در دنیای ما در مورد اصلاح جامعه دو دیدگاه وجود دارد: گروهی معتقدند که اگر قرار است ما جامعۀ اصلاح شده‌ای داشته باشیم، باید روی تک تک افراد کار کنیم و ابتدا از خودمان شروع کنیم. آنان می‌گویند اگرافراد اصلاح نشوند، نمی‌توانیم امید داشته باشیم که جامعه اصلاح شود.

انواروب| مولانا احمدعلی یاری، استاد حوزۀ علمیۀ انوارالعلوم در سخنان مراسم نماز جمعه این هفته خیرآباد (۲۸ بهمن ۱۴۰۱) به بیان برخی از معضلات جامعه پرداختند و فرمودند: خداوند متعال در قرآن کریم اشاره دارد که انسان در وهلۀ اول باید اقدام به تزکیۀ خودش نماید  و بعد به فکر اصلاح جامعه و اجتماع باشد.

ایشان افزودند: در دنیای ما در مورد اصلاح جامعه دو دیدگاه وجود دارد: گروهی معتقدند که اگر قرار است ما جامعۀ اصلاح شده‌ای داشته باشیم، باید روی تک تک افراد کار کنیم و ابتدا از خودمان شروع کنیم. آنان می‌گویند اگرافراد اصلاح نشوند، نمی‌توانیم امید داشته باشیم که جامعه اصلاح شود.

دیدگاه دوم این است که ما اول قدرت و حکومت تشکیل بدهیم، بعد جامعه را اصلاح کنیم.

البته نظریه دوم تا حدودی شکست خورده است، چرا که در این صورت باید در راس کار افراد صالحی قرار داشته باشند که یافتن فرد صالح باز مشکلات خودش را دارد. پس عاقلانه این است که اصلاح جامعه را از افراد شروع کنیم.

ما همه تن در فکر این هستیم که دیگران را اصلاح کنیم، اما اقدام عملی انجام نمی‌دهیم.

اگر ما به دعوتگران طول تاریخ اعم از انبیا و مصلحین نگاه کنیم، می‌بینیم که ابتدا خودشان اصلاح شده بودند و کردار و گفتارشان با هم یکی بود.

متأسفانه ما مسلمانان امروزی گفتار و کردار ما با هم تضاد دارد و دنبال عیوب خومان نیستیم و برای رفع آن تلاشی نمی کنیم.

عده‌ای با خود می‌اندیشند که باید دست از کوشش بردایم، چون نمی‌توانیم تغییری در جامعه ایجاد کنیم! و این تفکر هم اشتباه است، چرا که همۀ دعوتگران همانند رسول اکرم صلی الله علیه و سلم و سایر پیامبران در ابتدای دعوت دستِ تنها بودند.

الله متعال می‌گوید: شما حرکت کن من شما را پشتیبانی می‌کنم.

یکی از مسایل مشکل‌ساز امروزی فضای مجازی است. جهان غرب اتاق‌های فکر تشکیل داده‌اند که چطور دین را از مسلمانان بگیرند، اما منِ مسلمان خوابم.

امروز همان فرهنگی که در غرب رواج دارد، خانواده‌های ما را هم متزلزل کرده است و احترام خانواده را از بین برده است.

ما شاهدیم که در غرب ملاکِ همه چیز عقل است و چیزی به نام محرمات دینی وجود ندارد. آنان انواع و اقسام فواحش را انجام می‌دهند و پروایی هم ندارند.

آنان می‌گویند هر کاری را که ضرری به جامعه نداشته باشد و عقل هم تایید کند، انجام می‌دهیم، از ازدواج با محارم گرفته تا همجنس‌گرایی و دیگر فواحش.

آنها ابتدا بی‌حجابی را رواج می‌دهند و بعداً لخت شدن را شایع می‌کنند.

گاهی در فضای مجازی سوالاتی را مطرح می‌کنند که عدالت خدا و قدرت خداوند و یا محرمات دینی را زیر سوال می‌برند و این‌ها همه برای زیر سوال بردن اصل دین است. اما ما باید بیدار بشویم و فکری بکنیم.

امروز قیافه و ظاهر و تیپ مسلمان با غیر مسلمان فرقی ندارد. گاهی برخی مسلمانان عمل‌کردشان بر خلاف شریعت است.

مسئله دیگر مسئله فحشا و زنا هست. خدواندی که این همه مهربان هست، آنقدر از فعل زنا به خشم می‌آید که می گوید مرتکب زنا باید در جلوی چشم همه سنگسار شود.حالا فکر کنید که این کار چقدر زشت و شنیع است.

و یا مسئله شراب را ببینید که خداوند آن را عملکردی شیطانی دانسته است.

باید به خودمان بیاییم، بیدار شویم و آگاه باشیم.

برخی به بهانۀ اینکه ما متمدن و صاحب فرهنگ هستیم، در خانه‌های خود حیواناتی از قبیل سگ نگهداری می‌کنند در حالی که خداوند آن  را پلید دانسته است.

عزیزان! کمی در زندگی فردی خودمان فکر کنیم. ببینیم که چکار کردیم و کجا هستیم؟