آنان که ندای پیشرفت را سر می‌دهند مگر ارمغانی جز قتل و کشتار به مردم داده‌اند؟ همین‌ها با صنعت و تکنولوژی خود دنیا را ناامن کرده‌اند.

مولوی مجتبی امتی در سخنان مراسم نماز جمعه این هفته خیرآباد (۲۳آبان۹۷) بعد از تلاوت آیات «يـا ايـهـا الذيـن امـنـوا هـل ادلكـم عـلى تـجارة تجيكم من عذاب اليم، تومنون باللّه و رسوله و تجاهدون فى سبيل اللّه باموالكم و انفسكم ذلكم خير لكم ان كنتم تعلمون، يغفر لكم ذنوبكم و يدخلكم جنات تجرى من تحتها الانهار و مساكن طيبة فى جنات عدن ذلك الفوز العظيم، و اخرى تحبونها نصر من الله و فتح قريب و بشر المؤمنين» گفت: در روز مبارک و در لحظات پرخیری قرار داریم. لحظاتی که قرب و لقای الله را برای انسان به ارمغان می‌آورد. صحابه ـ رضی الله عنهم ـ قدر این لحظات را می‌دانستند و اوقات خود را در مسجد سپری می‌کردند. جمعه، انسان را به یاد قیامت و روزی که همه نزد خداوند حشر می‌شوند می‌اندازد، زمانی که تکلیف انسان مشخص می‌گردد. پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ فرمودند: «قیامت در روز جمعه برپا می‌شود.» در حدیث دیگری فرمودند: «همۀ موجوداتِ روی زمین جز جن و انس از قیامت در هراس‌اند.»
در مجموع، جمعه روز یادآوری لحظاتی است که بشر از آن غافل است، روز قیامت و رجوع به سوی خدا. بزرگان در این روز مشغول دعا و زاری و تضرع نزد خداوند می‌‌شدند. امیدواریم خداوند ما را حیاتی دوباره و زندگی تازه و نو نصیب گردانند.
مولوی امتی در ادامه بیان داشت: امروزه آنقدر که ما از جانب خودمان در خطر هستیم، از جانب کفار و دشمنان در خطر نیستیم. چون زندگی ما همه مجازی و ظاهری شده است و از زندگی واقعی دور شده‌ایم.
خداوند در سوره صف ما را با لفظ «ای مؤمنان» خطاب می‌کند و می‌فرماید: «يـا ايـهـا الذيـن امـنـوا هـل ادلكـم عـلى تـجارة تجيكم من عذاب اليم» ای مؤمنان آيا مى خواهيد شما را بر تجارتى راه نمايم كه از عذابى دردناک نجاتتان مى دهد؟
البته ایمان فقط گفتن کلمه نیست، بلکه مؤمن واقعی کسی است که به اقتضای «لا اله الا الله» ایمان دارد و الله و صفاتش را به خوبی می‌شناسد و بر اساس این شناخت در دل او خوف و امید به وجود می‌آید.
ایمان به قیامت نیاز به علم دارد، اینکه علم به آخرت بالا رود. آخرتِ هر یک از ما با موت شروع می‌شود، چیزی که فراموش کرده‌ایم. هر یک از ما در یک لحظه به سرای آخرت می‌رویم. خدا قیامت را به خوبی در قرآن ترسیم می‌کند. جامعه‌ای که در جاهلیت غوطه‌ور است، با شناخت آخرت بیدار می‌شود، چون فقه آخرت دارد. کسی که آخرت را نشناخت و از حالات آن آگاه نبود، نمی‌تواند سایر امور را به خوبی درک کند.
حضرات عمر فاروق و ابوبکر صدیق و دیگر صحابه ـ رضی الله عنهم ـ چون آخرت را شناخته و فقه آن را داشتند دعا می‌کردند کاش انسان نبودیم. همین فقه آخرت، آنان را به میدان جهاد آورد و به زنده نگه داشتن شب وا داشت.
صحابه بعد از فهم صفات الهی، قیامت را خوب فهمیدند. پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ لحظه آخر زندگی می‌گوید که خدایا من را بر سختی آخرت پیروز کن.
پیامبر گاهی به قبرستان می‌رفتند و به قیامت فکر می‌کردند. چه خوب است گاهی به قبرستان برویم و همۀ وابستگی‌ها را دور کنیم و بیندیشیم به کجا می‌رویم.
در مسیر آخرت انسان تک و تنها از قبر بلند می‌شود. خدا می‌فرماید: انسانه‌ها در قیامت مانند ملخ سراسیمه پراکنده بلند می‌شوند.
انسان محاسبه کند که برای این روز چقدر اندوخته‌است و آمادگی دارد. در روز قیامت خداوند به صحرای آخرت می‌آید. کرسی و عرش آورده می‌شوند و خدا برای محاسبه اعمال، وقت ملاقات خصوصی می‌گذارد. ملائکه و انبیا و صدقین سکوت می‌کنند و دم نمی‌زنند.
خداوند اعمال هر کس را در جلو او وزن می‌کند. انسان الان فکر کند که برای جواب آن روز چقدر آمادگی دارد. آیا نمازش وزن دارد؟ نماز و وضو خود را نمره چند می‌دهد؟
برای نجات از عذاب دردناک آخرت اولین و مهمترین کار آن است که به وحدانیت خداوند باور داشته باشیم، به اینکه مالک نفع و ضرر و همه چیز خداست.
قدم بعدی آن است که یقین کنیم که پیامبر از جانب خدا آمده و به او وحی شده است. برخی می‌گویند پیامبر رهبر و نابغه‌ای بیش بود! نه، پیامبر فرستاده خدا بود و با دستور خدا کار می‌کرد.
پیامبر برای بشر هدایت را به ارمغان آورد، در حالی که فلاسفۀ غرب غیر از تباهی برای بشر ارمغانی نداشتند.
آنان که ندای پیشرفت را سر می‌دهند مگر ارمغانی جز قتل و کشتار به مردم داده‌اند؟ همین‌ها با صنعت و تکنولوژی خود دنیا را ناامن کرده‌اند.
قدم سوم آن است که با مال و جان در راه خدا جهاد کنیم. امروز خیرآباد مرکز خیر و برکت است، چرا که مردم آن با مال و جان خود دین خدا را یاری می‌کنند و اگر قدردان خدا نباشیم و از او قدردانی نشود، این خیر و برکت را خدا می‌گیرد.
همه باید توبه کنیم، نباید در خیرآباد کسی باشد که نمازش ترک شود و دانش دین نداشته باشد.
وقتی این سه امر محقق شد خداوند سه جایزه می‌دهد.
اول  گناهان را می‌بخشد، دوم در بهشت داخل می‌کند،  و سوم اینکه نصرت و پیروزی را به انسان می‌دهد.