مولانا عبدالباقی شیرمحمدی در سخنان مراسم نماز جمعۀ این هفتۀ خیرآباد در مورد «ظلم» به ایراد سخن پرداختند و فرمودند: خداوند از قول حضرت لقمان می‌فرماید: «يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ» «فرزندم! به خداوند شرک میاور، چرا که شرک ستم بزرگی است‌.»
از آیات و روایات معلوم می‌شوم که ظلم درجات مختلفی دارد، بزرگترین درجۀ آن هم شرک است، اینکه با شرک کردن، به خدا ظلم کنیم.
در آیه آمده است که خداوند گناه شرک را نمی‌بخشد. «إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَن يَشَاءُ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا» « مسلماً خدا اینکه به او شرک ورزیده شود نمی آمرزد، و غیر آن را برای هر کس که بخواهد می آمرزد. و هر که به خدا شرک بیاورد، مسلماً گناه بزرگی را مرتکب شده است.»
حضرت عایشه رضی الله عنها روایت می‌کند که اعمال‌نامۀ انسان سه نوع است: یکی آنکه خداوند نمی‌بخشد و آن شرک است. دوم: اعمال‌نامه‌ای که خداوند حتما انسان را به خاطر آن محاکمه می‌کند و آن، ظلم بندگان بر یکدیگر است و از آنان قصاص گرفته می‌شود. در حقوق العباد تا خودِ شخص طرف را نبخشد، عفو نمی‌شود.
سوم: اعمال‌نامه‌ایست که خداوند اختیار دارد که مجازات کند یا ببخشد و آن حقوق الله است مثل نماز و روزه و …
لذا قدرتمندان نباید قدرت را وسیلۀ ظلم قرار دهند؛ ثروتمندان نباید ثروت خود را سبب ظلم قرار دهند و افراد با نفوذ نباید از موقعیت خود در راه ظلم بهره ببرند.
پس ظلم گناه نابخشودنی‌ست. شاید سوال باشد که چرا خداوند ظالمین را در دنیا مواخذه نمی‌کند! خداوند می‌گوید که ما به آنان گاهی تا روز قیامت مهلت می‌دهیم.
خداوند می‌فرماید: «وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ» «و خدا را از آنچه ستمکاران انجام می دهند، بی خبر مپندار؛ مسلماً [کیفر] آنان را برای روزی که چشم ها در آن خیره می شود، به تأخیر می اندازد.»
در طول تاریخ هر وقت ظالمی ظلم کرده است، گاهی در دنیا گرفتار شده است، اما مؤاخذه اصلی در آخرت است.
همواره اگر ظالمی و حاکمی بر مردم ظلم کرده، گوشه‌ای از عقاب خود را در دنیا دیده و خداوند قسمت مهم را برای قیامت گذاشته است.
پیامبر صلی الله علیه و سلم می‌فرماید: «الظلم ظلمات یوم القیامه» نتیجه ظلم دچار شدن به تاریکی آخرت است.
کارفرما بر کارگر ظلم نکند. کارگر بر کارفرما با کوتاهی در کار ظلم نکند، فروشنده بر مشتری و مشتری بر فروشنده، همسایه بر همسایه، شوهر بر زن ظلم نکند. شخص بر برادر و خواهر در تقسیم ارث، در معاشرت، معامله و همۀ مسایل ظلم نکند،. الله ظلم را دوست ندارد. ظلم موجب خشم و غضب پرودگار می‌شود.
پیامبر صلی الله علیه و سلم می‌فرمایند: تقویت و همکاری با ظالم هم انسان را به گناه می‌کشاند. باید ظالم را به این شکل یاری نمود که دستش را گرفت تا بر کسی ظلم نکند.
اسلام به حس انسان دوستی در همۀ مسایل توصیه کرده است. در تعدی نکردن به مال و جان و ناموس دیگران.
اگر حق مردم را در دنیا ندادیم، در آخرت می‌دهیم. حتی حیوانات از هم قصاص می‌گیرند. با این وجود مگر ممکن است خداوند انتقام مظلوم را از ظالم نگیرد!
در روایت می‌آید که خدمت‌گزار ابن عباس رضی الله عنه گوسفندی کشت. حضرت فرمود: همسایۀ یهودی ما را دریاب. دو سه بار به این نکته تاکید کرد. خادمش گفت: چرا اینقدر سفارش می‌کنید در حالی که او یهودی است؟ فرمود: پیامبر صلی الله علیه و سلم تاکید فراوان داشتند به همسایه، حتی اگر مسلمان نباشد.
شریعت اجازه می‌دهد که یک غیر مسلمان از حاکم اسلامی شکایت کند. یک یهودی از حضرت علی رضی الله عنه شکایت پیش حضرت عمر رضی الله عنه برد و حضرت عمر به حضرت علی فرمود: ابوالحسن! هم‌ردیف شاکی بنشین. حضرت علی متغیر شد، بعد از اتمام جلسه حضرت عمر فرمود: چرا از سخنم متغییر شدی؟ حضرت علی فرمود: چون من را با کُنیه صدا زدی و احترام من را بیشتر از شاکی من گرفتی!
پیام این روایت این است که در چهارچوب شریعت اسلامی همه یکسانند.
پسر حضرت عمروبن عاص رضی الله عنه به یک قبطی در مصر سیلی می‌زند. او شکایت پیش حضرت عمر رضی الله عنه می‌برد. حضرت عمر از فرزند عمروبن عاص قصاص می گیرد و می‌فرماید: «متی استعبدتم الناس و قد ولدتهم امهاتهم احرارا» از کی تا بحال مردم را برده خودتان قرار داده‌اید و حال آنکه از مادر آزاد زائیده شده‌اند!
این، پیامی به سران مملکت‌های اسلامی است که با ملت با احترام برخورد کنند. ملت آزاده‌اند، اگر درخواست حقوق و عدالت و رفع تبعیض کردند، نباید با آنان چون بردگان برخورد شود.