🔸نشست افتتاحیه سال تحصیلی جدید (1402-1401) انوارالعلوم خیرآباد صبح امروز چهارشنبه 2 شهریور 1401، با حضور مدیر محترم حوزه، اساتید و طلاب این مرکز علمی در سالن اجتماعات انوارالعلوم برگزار شد.
به گزارش انواروب، مفتی عبدالاحد حنفی، استاد حدیث حوزۀ علمیه انوارالعلوم خیرآباد سخنران جلسه افتتاحیه بودند. ایشان در ابتدای سخنان خود ضمن خیرمقدم‌گویی به طلاب فرمودند: خدا را شاکریم که دوباره شاهد حضور شما عزیزان در این مرکز علمی هستیم، در زمان تعطیلی حوزه و عدم حضور شما طلاب عزیز، روستا و مدرسه سوت و کور است.
ایشان افزودند: لطف بزرگ الله تعالی است که در این زمانِ پر فتنه، ما را برای فراگیری علوم اسلامی در این مکان جمع کرد. این جای شکر دارد که بدون خواسته‌ی ما، خداوند ما را برای این مهم انتخاب کرده است.
از اساتید شنیدیم که هدف اصلی مدارس دینی «تعلیم» و «تربیت» است. خداوند وقتی خواست انسان را بیافریند، وجه تمایز انسان را علم بیان کرد. «وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا»
در روایتی پیامبر صلی الله علیه و سلم می‌فرمایند: «مَنْ سَلَكَ طَرِيقاً يَبْتَغِي فِيهِ عِلْماً سَهَّلَ اللهُ لَهُ طَريقاً إِلَى الجَنَّةِ» به سبب پیمودن راه علم، بهشت نصیب انسان می‌شود، حتی اگر جویندۀ علم به نتیجه نرسد و علمِ چندانی به دست نیاورد، چون خالصانه قدم برداشته است و تلاش خود را کرده است، به منزل مقصود که بهشت باشد می‌رسد.
روش حاصل کردن علم فقط و فقط تلاش، تلاش و تلاش است. اگر تلاش واقعی باشد، همۀ مشکلاتِ راه را انسان پشت سر می‌گذارد. تلاش مستمر قطعاً نتیجه دارد. مجاهد خسته می‌شود، اما جا نمی‌زند؛ طالب علم هم همینطور، خسته می‌شود، ولی جا نمی‌زند.
فراگیری علم همت می‌خواهد. حصول علم کار یک روز دو روز و یک سال دو سال نیست؛ باید همواره و پیوسته به دنبالش باشیم. پس تلاش و کوشش مهم‌ترین راه فراگیری علم است.
استاد حدیث انوارالعلوم بیان داشتند: زحماتی را که گذشتگان برای تحصیل علم کشیدند، بارها خوانده‌اید. ولی نتیجه را هم ببینید. امام نووی رحمه الله در ۴۵ سالگی وفات کردند، اما تصنیفاتشان به حدی است که شاید ما در زندگی حتی نتوانیم آنها را بخوانیم.
امام می‌گوید: من برکت وقت را در زندگی خود احساس می‌کنم. امام غزالی را ببینید و نیز دیگر علمای ربانی را. رسیدن به این همه موفقیت، نتیجه برکت در وقت است. چیزی که برای ما بی‌مفهوم است. چرا؟ چون قدر لحظات را نمی‌دانیم.البته اگر برنامۀ دقیقی باشد، هم به مطالعه و عبادت و هم به ورزش و تفریح و همه چیز می‌رسیم.
مولانا حنفی افزودند: هدف دومِ مدارس دینی تربیت است. برای این کار هم یک نسخه عرض می‌کنم؛ «رعایت آداب» در شریعت برای هر لحظۀ زندگی انسان آدابی گفته شده است، آداب حرف زدن، آداب راه رفتن، آداب خوردن، خوابیدن و…
شریعت کامل عبارت است از «رعایت آداب». ما یک خانواده‌ایم. افراد خانواده چطور با هم رفتار دارند، چطور تعامل دارند، ما باید اینگونه باشیم. باید نظافت ما، رفتار ما، برخورد و دیگر کارهای ما الگو باشد. من و شما باید مثل افراد خانواده دلسوز و یاور هم باشیم. اینجا و در محیط حوزه باید با آداب آشنا شویم و یاد بگیریم.
خداوند همه چیز را برای فراگیری علم اینجا مهیا کرده است. چیزهایی که برای بسیاری از افراد میسر نیست. حتی برای اهل و خانواده ما. پدران و برادران شما دارند زحمت می‌کشند و زمینۀ آموزش را برای شما فراهم کرده‌اند، قدرش را بدانید.
تنها استعداد مهم نیست. تلاش مهم است. اگر کسی برای تحصیل علم تلاش نمی‌کند به خود، خانواده و تمام کسانی که سهمی در برپایی حوزه دارند و حتی به کل جامعۀ اسلامی خیانت کرده است.
امکانات هست خدا را شکر، استفاده کنید که اگر نکردیم آینده افسوس می‌خوریم و افسوس هم فایده‌ای ندارد. الان طلایی‌ترین دوران زندگی شماست. به شرطی که قدرش را بدانید.
🔸در ادامه مولانا عبدالمجید رجبعلی‌زاده، مدیر حوزۀ علمیه انوارالعلوم خیرآباد طی سخنانی ضمن خیر مقدم گویی به طلاب فرمودند: آنچه گفتنی و احساسات قلبی بنده و اساتید بود استاد حنفی فرمودند. عزیزان شاید احساس بعضی از دوستان این باشد که آن محبت و دلسوزی نسبت به ما نیست، اما به خداوند قسم درست است که فرزند نسبی را انسان فطرتاً بیشتر دوست دارند، اما ما شما فرزندان معنوی خود را از بسیاری فرزندان نسبی‌مان بهتر و مفیدتر می‌دانیم و نمی‌شود انسان به فرزند معنوی خود محبت و شفقت نداشته باشد.
خداوند آگاه است که تمام تلاش ما این است که شما آیندۀ درخشانی داشته باشید. قوانین سخت‌گیرانه‌ای که احیاناً در حوزه می‌بینید هم برای پیشرفت و ترقی خود شماست و شما در آینده این را به روشنی درک خواهید کرد.
ما اگر احساس مسئولیت نکنیم، می‌توانیم راحت بخوابیم، اما احساس مسئولیت ما را آرام نمی‌گذارد و همیشه دغدغۀ ما پیشرفت شما بوده و ان‌شاء الله خواهد بود.
از اساتید عاجزانه می‌خواهم برای تعلیم و تربیت طلاب وقت بدهند. مدرسه را مال خود بدانند و تمام تلاش و وقت خود را برای حوزه بدهند. بنده به عنوان مسئول می‌گویم اگر شما هر فعالیتی در راستای ترقی و پیشرفت حوزه و طلاب خواسته باشید انجام دهید، زمینه را برای تک تک شما فراهم می‌کنیم.
امروزه اگر در حوزه موفقیتی است به برکت اخلاص بنیان‌گذاران و تلاش اساتیدی است که وقت و جان خود را در این کار نهاده‌اند. یاد ما باشد که هیچ کاری و خصوصاً کار دین بدون تلاش و مجاهده ممکن نیست.
ما باید برای تمام عالم فکر کنیم، برای هدایت همۀ انسان‌ها و لازمه‌اش این است که اول خود را بسازیم. باید جوّ و فضای حوزه علمی شود.
ایشان در پایان با برشمردن برخی از قوانین حوزه فرمودند: حوزه قوانینی دارد که باید پایبند باشیم. در عین حال که ما همۀ شما را دوست داریم و احترامتان را داریم، خواهش ما این است که قوانین حوزه را رعایت کنید و اگر به هر دلیل نمی‌توانید به قوانین حوزه پایبند باشید، ما را از پذیرش خود معذور بدانید و ما عذر شما را می‌خواهیم. نمی‌توانیم طلبۀ قانون شکن را در حوزه نگه داریم. احترام به اساتید و پرسنل و طلاب حوزه جزء قوانین ماست. شما نباید در محیط حوزه موبایل هوشمند داشته باشید. این مخلۀ درس خواندن و یک‌سویی شماست، اگر احساس می‌کنید بدون موبایل هوشمند نمی‌توانید زندگی کنید، همین الان می‌توانید حوزه را ترک کنید.
🔸 این جلسه با دعای مولانا محمود عبدی، استاد حدیث انوارالعلوم پایان یافت.