مولانا گل‌محمد مؤمن، استاد حوزه علمیه احناف خواف طی سخنانی که در جمع طلاب حوزه علمیه انوارالعلوم خیرآباد ایراد داشتند فرمودند: طلاب علوم دینی گرامی‌ترین افرادِ روی زمین، نزد الله و اهل حق هستند؛ گروهی که اگر قدر خود را بدانند، فرشتگان بال‌های خود را به خاطر آنها فرش می‌کنند، چرا که طلاب، قرآن و سنت را در قلوب خود جای می‌دهند و قلوب خود را نورانی می‌کنند.
عزیزان من! وظیفۀ ما این است که در همه جا از معروف و حق سخن بگوییم و در همه جا نهی از منکر بکنیم و وعظ و ارشاد بکنیم و چه جایی برای وعظ کردن بهتر از جمع طلاب، چرا که حق را می‌پذیرند. و دیگر اینکه هر طلبه یک امت هست، چون طلبه کارش طلب علم است و علم را برای خودش و برای رساندن به دیگران کسب می‌کند.
طلاب در دورانی که در حوزه هستند، بهترین زمین‌ها برای کاشتن بذر دین هستند، از همدیگر بهره ببریم و همدیگر را نصیحت کنیم و چه بسا طلبه‌ای که با نصیحت ما دلگرم شود و یا دعوت را یاد بگیرد.
الله متعال می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ» «اى انسان، تو در راه پروردگارت رنج فراوان مى‌كشى؛ پس پاداش آن را خواهى ديد.»
خداوند به ما می‌فهماند که محاسبۀ اعمال حق هست و هر سختی که در راه الله برداشت شود، نتیجۀ آن را نزد خدا خواهیم یافت. این بیهوده نیست که یک طلبۀ نوجوان شرایط سخت را متحمل شود و مشغول حفظ قرآن شود، این فرد با کسانی که مشغول کارهای دیگر هستند، فرق دارد.
البته همه کارِ خوبی می‌کنند که دنبال کشاورزی، تجارت، دامداری و… می‌روند، اما هیچ کس به مقام حافظ قرآن نمی‌رسد.
باید بدانیم تمام لحظاتی را که طلبه در حوزه می‌گذراند، پاداش دارد. خدا می‌داند که روز قیامت چه پاداشی به او داده می‌شود.
کار روزمرۀ طلبه حداقلش این‌ است که نماز را با جماعت می‌خواند، در خدمت استاد هست و یا علوم تفسیر و حدیث و فقه را می‌خواند که همۀ این‌ها عبادت هستند. حتی استراحت وغذا خوردنش عبادت هست و حتی جلسات مطالعه و تکرارش نیز عبادت می‌باشد. امر دین با تمام امور دنیا فرق می‌کند.
اما این را بدانیم که اگر کسی کار دین بکند، بدون اتصال به الله نتیجه‌ای ندارد، چرا که کار ما معنوی هست و پشتوانۀ الهی ضروری است. لذا همۀ ما نیاز به ذکر و تلاوت بیشتر داریم. باید بر خلق خداوند شفقت و مهربانی داشته باشیم. اگر ما طلبه‌ها دلجوییِ هم را نکنیم، چطورمی‌توانیم نسبت به مردم مهربان باشیم!
قدم اول مهربانی سلام گفتن است به هر کسی که بشناسیم یا نه. تشکر، یکی دیگر از وظایف بندگی ماست چون کسی که قدردانی مردم را نکند، قدردانی الله را نکرده است، هر چه بیشتر تشکر کنیم، بیشتر بهره خواهیم برد.
طلاب محترم! در حق آنانی دعا کنیم که به حوزه کمک و خدمت می‌کنند.

الله متعال همۀ را امتحان می‌کند، اما دوست و ولی خود را رها نمی‌کند. نمونۀ این رفتار خداوندی را می توان در صحابۀ کرام یافت، صحابه به شدت گرسنگی کشیدند و در سختی بودند، اما قلب‌شان مملو از یقین بود.
به گفتۀ یکی از عزیزان، خداوند به طلاب زندگی صحابه را می‌دهد، یعنی امتحان می‌کند و حالات صحابه را بر ما می‌آورد و به ما می‌فهماند که به این یقین برسیم که ما برای الله باشیم.‌
خداوند به اهل علم هم برکت و هم قناعت داده است، لذا زندگیِ با آرامشی دارند، در حالی که صاحبان ثروت همیشه در نگرانی بسر می‌برند.