رمضان همیشه سر وقت می‌آید و در مناسب‌ترین لحظه‌ها، ما را غافل‌گیر می‌کند. خداوند آن را به‌عنوان هدیه‌ای برای بازسازی و حل تمام مشکلات و زخم‌های روزگار دنیا برای ما می‌فرستد. رمضان می‌آید تا گام‌هایی را که اشتباه برداشته‌ایم اصلاح کرده و ما را از نو، به راه راست و درست رهنمون سازد. از همه […]
رمضان همیشه سر وقت می‌آید و در مناسب‌ترین لحظه‌ها، ما را غافل‌گیر می‌کند.
خداوند آن را به‌عنوان هدیه‌ای برای بازسازی و حل تمام مشکلات و زخم‌های روزگار دنیا برای ما می‌فرستد.
رمضان می‌آید تا گام‌هایی را که اشتباه برداشته‌ایم اصلاح کرده و ما را از نو، به راه راست و درست رهنمون سازد.
از همه مهمتر، به ما یادآوری می‌کند که توانایی این کارها را داریم:
۱. رمضان به ما آموزش می‌دهد که تلاوت و خوانش همه‌روزهٔ یک جزء از قرآن آن‌قدر که ما سخت می‌گیریم نیست؛ بلکه دنیا ما را از دین‌داری خیلی دور کرده و غافل ساخته است.
۲. رمضان به ما یاد می‌دهد، روزهٔ سه روز در ماه به آن حدی که گمان می‌کنیم ناممکن نیست، اما ما در طول سال مشغول چیزهای دیگری بوده‌ایم که خدا برایمان خلق کرده است؛ غافل از اینکه ما برای چه چیزی خلق شده‌ایم. درواقع هدف خلقت خود را فراموش کرده‌ایم.
۳. رمضان به ما گوش‌زد می‌کند که شب‌ها کلی وقت داریم و آن‌قدر طولانی است که دو رکعت نماز بخوانیم. عبادت و بندگی خدا به این حد سخت و طاقت‌فرسا نیست؛ اما متاسفانه این دل‌های ماست که به خرابه و ویرانه تبدیل شده است.
۴. رمضان به ما آموزش می‌دهد که به‌خاطر رضای خدا توانایی رهاکردن و ترک‌کردن کارهای زشت و ممنوعه را داریم و در ترک‌کردن آن کارها لذت بندگی و رازورمز موفقیت نهفته است و درواقع، ما خیلی ترسو بوده‌ایم، نه عاجز و ناتوان از ترک‌کردن.
۵. رمضان یادآوری خوبی است برای اینکه بدانیم دروازهٔ صدقه و خیرات در طول سال به روی مردم باز است. فرد مسلمان در بقیۀ ماه‌ها هم ولو اینکه معده‌اش خالی نباشد، می‌تواند فقرا و ناداران را احساس کند.
۶. رمضان به ما آموزش می‌دهد که نماز فجر به آن حدی که شیطان ما را قناعت داده و نفس سرکشِ ما تسلیم شده، سخت و طاقت‌فرسا نیست. درواقع همان است که مؤذن ما را صدا می‌کند: «نماز بهتر از خواب است.»
۷. رمضان گوش‌زد می‌کند: رفتن به مسجد، خلوت با پرودگار است و مسیر و راه آن بهترین لذت، و جز در باخدابودن در چیز دیگری نمی‌توان سعادت و نیک‌بختی واقعی را یافت.
۸. رمضان یادآوری خوبی برای آنهایی است که از خانه و خانواده دور هستند؛ خانه و کانون خانواده گرم‌ترین و صمیمی‌ترین جا در دنیاست و با خانواده بودن، روح تازه‌ای به انسان می‌بخشد.
۹. رمضان به ما یاد می‌دهد، فرستادن کاسه و طبقی از غذا برای همسایه، لطف و مهربانی بوده و پذیرفتن غذای آنها چیزی شبیه به نامهٔ محبت‌آمیز است.
۱٠. رمضان به ما یادآوری می‌کند که خانه با صبر و تحمل زنان پابرجاست. چون در ساعات آخر روز و نزدیک افطار تحمل خیلی از چیزها برای ما مردان سخت است؛ اما آنها (زنان) در آشپزخانه مشغول آماده‌کردن غذا و تلاش برای بهتر آماده‌سازی افطار هستند.
واقعا مستحق این هستند تا پیشانی‌شان بوسیده شود./صبح تفتان
✍️أدهم شرقاوی
ترجمه: افراهیم چرخی
