلم- در مورد آنها فرمودند: قرآن را تلاوت می کنند ولی از حنجره هایشان پایین تر نمی رود(منظور قاریان ریاکار هست که قرآن بر آنها تاثیری نمی گذارد)
 
حق صحیح قرآن این هست که چنان بدان عمل کنیم تا در زندگی دنیا و آخرت از آن بهره مند شویم و با آن به سعادتی دست یابیم که برای آن خلق شده ایم.
و این نکته بدین طریق بدست می اید که اولا به قدر این احسان خداودن را بدانیم که به ما توفیق داده تا اجازه داده تا کلامش را بر زبان بیاوریم و با آن با سخن گفته است.
و ثانیا: به هر چیز یکه به فرمان داده شده در آن جامه عمل بپوشانیم و بر این نکته یقین داشته باشیم که هر فرمانی که خدا به ما داده برای این ست که زندگی ما درست شود و همچنین ایمان داشه باشیم از هر چیزی که ما را بازداشته موجب اذیت و ازار ما می شده است.
در این چنین زمانی ست که ما به معنای واقعی کلمه حق تلاوت قرآن و ایمان بدان را ادامه نموده و بر اساس چنین ایمانی ست که خداوند که وعده سعادت دنیا و آخرت را داده است. آنجا که فروده است: ﴿ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ ﴾ و اما کسانی که ایمان بیاورند و کارهای نیک و شایسته بکنند، و چیزی را باور دارند که بر محمد نازل شده است – و آن هم حق است و از سوی پروردگارشان آمده است – خداوند گناهانشان را می‌بخشاید و بدیهایشان را نادیده می‌گیرد، و حال و وضعشان را خوب می‌سازد. [محمد: 2].  
منبع: الالوکه