عصر، عصر سرعت است و همه‌ی انسان‌ها بی‌وقفه در تلاش و تکاپو هستند. انسان برای تسلط بیشتر بر زندگی، هر روز بر دامنه‌ی امکانات و قدرت فیزیکی خود می‌افزاید و هیچ‌کس حاضر نیست برای لحظه‌ای توقف کند؛ نه اینکه خودش حاضر نیست، بلکه جهان پیرامون به او اجازه درنگ کردن و ایستادن را نمی‌دهد.
بسیاری مواقع آنقدر در دام خواهشات فردی می‌افتیم که خواسته یا ناخواسته بسیاری از حدود و خط قرمزهای انسانی و عرفی را زیر پا می‌گذاریم، به اطراف توجه نمی‌کنیم و فقط به هدف خود چشم دوخته‌ایم. و لزوما هر چه دامنه خواسته‌ها بیشتر باشد، پیامدها و آثار آن بیشتر در جامعه نمود پیدا می‌کند.

نمونه واضح آن را می توان در موقعیت افراد ببینیم، هر چه منزلت و جایگاه اجتماعی فرد بالاتر باشد، پیامد رفتار و تصمیمات او بر خوشبختی یا بدبختی افراد بیشتری تاثیر می‌گذارد. نگاهی گذار به جوامع متعدد، نمونه واضح و ملموس آن را به ما نشان می‌دهد.
به عنوان نمونه تصمیم یک سیاستمدار در مورد یک کشور و جامعه تا تصمیم یک پدر در خانواده‌اش خیلی فرق دارد؛ سیاستمدار با یک تصمیم بجا می‌تواند چند نسل را به سمت پیشرفت و ترقی سوق دهد و برعکس با یک تصمیم نابجا یک جامعه و یا یک فرهنگ را متلاشی و نابود می‌کند.

این اصل کلی را باید مد نظر داشته باشیم که هیچ انسانی خالی از لغزش و خطا نیست، انسان هر چند بینا و دانا باشد، باز هم برخی مواقع و در ورطه‌ها می‌لغزد و نقطه ضعف‌هایی دارد، چنانکه نبی‌رحمت-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- فرمودند: «کل بنی آدم خطاء» همه‌ی فرزندان آدم دچار خطا می‌شوند.
ضرورت دارد هر از چندگاهی درنگ و تامل کنیم و بر پله‌ای که ایستاده و به جاییکه رسیده‌ایم، نگاه بکنیم و ببینیم آیا مستحق این منزلت هستیم و آیا توانسته ایم تصمیمات و رفتارهایی مطابق شأن و درخور موقیعت خود برای خود و دیگران بگیریم یا نه!

در یک حدیث، پیامبر -صلی الله علیه وعلی آله وسلم- به نکته ظریفی اشاره کرده‌اند که نشان دهنده‌ی این است که برخی موقعیت‌ها بدین خاطر به انسان داده می‌شود که مردم از شرش خلاصی یابند!
پیامبراکرم-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- فرمودند: وَأُكْرِمَ الرَّجُلُ اتِّقَاءَ شَرِّهِ
مردم برای اینکه خودشان را از شر شخص نجات دهند، بدو احترام می‌گذراند.

مبادا از همین دسته مردم باشیم. پس سر در گریبان فرو ببریم نقطه ضعف خود را پیدا کنیم.

عصمت الله پورمحمد تیموری