تاریخ همواره شاهد و حکایت گر رویدادهای متعددی است که برخی مسرت‌بخش و بعضی دیگر ناراحت کننده است.
همواره عزت و ذلت هر قوم را باید در لابلای صفحات آن قوم جست و دید که چه عواملی دست در دست هم داده تا آنها بر فراز قله عزت و سربلندی بنشینند و یا چه کاستی‌هایی پدیدآورنده ذلت و زبونی آنها گشته است.

جنگ ، هر چند کوتاه باشد یکی از بحران هایی است که انسان ها تا چندین سال و چندین نسل، باید طعم تلخ و زیان‌های جانی ومالی آن را خواسته یا ناخواسته تحمل کنند.
 
ویرانی، کشتار، از هم گسستگی جامعه و روابط، بحران‌های اقتصادی و نظامی، از بین رفتن قانون‌های اجتماعی و… از ابتدایی‌ترین پیامدهای جنگ است که نمونه‌های بارز آن را می‌توان در جنگ‌های افغانستان، سوریه ، یمن ، عراق و… بوضوح دید.
پناهندگی به کشورهای امن، از خواسته‌های مردم هر کشور جنگ زده می‌باشد. انسان جنگ زده سعی دارد با کنار کشیدن خود از یک جنگ ناخواسته و تحمیلی ( تحمیل کننده خواه نظام حاکم باشد یا سودجویان بین المللی) آینده ای بهتر برای خود رقم بزند.

خبرهای مربوط به پناهجویان سوری در طی این چند روز از ابتدایی‌ترین و پر تیراژترین خبرهای رسانه های خبری جهان بوده است، چنانچه برخی خبرگزاری ها از جمله بی بی سی، صفحه ای ویژه بدان اختصاص داده‌اند.  
این روزها و با نا امیدی از پایانی برای بحران چند ساله سوریه، پناهجویان مسلمان سوری به شکل گسترده‌ای به سمت کشورهای غربی و غیر مسلمان هجوم می آورند.

قاره سبز، با وجود داشتن مخالفانی برای اسکان و اعطای پناهندگی به مهاجرین، درهای خود را بر پناه جویان گشوده است.
در این بین اما، متاسفانه کشورهای اسلامی نتوانستند نقش خوبی که برگرفته از آموزه‌های اسلامی باشد ایفا نمایند، بی توجهی پناهندگان در پناه آوردن به کشورهای اسلامی، خود گویاترین و شفاف ترین دلیل بر این مدعاست.

اسلام به ما می‌آموزد: به ضعیف، هر کس و در هر کیش و آئینی که باشد ترحم نماییم و به او پناه دهیم .
اسلام به ما می آموزد: اگر تو سیر بودی و همسایه ات گرسنه بود، در کامل بودن ایمانت شک کن.
اسلام به ما می آموزد: مسلمان، در هر نقطه زمین که باشد برادر توست.
اسلام به ما می آموزد: فقط به دعا کردن اکتفا ننماییم.
اسلام به ما می آموزد: جلب منافع و دفع مضرات ما باید بر اساس دین و انسانیت باشد نه بر اساس چیدمان سیاسی.

در یک اعتراض در بوداپست، پایتخت کشور مجارستان، پناهجویان بر روی پلاکاردها نوشتند: «ما آدم هستیم.»
این نوشتار و این اعتراض ، شاید برای برخی معنایی نداشته باشد ، جز مطالبه یک حق، اما برای آگاهان دینی و اسلامی پیام‌های بسیاری دارد؛ اینکه چرا اولا: این ها به کشورهای اسلامی پناه نبردند؟ دوما: چرا ننوشتند (ما مسلمان هستیم)؟! جواب واضح است، آنان به خوبی می دانند که جهان اسلام نتوانست نقش خود را در قبال آنان به خوبی ایفا نماید.

بر اساس روایت شبکه‌های اجتماعی آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان با افتخار و به صراحت تمام به شهروندان آلمانی گفته بود: در آینده به فرزندان مان خواهیم گفت که پناهجویان سوری و عراقی با وجود اینکه مکه  به آنان نزدیک بود ولی باز هم به ما پناه آوردند.

پاپ فرانسیس به مسیحیان فرمان داده تا هر صومعه و قصبه و کلیسا، پذیرای یک خانواده پناهجو باشد.
دولت  اتریش گفته است: محدودیتی برای شمار پناهجویانی که وارد این کشور می‌شوند، در نظر نخواهد گرفت.
مقامات اتریش گفته‌اند که انتظار می‌رود حدود ده هزار پناهجو ظرف روز شنبه ۵ سپتامبر از مجارستان وارد خاک اتریش شوند.

از نگاه یک مسلمان پایبند به مبانی اسلامی و انسانی، این یک فاجعه است که مسیحیت و پیروان آن ، آغوش گرم خود را برای همدردی و مواسات با مسلمانان گشوده است و او در حالی که جا و امکانات لازمه را دارد، به بهانه‌های واهی شانه خالی می‌کند.
جهان اسلام امروز فقط به صدور بیانیه و یا اظهار بی طرفی دلخوش نموده است و برای سردمداران حکومت های اسلامی ندای «وامعتصماه» افسانه ای بیش نیست.

به معتصم، خليفه وقت مسلمين خبر رسيد كه، زنى هاشمى به دست رومى‏ها اسير شده، فرياد زده است: «وامعتصماه»، معتصم! به دادم برس. وقتى اين جريان را براى معتصم بازگو كردند، بلافاصله از تختش بلند شد و فرياد زن را جواب داد كه «لبيك، لبيك» و در قصرش فرياد زد: حركت كنيد، سپس بر مركب خود سوار شد، او سبدى به همراه داشت كه در آن توشه راه خود را گذاشته بود. وی همراه گروهى از فرماندهان جنگى حركت كرد و در قسمت غربى رود دجله اردو زد، نهايتا پس از مدتى جنگ و مبارزه با روميان، بر آنها پيروز گشت و روم را شكست داد.

اما عملکرد حکام جهان اسلام و صرف ادعاها، چیزی جز باختن وجهه اسلامی در میان مسلمانان نیست ، این نگرانی ایست که دعواتگران آن را درک کرده و نسبت به آن هشدار داده اند، چنانچه دکتر قره داغی در خطبه های نماز جمعه خود علاوه بر اینکه از دولت های اسلامی خواسته است مرزهای خود را بر پناهجویان بگشایند، گفته است: بی توجهی مسلمانان نسبت به پناهجویان و افراد ساکن در اردوگاه ها، باعث روی گردانی مسلمانان از دین شده است.

این خیز مسیحیت برای در آغوش گرفتن مسلمانان، خود می تواند گرایش خیل عظیم مسلمانان به سمت مسیحیت باشد.
نهایتا باید گفت: اگر شرایط حاکم، موضع کشورهای اسلامی را در قبال آوارگان تغییر ندهد، پس چه چیزی آن را تغییر می‌دهد.

عصمت الله تیموری