مولوی عبدالباقی شیرمحمدی در سخنان مراسم نماز جمعه این هفته خیرآباد(5 دیماه 93) بعد از تلاوت سوره مبارکه «تین» فرمود: در این سوره، خداوند به چهار چیز سوگند می خورد: 1ـ به تین (انجیر) 2ـ زیتون 3ـ کوه طور 4 ـ مکه مکرمه .

سوگند خوردن به هیچ مخلوقی جائز نیست و ما نمی توانیم به چیزی جز خداوند تبارک و تعالی قسم بخوریم. پیامبر(ص) ما را از سوگند خوردن به هر چیز و هر کس ، جز ذات خداوند تبارک و تعالی منع نموده است. اما الله به برخی مخلوقاتش قسم می خورد. به روز قیامت ، به ماه ، خورشید ، ستارگان و … و این مختص ذات باریتعالی است و برای هیچ کس جائز نیست به چیزی غیر خدا سوگند یاد کند.

خداوند در این سوره به چهار چیز مهم سوگند یاد کرده است. اول به انجیر و زیتون. مفسرین می فرمایند: به این خاطر خداوند به این دو درخت قسم می خورد که منافع و برکات این دو درخت زیاد است و فوائد طبی بسیاری دارند. پیامبر(ص) می فرماید: از روغن زیتون استفاده کنید، چرا که از درختی مبارک و با برکت به وجود آمده است. نیز انجیر خاصیت های طبی زیادی دارد. اطباء معتقدند که انجیر برای بسیاری از امراض مفید است.

برخی مفسیرین گفته اند: مراد از آیه، سرزمینی است که درختان انجیر و زیتون زیادی در آن می روید و  آن سرزمین شام و بیت المقدس است . سرزمین مقدسی که محل تولد انبیاء زیادی هست. ابراهیم (علیه السلام) از این سرزمین به سرزمین حجاز هجرت نمود و منبع بسیاری از خیرات و برکات شد، چنانچه بسیاری ا ز اعمال حج ، عمره و قربانی به برکت همین هجرت بر امت لازم شده است. سعی بین صفا و مره به تبعیت از هاجره، همسر ابراهیم، قربانی به برکت اسماعیل  فرزند ابراهیم ، رمی جمرات به تبعیت از رفتار خود ابراهیم با شیطان و… و در مجموع، ارزش سرزمین مکه به خاطر کعبه، صفا ، مروه،  عرفات ، منی ، زمزم و … است.

ارزش هر چیز به خاطر بخشی از خوبی ها و فضیلتهایی است که در آن قرار دارد . ارزش مسجد به خاطر عبادت خداست، به خاطر سجده هایی که آنجا می شود و چون محل عبادت، ذکر و نیایش و ارتباط با خداست . ارزش انسان هم به خاطر شکل و صورت ظاهری آن نیست، به خاطر ایمانش است و صفات نیکویی که در اوست، صفاتی همچون عقیده و یقین و اخلاق نیکو و دیگر خصائل . خیلی انسانه ها دارای صورت زیبایند، ولی پیش خدا هیچ ارزشی ندارند، چون خالی از صفات ایمان ، تقوی و خدا شناسی اند و ارزش ما زمانی بالا می رود که ایمان و تقوا داشته باشیم.

مورد سوم سوگند خدا، “طور سنین” است. سوگند به کوه طور . امتیاز کوه طور آن است که تجلی گاه خداست، کوه، نتوانست انوار الهی را متحمل شود و تکه تکه شد. طور ، محل هم کلامی موسی با خدا است.  

مورد چهار، سوگند به شهر مکه است. خداوند در آیات متعددی شرافت مکه را بر همه سرزمین ها بیان کرده است. خدا ، به برکت دعای ابراهیم، به مکه امتیازی داده که به دیگر زمین ها نداده است. خداوند چهار بار قسم یاد می کند تا همه متوجه شوند که می خواهد مسئله بزرگی را که همانا “انگیزه خلقت انسان” است را بیان نماید.

خداوند انسان را بسیار زیبا و در بهترین شکل و هیئت آفریده . چرا ؟ چون انسان را برای خودش آفریده است و تمام اسباب و لوازم خداشناسی را در وجود انسان قرار داده است . عقل، درک ، شعور و بهترین نعمت ها را برای انسان داده است. خدا انسان را در بهترین شکل خلق کرده و بهترین نعمتها را به او داده ، خدا به انسان قوت شنوایی ، گویایی ، درک و تدبیر داده است و به او فهم و شعور عنایت کرده است تا در قالب این صفات، بتواند خدا را بشناسد و هیچ عذر و بهانه ای نداشته باشد. خداوند برای شناخت ذات پاکش، انبیاء را فرستاد و به انسان عقل داد تا خود را شناخته و خدا را بشناسد. انسان اگر خود را شناخت ، خدا را می شناسد. پس باید خود را بشناسیم.

فکر نکنیم که این نعمت ها بدون هدف و انگیزه به ما داده شده است. چشم برای نگاه کردن به تصاویر مبتذل و نگاه به نامحرم نیست،  گوش برای شنیدن موسیقی و سخنان منکر نیست بلکه برای شنیدن سخن حق است و هر عضو دیگر مسئولیت خاص خود را دارد. ما قدر هر عضو را زمانی می دانیم که از ما گرفته شود.

و اگر از نعمتهایی که خداوند در اختیار ما گذاشته است استفاده صحیح نکردیم، در قیامت مؤاخذه می شویم . بزرگترین نعمت، عقل است که باید از آن  بهر جست. تأسف و خسارت و زیان است بر انسانی که از عقل خود در راستای خواهشات نفسانی استفاده نکند .

و باز انسان را که خداوند در بهترین شکل آفریده ب، اگر نافرمانی کند در پسترین حالت قرار می دهد و او را پست می کند.

پس متوجه باشیم که اگر تا به حال غفلت کردیم اکنون برگردیم ، چرا که انسان هر گاه جلو خسارت را بگیرد  به نیکی می رسد.