قرآن در آن روزهای تاریخ درخشان اسلام دلبری می‌کرد؛ اما در این روزها مسلمانان دلداده‌ی چیزهای دیگر هستند.

قرآن در آن روزها با اخلاص و به قصد عمل تلاوت می‌شد؛ اما در این روزها تظاهری، مجلسی و بدون قصد عمل تلاوت می‌شود.

قرآن در آن روزها آموزش و تعلیمش با افتخار و دل و جان بود؛ اما در این روزها برای برخی آموزشش عار و ننگ است.

قرآن در آن روزها با تدبر و اندیشه تلاوت می‌شد؛ اما در این روزها با جسمی بی جان و دلی ناخواسته تلاوت می‌شود.

قرآن در آن روزها تار و پود جامعه با آن تنیده بود؛ اما در این روزها ساختار جامعه با افکار پوچ بی خردان تنیده می‌شود.

قرآن در آن روزها شب تا صبح تلاوت می‌شد؛ اما در این روزها شب تا صبح بازار رسانه، شبکه‌های اجتماعی و… گرم می‌شود.

قرآن در آن روزها در عرصه اخلاق و تربیت یکه‌تاز بود؛ اما در این روزها مدها و فرهنگ غرب تکتاز است.

قرآن در آن روزها منشور حاکم و رعیت بود؛ اما  در این روزها قانون حاکم و رعیت (جز اندکی) منهای قرآن است.

قرآن در آن روزها همگان طرفدارش بودند؛ اما در این روزها همه طرفدار تیم‌های فوتبال و… هستند.

قرآن در آن روزها در سر بود؛ اما در این روزها بر سر و از زیر آن عروس و داماد رد می‌شوند.

قرآن در آن روزها بازار همه بود؛ اما در این روزها همه در بازارهای دنیا و غافل از قرآن‌اند.

قرآن در  آن روزها آبادانی و ایمنی شهرها بود؛ اما در این روزها شهرها بدون قرآن ویران شدند.

قرآن در آن روزها خواننده‌اش محو آن بود به‌طوریکه اگر تیری به او اصابت می‌کرد، رهایش نمی‌کرد؛ اما در این روزها برخی عملا حاضراند تیر به آنان اصابت کند؛ اما قرآن نخوانند.

قرآن در آن روزها انقلاب می‌آفرید؛ اما در این روزها انقلاب کشورها برای از بین بردن قرآن است.

قرآن در آن روزها تا دم موت تلاوت می‌شد؛ اما در این روزها برخی تا دم موت قرآن را باز نمی‌کنند.

قرآن در آن روزها پیر و جوان آموزشش می‌گرفتند؛ اما در این روزها پیرها و جوانان به یادگیری آن اهمیت نمی‌دهند.

ام عبدالله عمرزهی
منبع: سنت آنلاین