ازجمله بزرگترین نعمتهای خداوندی نعمت حیات و زیستن با دوستان خداست، شیرین ترین چیزی که انسان مسلمان (در زندگی) احساسش می کند دوستی و برادری بخاطرخدا می باشد،

شکی نیست که انسان مسلمان هنگام ملاقات دوستان ایمانی حلاوت ولذت ایمان را در درون احساس می کند، طوری که اگردردنیا زندگی پاک و سعادتمندانه ای وجود داشته باشد، آن تنها در سایه اخوت ایمانی و زندگی با احباب و دوستان صادق می باشد؛ گرچه با تأسف فراوان امروزه بخاطر دلبستگی به مادیات وتعلق زیاد به مصالح دنیوی این ارتباط صمیمانه درمیان دوستان به حداقل رسیده، تا جایی که این دلبستگی بردل ها اثرنهاده، و آثار بدی را نیز بر جای گذاشته، وموجب تاریکی دل ودرون شده، به نحوی که جز به منافع زودگذر دنیوی به چیزدیگری فکرنمی کنند.

این است که می بینیم اکثرمردم با جان ودل مشغول دنیا ی پست وبی ارزشی هستند که هرگزانسان را سیر نمی گرداند چون آرزوهای آن پایان ناپذیراست.
بعضی ازسلف صالح می گویند:عاجزترین مردم کسی است که درطلب و پیداکردن برادران ایمانی قصور و کوتاهی کند و از او عاجزتر نیز کسی است که موجب از دست رفتن فردی از آنها شود که باعث موفقیتش می گردد.

آری با چنین صفا وصمیمیتی دوستان باید باهم در تعامل باشند.
حضرت عباس خطاب به پسرش عبدالله می گوید:می بینم که عمر(رض)درمجالس ، تو را بر بزرگان و پیرمردان مقدم می دارد ، پس پنج چیز را از من بشنو :

۱- هیچ سرّی را نزد وی فاش مکن

۲-کسی را نزد وی غیبت مکن

۳- هرگزعلیه او دروغ مگو

۴- درهیچ کاری از وی نافرمانی مکن

۵- خیانتی از تو مشاهده نکند.

شعبی می گوید : این پنج سخن ازهزاران سخن بهتر است.
ابوسلمان دارانی می گوید:برادری درعراق داشتم هروقت که ازنظر مالی در تنگنا می افتادم به منظورطلب مساعدت نزدش می رفتم اوهم کیسه پولش را می آورد وبه من می داد من هم آنچه را که نیازمی داشتم ازآن برمی داشتم روزی نزدش رفتم وگفتم به چیزی نیاز دارم گفت چقدرمی خواهی؟ بخاطر این گفته که چقدرمی خواهی برخلاف دفعات پیشین که کیسه پول را نزدم می آورد لذت برادریش ازدل و درونم تهی گردید.
مؤمن آینه برادرش است؛ هرگاه عیبی را دراو دید اصلاحش می کند ، چنانچه عمر(رض) می فرماید: رحمت خدا برکسی باد که برادرش را برعیب هایش راهنمایی می کند .

امام شافعی هم می فرماید: کسی که نفری را درخفا و نهان پند دهد همانا او را اندرز داده وموجب آراستن وی گردیده وهرکس نفری را میان مردم پند دهد در حقیقت وی را رسوا و معیوب ساخته است.

در وصیت یونس (ع) آمده که: باگفتار وکردار خویش مدام موافق خدا باش ومدام پند دهنده مردم باش ، همیشه مخالف نفس خویش باش  و مدام با شیطان سردشمنی وعداوت داشته باش.
ابراهیم تحمی می گوید:  برادرت را تنها بخاطر یک گناه ترک مکن ؛ چون اگر امروز مرتکب آن شود فردا آن را ترک خواهد گفت.
به ابودرداء گفته شد چرا بربرادرت خشم نمی گیری درحالی که فلان کار زشتی را انجام داده است؟ اوهم گفت من تنها برعملش خشم می گیرم (نه برخودش) چرا که او برادر من است.

حدیث پیامبر نیز به همین مضمون اشاره دارد که بخاری ازابوهریره روایت می کند در باره مردی که براثر نوشیدن مسکرات مست شده بود و یکی از حاضرین گفت خدا رسوایش کند او را چه شده؟! پیامبرنیز فرمودند:شیطان را علیه برادرتان مساعدت نکنید ، گاهی برادرت هفتاد عذر برایت می آورد اما تو قبولش نمی کنی (پس) گناه ازطرف توست نه برادرت.
علما بخاطر مداومت اُخوت ومحبت شرطی گذاشته اند که: دو نفر که بخاطر خدا دوست وبرادر یکدیگرمی شوند جزارتکاب گناه از یکی از آنها چیز دیگری آندو را از هم جدا نمی سازد.

بِِشرمیگوید:هرگاه بنده در اطاعت خدا کوتاهی کرد خدا نیزکسی را که دوستش دارد از وی جدا خواهد ساخت زیرا که دوستان انسان را بردین مساعدت، و نیزباعث تسلی دادن غمها می شوند.
ابن مبارک می فرماید: لذت بخش ترین چیزهمنشینی با دوستان است و مودت دائمی مودتی است که تنها بخاطر خداباشد، نه بخاطر غرضی که با زوال آن، محبت ومودت نیز از میان رود. از ثمرات مودت بخاطر خدا این است که دردنیا وآخرت همراه مردم باشی خداوند متعال می فرماید: ولا یجدون فی صدورهم حاجة ً مما أوتوا و یؤثرون على أنفسهم وَلَو کَانَ بِهِم خَصَاصَه.ترجمه:ودر درون احساس ورغبت نیازی نمی کنند به چیزهایی که به مهاجران داده شده است وایشان را برخود ترجیح می دهند هرچندکه خود سخت نیازمند باشند. الحشر/۹
هرکس فضیلت اخوت وبرادری بخاطر خدا را بشناسد و برمقام ومنزلت محبت بخاطر خدا واقف باشد درمقابل اذیت وآزاربرادرش صبر و بردباری نشان می دهد، واز خطاهای وی می گذرد. ودرمقابل خوبی هایش وی را سپاس می گوید.
فضیل بن عیاض می گوید: نگاه برادر بسوی برادرش با مودت ورحمت عبادت بحساب می آید همچنین می گوید هرگاه غیبت درمیان دوستان رخنه کرد اخوت و برادری نیز برچیده می شود، دل و درون با چنین دوستی واخوتی، شیرینی ولذت ایمان را می چشد چنانچه پیامبر(ص) درحدیثی می فرماید: و أن یحب المرء لا یحبه إلا لله / جزبخاطرخدا کسی را دوست نداشته باشد.

بهمین خاطر وقتی که به سفیان بن عیینه گفته شد لذت بخش ترین چیزها نزد تو چیست؟ گفت : همنشینی بادوستان.
گفته شده که دوستان سه قسمند بعضی از آنها مانند خوراک هستند که انسان از آنان بی نیاز نیست ، بعضی مانند دارو هستند که گاه گاه به آن نیاز است و بعضی هم به درد می مانند که نیازی به آن احساس نمی شود.

پس برادری دردل حلاوتی ایجاد می کند که با محبت و دوستی فزونی می یابد واستمرار پیدا خواهد کرد.

 ابوعمر بن علا می گوید برای اینکه حلاوت وشیرینی دوستی وبرادری در میان دونفر ماندگار ومستمر باشد لازم است هر روز دوبار یکدیگر را ملاقات نمایند
با این معانی وبا چنین دلهایی است که اخوت وبرادری دوباره زنده ،وبه نعمتی از سوی خدا بدل خواهد گردید

خداوند مهربان می فرماید : واذکروا نعمة الله علیکم إذ کنتم أعداءً فألف بین قلوبکم , فأصبحتم بنعمته إخواناً ترجمه: ونعمت خدا را برخود یادآورید که بدانگاه که برای همدیگردشمنانی بودید وخدا میان دلهایتان انس والفت برقراروآنها رابه هم پیوند داد پس درپرتو نعمت او برای هم  برادرانی شدید.آل عمران/۱۰۹
منبع: سوزی محراب