۱- اصحاب (یاران پیامبر صلى الله علیه وسلم) خانه‌ی آخرت را آباد می‌کردند و ما خانه‌ی دنیا را!
۲- اصحاب با شنیدن اذان به مساجد هجوم می‌بردند و ما به خانه‌هایمان!
۳- اصحاب رسول الله صلى الله علیه وسلم برای آخرت، دنیا را دوست داشتند و ما برای دنیا، آخرت را!
۴- اصحاب از خانه‌هایشان صدای تلاوت قرآن به گوش می‌رسید و ما از خانه‌هایمان نوای موسیقی!
۵- اصحاب در وفا به عهد، متعهد بودند و ما در خلاف وعده!
۶- اصحاب در خیرات از هم‌دیگر سبقت می‌گرفتند و ما در شرور!
۷- اصحاب مردانی گرسنه و شجاع بودند و ما سیر و تنبل!
۸- اصحاب، به فرزندانشان تنها لقمه حلال می‌دادند و ما تنها لقمه‌ی حرام!
۹- اصحاب با سر انگشتان خود ذکر می‌کردند و ما مکر!
۱۰- اصحاب، تنها مذهب‌شان اسلام بود و مذهب ما پول!
۱۱- اصحاب هر زمان و مکان به یاد خدا بودند و ما فقظ در بن‌بست‌ها!
۱۲- اصحاب تجارت بدون خیانت می‌کردند و ما خیانت بدون تجارت!
۱۳- اصحاب خواب کم‌تر و عبادت بیش‌تر داشتند و ما خواب بیش‌تر و عبادت کم‌تر!
۱۴- اصحاب در میان قومی یک‌دل و یک‌رنگ بودند و ما در میان قومی سنگ‌دل و دورنگ!
۱۵- اصحاب همیشه عدالت پیشه خود می‌ساختند و ما فقط به وقت مصلحت!
۱۶- اصحاب کار و زندگی را برای دین‌داری می‌خواستند و ما دین را برای کار و زندگی!
۱۷- اصحاب برای محافظت خود، قرآن را حفظ می‌کردند و ما برای حفظ مقام!
۱۸- اصحاب خود را پیرو شریعت می‌ساختند و ما شریعت را پیرو خود!
۱۹- اصحاب دنیا را عسل مسموم می‌دانستند و ما آن را سفره‌ی شاهانه!
۲۰- اصحاب از دنیا دل می‌کندند و ما به آن دل می‌بندیم!
۲۱- اصحاب دنیا را به آخرت می‌فروختند و ما آخرت را به دنیا!
۲۲- اصحاب در دل‌ها تخم محبت می‌کاشتند و ما تخم کینه!
۲۳- اصحاب منطقشان یک کلمه بود: «اسلام منهای کفر» و ما منطقمان «رابطه مسالمت آمیز اسلام و کفر»!
۲۴- اصحاب ابهت مردانگی داشتند و ما فقط لباس مردانه را!
۲۵- اصحاب زنان و مردان هم‌دیگر را «خواهر و برادر» صدا می‌کردند و ما «خانم و آقا»!
۲۶- اصحاب به خدا توکل می‌کردند و ما به روزگار!
۲۷-اصحاب دل‌شان خانه‌ی رحمان بود و ما دلمان لانه‌ی شیطان!
۲۸- اصحاب فقط به درگاه خدا پناه می‌بردند و بس و ما به درگاه هر کس و ناکس!
۲۹- اصحاب به خدا قسم یاد می‌کردند و ما به طلاق!
۳۰- اصحاب مصداق حدیث «حب الوطن» بودند و ما وطن فروش!
۳۱- اصحاب در کوخ و راضی بودند و ما در کاخ و ناراضی!
۳۲- اصحاب برای رضای خدا کسی را می‌رنجانیدند و ما برای رضایت کسی، خدا را!
۳۳- اصحاب تلاش‌شان خوش‌بختی اخروی بود و ما خوش‌بختی دنیوی!
۳۴- اصحاب به خاطر خدا هر خطری را به جان می‌خریدند و ما به خاطر پول!
۳۵- اصحاب از مال زکات می‌دادند و ما با آن ربا!
۳۶- اصحاب میان خود پیمان اخوت برقرار می‌ساختند و ما پیمان عداوت!
۳۷- اصحاب به هم‌دیگر اعتماد می‌کردند و ما به هم مشکوک هستیم!
۳۸- اصحاب، همسران‌شان با وجود تنگ‌دستی عریان نبودند و ما، همسران‌مان با وجود فراخ‌دستی، عریانند!
۳۹- اصحاب جان و مال هم‌دیگر را محترم می‌دانستند و ما آن را مغتنم می‌شماریم!
۴۰- اصحاب برای حفظ اسلام به میدان رفتند و ما برای حفظ جان، به خلوت می‌رویم!
۴۱- اصحاب در راه یک‌دیگر جان‌فشانی می‌کردند و ما به جان هم می‌افتیم!
۴۲- اصحاب بلد نبودند در امانت خیانت کنند و ما بلد نیستیم امانتی را بدون تصرف برگردانیم!
۴۳- اصحاب در راه اسلام، جان و مال فدا می‌کردند و ما برای حفظ جان و مال، اسلام را فدا می‌کنیم!
۴۴- اصحاب برای فزونی امت محمدیه، بچه‌دار می‌شدند و ما برای انقراض آن، قطع نسل می‌کنیم!
۴۵- اصحاب جز پیامبر یاوری نداشتند و ما جز شیطان مشاوری نداریم!
۴۶- اصحاب با اندیشه در آسمان و ستاره‌ها به یاد خدا بودند و ما با اینترنت و ماهواره از خدا غافلیم!
۴۷- اصحاب، اولین هدف‌شان خدا بود و ما آخرین هدف‌مان خداست!
۴۸- اصحاب، اولین انتخاب‌شان برای سعادت «دین» بود و ما آخرین شانس خوش‌بختی‌مان «دین» است!
۴۹- اصحاب از همه لذت‌ها دست شسته بودند و ما به همه‌ی لذت‌ها چنگ زده‌ایم!
۵۰- و اصحاب، دیده به دیدار حضرت رسول صلى الله علیه وسلم نورانی ساختند و ما در غم هجران رویش، این‌چنین افسرده‌ایم!
گردآورنده: معروف آشنا (دبیر دینی و عربی مدارس راهنمایی سرو آباد)
منبع: سنت آنلاین