مولوی عبدالغفار شیخ جامی در مراسم نماز جمعه این هفته خیرآباد بعد از تلاوت آیه مبارکه: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ‌ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَىٰ أَن يَكُونُوا خَيْرً‌ا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِّن نِّسَاءٍ عَسَىٰ أَن يَكُنَّ خَيْرً‌ا مِّنْهُنَّ  » و حدیث شریفه: «المسلم من سلم المسلمون من لسانه و یده» به بیان ادامه بحث آفات زبان پرداخت.
وی با بیان اینکه زبان جِرمش(حجمش) کم و جُرمش زیاد است، به نقل مقوله عرب پرداخت که می گوید:« جراحات السنان لها الاتئام/ و لایلتام ما جرح اللسنان » ، «زخم شمشیر به گردد به دارو / ولی زخم زبان را نیست دارو»
امام جمعه خیرآباد افزود: چنانچه قبلا بیان شد امام غزالی 20 آفت برای زبان بر می شمارد که ما در هفته های گذشه هفت مورد آن را ذکر کردیم ؛ که عبارت بودند از: (1ـ گفتگو کردن در اموری که به انسان مربوط نیست 2- بیهوده گویی و پرحرفی3- گفتگو در امور گناه آلود 4- جدال و مراء 5- خصومت و نزاع و لجاج در کلام6- تکلف در سخن گفتن و تصنع در سجع و قافیه پردازی و مانند آن7- بد زبانی و دشنام)
اما آفت هشتم زبان  لعن کسی که مستحق لعن نیست، می باشد. انسان حتی باید از لعن کردن حیوانات و موجودات دیگر هم بپرهیزد . رسول الله  صلی الله علیه و سلم می فرمایند: «لا تسبوا الدهر فان الدهر هو الله» زمانه را دشنام و لعن نکنید چرا که حالات زمانه دست خداست. اصلا در شأن مسلمان نیست که کسی را لعن کند چرا که اگر لعن شونده مستحق لعن نباشد، لعنت به لعن کننده بر می گردد.
آفت نهم خواندن شعرها و سرودها(ترانه ها)ی ناجائز است. در حدیث آمده است که دهان انسان از خاک پر شود بهتر است که از اشعار و سخنان ناپسند پر شود.  انسان در عزاداری ها برای اقوام و خویشاوندان  نباید سخن ناروا بر زبان جاری سازد و گلایه و شکوه از خدا نماید و اشعار ناپسند را بخواند.
البته اگر شعر مفهوم خوب داشته باشد پسندیده و مورد پذیرش شرع است، چنانچه حسان بن ثابت رضی الله عنه  برای رسول اسلام  صلی الله علیه و سلم  شعر می خواند و پیامبر شعرش را می پسندیدند.
آفت دهم زبان مزاح و شوخی های رکیک و زشت است. متاسفانه بسیار دیده می شود که افرای برای خنداندن دیگران سخنانی تمسخر آمیز نسبت به سائرین بر زبان جاری می کنند. رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرمایند:  گاهی انسان ندانسته سخنی بر زبان جاری می کند که او را در قعر جهنم وارد می کند.البته اسلام مطلقا از شوخی منع نکرده است، بلکه از شوخی هایی که در آن تمسخر دیگران ، سخنان بیهوده و لا یعنی باشد منع نموده است.
آفت یازدهم زبان ت سخریه و استهزای دیگران است. تمسخر دیگران به نص صریح قرآن حرام است. قرآن و احادیث به شدت از تمسخر دیگران منع کرده است. قرآن می فرماید:« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ‌ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَىٰ أَن يَكُونُوا خَيْرً‌ا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِّن نِّسَاءٍ عَسَىٰ أَن يَكُنَّ خَيْرً‌ا مِّنْهُنَّ » ، « ای کسانی که ایمان آورده‌اید! نباید گروهی از مردان شما گروه دیگری را استهزاء کنند، شاید آنان بهتر از اینان باشند، و نباید زنانی زنان دیگری را استهزاء کنند، زیرا چه‌بسا آنان از اینان خوبتر باشند» پیامبر  صلی الله علیه و سلم نیز می فرمایند: در روز قیامت دری از دروازه های بهشت باز شده به مسخره کننده گفته می شود از این در وارد بهشت شو! و چون به دروازه می رسد آن بسته می شود و دروازه دیگر باز شده صدا زده می شود که بیا از این در وارد شو و به همین ترتیب از دروازه های بهشت فراخوان می شود که وارد شود و به او اجازه داده نمی شود و به تمسخر گرفته می شود.
آفت دوازدهم زبان فاش کردن اسرار مردم است. مسلمان تا جایی که در توانش هست باید عیب برادرش را بپوشاند. در روایت است که سخن و مجلس امانت است و بر مسلمان لازم است که امانت نگهدار باشد و در آن خیانت نکند.