وقتی که دوستان با هم جمع می شوند: منظور کسانی هستند که بخاطر خدا آنها را دوست داری و صداقت و درستکاری شان را با تمام وجود احساس می نمایی و وقتی که تو را در آغوش می کشند محبت را درک می کنی.

آنها با چشمانی مشتاق منتظر تو هستند و در قلوب آنها هیچ گونه خیانت و حسدی را نمی یابی. شعار شان ذکر خداست و اینها همان همنشینان نیکوکار هستند  و لحظه ی با آنها بودن فراموش نشدنی ست.

گروهی که در خانه ای از خانه های خدا جمع شده اند یا از طریق امکانات پیشرفته امروزی گرد هم می آیند و با قرآن انس می گیرند، آن را می خوانند و تلاوت می کنند. تو مجاهده و جانفشانی را در آنها نظاره گر هستی از خدا با اخلاص و دعا کمک می گیرند. اینها همنشنیان قرآن اند با اینها بودن از ذهن انسان نمی رود.

یک سوم پایانی شب: وقتی که رحمات خاص خداوند نازل می شود زمانی که با به یاد آوردن عظمت و بزرگی خداوند چشمانت به خواب نمی روند. چند رکعت نماز می گزاری با او درد دل می کنی و این برایت از دنیا و تمام هستی اش خوشایندتر هست. این زمان فرصت مناجات با خداست و از آن زمان هایی ست که نمی توان فراموش کرد.

ماهی که فضائل زیادی دارد و شیاطین به زنجیر کشیده شده اند و رحمات خداوند سرازیر می شود و مردم با انجام کارهای نیکو از قبیل تلاوت قرآن و زیاد نماز خواندن برای نزدیک تر شدن به خدا با یکدیگر مسابقه می دهند، بوی آمدنش را از چند ماه پیشتر حس می کنی و چرا چنین نباشد؟! ماه قرآن اوقاتی دارد که فراموش شدنی نیست.

وقتی که به گرسنه ای غذا می دهی حال انسان باشد یا حیوان، یا اینکه او را از هلاکت می رهانی و او به تو به نحوی می نگرد که مملو از امتنان و قدردانی ست و حال می دانی که تو حق دار تر هستی به تشکر کردن از او چرا که تو با نجات دادن او، از مشکل و مصیبتی که در کمینت بود جان سالم بدر بردی. اینها کارهای نیک اند و لحظه ای ست که نمی توان از خاطر زدود.
وقتی که به پدر و مادرت یا به یکی از آنها نیکی می نمایی و می بینی که توفیق و سعادت از هر سمت و سو به طرفت می آیند هیچ کار نمی توانی بکنی مگر اینکه سجده شکر بجا بیاوری و در حق آنها چنین دعا نمایی {رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا} [الإسراء:24]. این نیکوکاری ست و لحظه ای ست که از یاد نمی رود.

سفری که همه مشتاق رفتن بدان هستند و برای رفتن به چنین سفری هر چیز بی ارزش و با ارزش هزینه می شود تا محقق گردد  بقعه ی شریفی که همه انسان ها در آنجا جمع می شوند  و بین حاکم و محکوم و عرب و غیر عرب هیچ فرقی بجز تقوا نیست. این تنها سفر لذت بخش زندگی ست. سفر به سوی خانه خدا و شهر بنده محبوب خدا پیامبر(ص) . این هم از جمله لحظاتی ست که از فراموش نمی شود.
به قلم: فوزية عبد الرحيم محمد
برگردان: عصمت الله تیموری