مولوی عبدالغفار شیخجامی خطیب این هفته نماز جمعه خیرآباد با اشاره به فرارسیدن دهه ذیالحجه به ایراد مطالبی پیرامون فضیلت این دهه و بیان برخی از احکام قربانی پرداخت. ایشان بیان داشت، در حدیثی نقل شده که پیامبر خدا (ص) فرمودند: ایامی بهتر از دهه ذیالحجه برای عبادت نیست. برادران من! این دهه در […]
مولوی عبدالغفار شیخجامی خطیب این هفته نماز جمعه خیرآباد با اشاره به فرارسیدن دهه ذیالحجه به ایراد مطالبی پیرامون فضیلت این دهه و بیان برخی از احکام قربانی پرداخت.
ایشان بیان داشت، در حدیثی نقل شده که پیامبر خدا (ص) فرمودند: ایامی بهتر از دهه ذیالحجه برای عبادت نیست.
برادران من! این دهه در زمره بهترین فرصتها میباشد تا بتوانیم خداوند را طاعت و بندگی نماییم و روزه این روزها و قیام شبهای آن در درگاه خداوند منزلت و ارزش والایی دارد و در مورد روزه روز عرفه رسول خدا (ص) فرمودند: من امید دارم که خداوند روزه این روز را ، کفاره گناهان یک سال گذشته وسال آینده خواهد نمود.
ایشان در ادامه با بیان مطالبی در مورد منزلت شب عید گفت: شب عید برای این نیست که به دنبال لهو و لعب و خوشیهای کاذب باشیم، بلکه شب بخشش و انعام خداوند هست لذا به هوش باشم تا این فرصتهای کمتر تکرار شده را دریابیم و از کنار اینها بیتوجه نگذریم. چنانچه نقل شده که رسول خدا (ص) فرمود: هر کس دوشب عید را زنده بدارد در روز قیامت که همه انسانها پریشان خواهند بود او از پریشانی نجات خواهد یافت. چنین شخصی اندوه و پریشانی نخواهد داشت.
مولوی شیخ جامی در مورد کیفیت حیوان قربانی گفت: در مورد قربانی همواره دو نکته را باید مد نظر داشته باشیم: اول، تصحیح نیت ، بدین معنا که فقط رضای خداوند را مدنظر داشته باشیم و از ریا و خودبینی جداً دوری نماییم و دیگر اینکه از بهترین مال خود قربانی نماییم.
ایشان در مورد فلسفه قربانی فرمود: یکی از علل وانگیزههای زکات و صدقه، بالاخص قربانی این هست که صفت نازیبای بخل را از وجود خودمان بیرون و ریشه کن نماییم و سعی کنیم تا صفت زیبای سخاوت و بخشندگی را در وجود خود نهادینه نماییم.
سخاوت و بخشندگی وسیلهای ست برای بدست آوردن رحمتهای خداوند، یعنی امت و ملتی که سخاوت داشته باشند مشمول رحمتهای بیپایان خداوند خواهند شد و خشم خداوند را با صدقه دادن و پرداخت زکات از خود دور می نمایند.
در روایتی نقل شده که حضرت علی(رض) فرمودند: دو خصلت را خداوند زیاد دوست دارد، شجاعت و سخاوت. و دو خصلت را دوست ندارد، بخل و بداخلاقی.
در روایت دیگری نقل شده که فرمودند: ثروتمند بخیل از فقیر بخشنده فقیرتر هست.
سخاوت به ثروت بستگی ندارد، بلکه بستگی به غنای نفس دارد.
فرد بخیل از قربانی کردن و صدقه و زکات دادن طفره میرود و سعی دارد تا به بهانههای واهی از این مهم شانه خالی نماید.
باید دقت داشته باشیم که مال و ثروت، عامل سعادت و خوشبختی گردد و زمینه بدست آوردن رضای خداوند را برای فراهم نماید نه اینکه موجبات بدبختی و ناخشنودی خداوند را فراهم نماید.
استاد انوارالعلوم در مورد علل پیدایش بخل گفت: دلایل اصلی بخل عبارتند از: ترس از آینده ، دوستی مال و بیتوجه به مرگ.
وی در مورد منزلت ایثار نیز خاطر نشان نمود: ایثار بالاتر از سخاوت هست. چرا که سخاوت در داشتههاست، بدین معنا که انسان بر حسب توان خود چیزی را در راه خدا میدهد و نیز بدون نیاز، مال و داشته خود را به کسی میدهد، اما ایثار آنست که فرد از خود بگذرد و مشکل برادر مسلمان خود را برطرف نماید.
نقل شده که خداوند به حضرت موسی فرمود: به ذات احدیت خودم سوگند اگر بندهای یک مرتبه ایثار نماید و دیگری را بر خود ترجیح بدهد من شرم میکنم او را کنار میزان بیاورم و از او بازخواست نمایم.
نمونه واضح آن، داستان صحابی رسول خدا(ص) بود که وقتی برای رسول خدا(ص) مهمانی آمد صحابهای او را به خانهاش برد و چون غذایی در خانه نبود که هم مهمان و هم صاحبخانه سیر شوند ، صحابی فرزندانش را خواباند تا مهمان غذا بخورد و سیر شود. صبح روز بعد وقتی خدمت رسول خدا(ص) رفت، فرمودند: خداوند کار دیشب شما را پسندید.