پس باید در مورد سخنانی که می‌گوییم و پیام‌هایی که در فضای مجازی به اشتراک می‌گذرایم یا می‌خوانیم به شدت حساس باشم تا خدای نخواسته مرتکب این گناه عظیم (تمسخر الله، پیامبر و قرآن) نشویم و عواقب آن دامن‌گیر ما نشود.

گوشی را از جیب بیرون می‌آورید. چند پیام برای شما آمده است، باز می‌کنید و می‌خوانید، یکی را دوستتان فرستاده است، یکی را برادرتان، دیگری در فلان کانال تلگرام منتشر شده است، آن دیگر در گروه واتس‌آپ، با خواندن پیام‌ها، لبخندی ملیح و نمکین بر لبانتان می‌نشیند، بی‌اختیار دست شما روی صفحه گوشی می‌لغزد، آن را فروارد می‌کنید به دوست دیگرتان، دوست شما او را در کانال خود به اشتراک می‌گذارد، و این دور ادامه دارد، تا کی و کجا؟ خدا می‌داند!

او یک طنز عادی نبود، یک شوخی بد با آیات قرآن و پیامبر و حتی خدا بود. شما با خواندنش خندیدید و دیگران را خنداندید؟ اما به چه قمیت؟!

ببینیم نظر قرآن و شریعت در باره شوخی با مقدسات چیست؟

نظر قرآن را در این مورد با هم می‌خوانیم: «یَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَیْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِی قُلُوبِهِمْ  قُلِ اسْتَهْزِئُوا إِنَّ اللَّـهَ مُخْرِجٌ مَا تَحْذَرُونَ . وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَیَقُولُنَّ إِنَّمَا کُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ  قُلْ أَبِاللَّـهِ وَآیَاتِهِ وَرَسُولِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ . لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ  إِنْ نَعْفُ عَنْ طَائِفَةٍ مِنْکُمْ نُعَذِّبْ طَائِفَةً بِأَنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ (توبه/64-66)

ترجمه: منافقان می‌ترسند که مبادا سوره‌ای علیه آنان نازل شود و آنها را از آنچه درون دلهایشان نهفته آگاه سازد. بگو: استهزا کنید، بی گمان الله آنچه را که از آن می ترسید آشکار می سازد و اگر از آنها بپرسی: چرا چنین کردید؟ خواهند گفت: ما حرف می زدیم و شوخی و بازی می کردیم. بگو: آیا الله و آیات او و پیامبرش را مسخره می کردید؟  عذر نیاورید به راستی که شما پس از ایمان آوردن تان کافر شده اید، اگر گروهی از شما را ببخشیم گروه دیگر را عذاب خواهیم داد؛ زیرا که مجرم بودند.

امام طبری ـ رحمه الله ـ در تفسیر خود ذیل این آیات، از هشام بن سعد به نقل از زید بن اسلم روایت کرده که مردی از منافقان در غزوه‌‌ی تبوک به عوف بن مالک ـ رضی الله عنه ـ گفت: این قاریان ما را چه شده که در وقت خوردن از همه پرخور ترند و وقت صحبت کردن از همه دروغگو تر و در مصاف دشمن از همه ترسوترند؟! عوف به او گفت: دروغ می‌گویی، ولی تو منافقی! بی‌شک این را به رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ خواهم گفت.

عوف به نزد رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ رفت تا ایشان را در جریان قرار دهد، اما دید که قرآن از او سبقت گرفته و بر رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ نازل شده، خبر را به آن حضرت رسانده است. زید می‌ گوید: عبدالله بن عمر  ـ رضی الله عنهما ـ فرمود: بعد از نزول آیات من آن منافق را دیدم که از افسار شتر رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ آویزان بود و درحالی که بر سنگریزه‌‌ها کشیده می‌ شد می‌‌گفت: «إِنَّمَا کُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ» (ما فقط شوخی و بازی می‌‌کردیم!) و نبی ـ صلی الله علیه وسلم ـ در پاسخش می‌فرمودند: «أَبِاللَّـهِ وَآیَاتِهِ وَرَسُولِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ» (آیا الله و آیات او و پیامبرش را مسخره می کردید؟) و بیش از این نمی‌ گفتند. ( تفسیر طبری: 14/333)

انسان باید مراقب حرکات و سخنان خود باشد؛ چرا که یک سخن، ممکن است صاحب خود را به اندازه‌‌ی فاصله‌‌ی مشرق و مغرب از ایمان دور کند و در دوزخ اندازد!

کسی که چنین پیامی را دریافت می‌کند باید فرستنده را نصیحت کند و آن را بازنشر نکند.

امام بخاری و مسلم ـ رحمهما الله ـ حدیثی را به نقل از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ از رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ روایت می‌کنند که: “إِنَّ الْعَبْدَ لَیَتَکَلَّمُ بِالْکَلِمَةِ مِنْ رِضْوَانِ اللَّهِ لَا یُلْقِی لَهَا بَالًا یَرْفَعُهُ اللَّهُ بِهَا دَرَجَاتٍ وَإِنَّ الْعَبْدَ لَیَتَکَلَّمُ بِالْکَلِمَةِ مِنْ سَخَطِ اللَّهِ لَا یُلْقِی لَهَا بَالًا یَهْوِی بِهَا فِی جَهَنَّمَ” (بخاری /6478 و مسلم /2988) «بنده، سخنی در جهت خشنودی الله به زبان می ‌آورد، بدون اینکه به آن فکر کند، ولی الله به وسیله‌ی آن سخن، بر درجاتش می‌ افزاید. همچنین بنده، سخنی در جهت ناخشنودی الله به زبان می‌‌آورد بدون اینکه به آن توجه کند، ولی به وسیله آن سخن، در جهنم، سقوط می‌‌کند”

پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ در روایت دیگری می‌فرمایند: إِنَّ العَبْدَ لَیَتَکَلَّمُ بِالکَلِمَةِ، مَا یَتَبَیَّنُ فِیهَا، یَزِلُّ بِهَا فِی النَّارِ أَبْعَدَ مِمَّا بَیْنَ المَشْرِقِ (بخاری/6477 و مسلم /2988)

“همانا بنده سخنی را به زبان می‌‌آورد و در آن دقت نمی‌‌کند، و به سبب آن دورتر از آنچه بین مشرق و مغرب است در آتش می‌ افتد”

پس باید در مورد سخنانی که می‌گوییم و پیام‌هایی که در فضای مجازی به اشتراک می‌گذرایم یا می‌خوانیم به شدت حساس باشم تا خدای نخواسته مرتکب این گناه عظیم (تمسخر الله، پیامبر و قرآن) نشویم و عواقب آن دامن‌گیر ما نشود.