هیچ می‌دانی چه مهمان عزیزی آمده است؟ مهمانی که با آمدنش درهای بهشتِ برین باز شده و دروازه‌های جهنم سوزان بسته می‌شود. مهمانی که با آمدنش درهای رحمت و مغفرت پروردگار، کریمانه‌تر از پیش، به‌سوی انسان‌ها گشوده شده و نسیم ایمان وزیدن می‌گیرد و شیطان‌ها در بند و زنجیر می‌افتند. آری رمضان آمد و چه […]
هیچ می‌دانی چه مهمان عزیزی آمده است؟ مهمانی که با آمدنش درهای بهشتِ برین باز شده و دروازه‌های جهنم سوزان بسته می‌شود. مهمانی که با آمدنش درهای رحمت و مغفرت پروردگار، کریمانه‌تر از پیش، به‌سوی انسان‌ها گشوده شده و نسیم ایمان وزیدن می‌گیرد و شیطان‌ها در بند و زنجیر می‌افتند.
آری رمضان آمد و چه خوش آمد!
و اما…
رمضان هر سال چند روز شمرده‌ای (آن هم یک‌بار) به سراغ ما می‌آید و این ماه میمون، از جمله ماه‌های با برکت و پر فضیلت الله متعال است. پس باید لحظات گرانبهای آن را قدر بدانیم و آن‌چنان که زیبنده‌ی این ماه الهی است از آن استقبال نماییم.
رمضان مبارک اوقاتی است جهت خودسازی و تغییر درونی و زدودن آثار گناه یک‌ساله، پیامبر (صلی الله علیه وسلم) می‌فرمایند: «رمضان تا رمضان، کفاره و بخشش گناهان در میان است، چنانچه از گناهان بزرگ دوری شود.» (صحیح مسلم)
به‌راستی چطور به استقبال رمضان برویم؟ برخی از پیش‌نهادهای زیرین می‌تواند ما را در استفاده‌ی هر چه بیش‌تر از این مهمانی الهی یاری رساند:
1-با خود عهد ببندیم
تا در این ایام مبارک نسبت به وقت خود حریص بوده و آن را بیهوده تلف نکنیم و از کم‌ترین فرصت بیش‌ترین استفاده را ببریم. زیرا ماه رمضان ۲۹ یا ۳۰ روز بیش‌تر نیست و اگر سپری شد دیگر فرصت آن همه عبادات و اجر و فضیلت از دست خواهد رفت. پس خوب است که از همین اکنون خود را برای مشارکت در تمام عبادات آماده کنیم.
2- اسباب و وسایل گناه را دور کنیم
آن‌چه در این ایام بسی مهم است ایجاد فضای آخرت محوری در جان و روان خود و خانواده است و این ممکن نیست مگر با دست کشیدن از تمام اسباب و وسایل گناه که قلب و عقل و اندیشه‌ی ما را فاسد می‌کند.
3-دعا را فراموش نکنیم
دست عاجزانه به‌حضور پروردگار بلند کنیم و از این‌که ما را توفیق داد تا رمضان دیگری را دریابیم شکر نموده و از او تعالی توفیق انجام عبادات را بطلبیم. شب و روز این ماه پر برکت را با راز و نیاز با پروردگار به سر ببریم و اوقات افطار و سحر را برای دعا اختصاص دهیم.
4-همنشین قرآن کریم باشیم
سخت بکوشیم تا در ماه خدا (رمضان) با کتاب او (قرآن کریم) اُنس و اُلفت بیش‌تری بگیریم و از طریق قرآن، خود و خدای خود را بیش‌تر بشناسیم. زندگی خود را بر اساس رهنمودهای انسان‌ساز این قانون زندگی عیار نماییم.
پس تلاوت با تفکر و تامل صفحاتی چند از قرآن کریم را روزانه فراموش نکنیم.
5-توبه را از یاد نبریم
توبه که همان احساس ندامت و دست کشیدن از گناه و تصمیم به عدم بازگشت به آن است را بار دیگر در این روزهای مبارک تجدید کنیم. زیرا عبادت همراه با گناه، لذت بندگی را ندارد. لذا صاحبش خود خسته و ملول می‌شود و نمی‌تواند راه عبادت را ادامه دهد و آن وقت است که احساس می‌کند عباداتش خشک و بی‌روح است. حال آن‌که او اسباب استفاده از عبادت (که همانا صفای قلب و پاک کردن آن از هر نوع علاقه به گناه است) را مهیا نکرده است.
6- حضور در نمازهای جماعت و تراویح را جدی بگیریم
با آرامش و حضور دل به سراغ نمازهای جماعت و تراویح برویم و شب‌های رمضان را با شب‌نشینی‌های غیر ضروری از دست ندهیم تا نماز اثرات ارزش‌مند خود را به زندگی ما بگذارد.
7-شب‌های رمضان را با عبادت زنده بداریم
در فضیلت عبادت شب‌های رمضان به ویژه شب‌های قدر، احادیث فراوانی وارد شده است. پیامبر (صلی الله علیه وسلم) در حدیثی می‌فرمایند: «کسی که رمضان را با اخلاص و رعایت حدود آن بر پا دارد، گناهان گذشته‌اش بخشیده خواهد شد.» (متفق علیه)
8-روزه‌داران را افطاری بدهیم
افطاری دادن به روزه‌داران به‌خصوص به فقرا و مستمندان، این خود فضیلتی است که پیامبر اسلام (صلی الله علیه وسلم) بدان تشویق نمودند و اجر آن را به مثابه‌ی پاداش داده شده به خود روزه‌دار شمرده‌اند و باعث مغفرت گناهان و نجات از آتش جهنم معرفی کرده‌اند و نیز نشانه‌ی مهر و محبت اسلامی است که باعث ازدیاد اخوت و همدلی در جامعه خواهد شد.
9-لحظه‌ها را مدیریت کنیم
برای استفاده بهتر و بیش‌تر از رمضان، لحظات روز و شب خود را به گونه‌ای مدیریت و برنامه‌ریزی کنیم که زمینه‌ساز استفاده‌ی بیش‌تر از رمضان گردد. شب‌ها زود بخوابیم تا برای سحری زودتر بیدار شویم و از لحظات ملکوتی سحر برای دعا و نیایش استفاده کنیم. روزها در کنار این‌که به برنامه‌های روزانه‌ی خود رسیدگی می‌کنیم به عبادت نیز قسمتی را اختصاص دهیم.
10-اسراف نکنیم
یکی از حکمت‌های فرضیت روزه، به‌وجود آمدن حس همدردی، تعاون و آگاه شدن از وضعیت نیازمندان است؛ بدون شک، اسراف و مصارف بی‌جا در کنار این‌که گناه بزرگی است با روح و حکمت روزه بیگانه است.
11-روزه‌ی واقعی بگیریم
علاوه بر خودداری از خوردن و آشامیدن، چشم و گوش و زبان خود را نیز از امور نامشروع حفظ نماییم. پیامبر (صلی الله علیه وسلم) می‌فرمایند: «کسی که دروغ و اعمال غیر صادقانه را کنار نگذارد خداوند احتیاجی به این ندارد که فرد طعام و نوشیدنی‌اش را کنار نهد.» (بخاری)
12-ربانی باشیم نه رمضانی
آری، رمضان می‌رود؛ اما خدای رمضان باقی است. جای بسیار تاسف است که بعضی از مسلمانان رمضان را می‌پرستند نه خدای رمضان را! و چون رمضان بگذرد دچار سستی می‌شوند. پس نباید از این گروه بود!
13-خانواده خود را فراموش نکنیم
برای این امر آماده کردن فضای معنوی در خانه با برنامه‌های عبادی ضروری است به گونه‌ای که فرزندان خود را از ویژگی‌ها و امتیازات این ماه آگاه نماییم و آن‌ها را در عبادات شریک سازیم.
سخن واپسین
سزاوار است که با گذشت رمضان، درس‌ها، اندوخته‌ها و دست‌آوردهای رمضانی را حفظ نموده و برای رشدِ فضایل و ریشه‌کن کردن رذایل تلاش فراوان کنیم.
آری، شاید این آخرین رمضانی باشد که در قید حیات هستیم، پس فرصت را غنیمت شمرده و آستین همت را برزده با عزم آهنین به استقبال رمضان برویم.
منبع: الاصابه
