بنا بر معنای این حدیث  خداوند از ولی و دوست خود دفاع می کند و ولی خدا، به انسان مومن و خداترس گفته می شود.

در این حدیث قدسی آمده: ((إن الله قال: مَن عادى لي وليًّا، فقد آذنتُه بالحرب، وما تقرَّب إليَّ عبدي بشيء أحبَّ إليَّ مما افترضت عليه، وما يزال عبدي يتقرَّب إليَّ بالنوافل حتى أحبَّه، فإذا أحببتُه كنتُ سمعَه الذي يسمع به، وبصرَه الذي يُبصِر به، ويدَه التي يبطش بها، ورِجْله التي يمشي بها، وإن سألني لأعطينَّه، ولئن استعاذني لأعيذنَّه))؛ صحیح بخاري.

خداوند در مورد صفات اولیاء خود گفته است: : ﴿ إِنْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ ﴾ « بلکه تنها کسانی حق این سرپرستی را دارند که پرهیزگار باشند، »[الأنفال: 34]،  و در جایی دیگر فرموده است: ﴿ أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ * الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ ﴾« هان! بیگمان دوستان خداوند (سبحان) ترسی بر آنان (از خواری در دنیا و عذاب در آخرت) نیست و (بر از دست رفتن دنیا) غمگین نمی‌گردند (چرا که در پیشگاه خدا چیزی برای آنان مهیّا است که بسی والاتر و بهتر از کالای دنیا است). * (دوستان خداوند) کسانیند که ایمان آورده‌اند و تقوا پیشه کرده‌اند. » [يونس: 62، 63].

ولی خدا کسی ست که همواره در اطاعت باشد و خداوند از روی فضل خود نگهدار و حمایت کننده او می باشد.

 مهم ترین نشانه های دوست خدا عبارتند از: پایبندی به فرائض خداوند، تلاش برای انجام نوافل که عبارت از سنت ها و مستحبات می باشند. هر فرض هم دارای نوافلی از جنس خود می باشد. ما به انسان های مومن و پرهیزگار گمان نیک داریم و به ظاهر الامر بسنده می نماییم. و هیچ را قطعا ولی خدا نمی دانیم مگر بنا بر روایت یا خبر یک انسان معصوم (در این امت) که آن هم فقط پیامبر می باشند. چرا که محل اخلاص قلب هست و پایان هر کار معیار سنجش آن می باشد.
بنابر اساس جمله ابتدایی حدیث اساس و پایه ولایت و دوستی خداوند پایبندی به فرائض و واجبات می باشد و بعد از آنها نوافل بمنزله بنا بر پایه می باشند.
 
و اینکه خداوند فرموده من چشم و گوش او می شوم بدین معناست که خداوند او را در پناه خود نگه می دارد و اعضاء و جوارح وی را از ابتلاء به گناهان مصون می دارد. و خداوند او را هدایت نموده و کارهای او را سروسامان می دهد و همیشه همراه وا می باشد و برای او چنان بصیرتی عطا می کند که به استمداد آن بتواند بر راه راست گام بردارد.

وقتی خداوند انسانی را دوست بدارد و از او راضی شود، شایسته این هست که اگر چیزی از خدا بخواهد به او عطا کند و اگر کمکی طلب کند، کمکش نماید، و اگر از دست مشکل و مصیبتی به خدا پناه برد، او را در حمایت خود داشته باشد. و اگر خداوند خواسته اش را دیرتر جواب داد، قطعا چیز بهتری برایش ذخیره نموده و یا اینکه بواسطه آن بلایی را از او دور می گرداند. تا بدو پاداش بیشتری داده شود.  دنیا و آخرت خوبی برایش رقم بخورد.

برای پی بردن به پاداش ولی خدا همین روایت امام بخاری و امام مسلم که از حضرت ابوهریره نقل نموده اند، برای شما کافی ست که خداوند فرموده : برای بندگان نیکوکارم چیزهایی آماده کرده ام که نه چشمی همانند آن رادیده و نه گوشی وصف آن را شنیده و نه ذهنی همانند آن را تصور کرده است.
حدیث مذکور ما را بدین سمت راهنمایی می نماید که نسبت به پایبندی به فرائض و انجام بیشتر نوافل دقت بیشتری داشته باشیم.
منبع: الالوکه