حضرت مولانا تهانوی -رحمه الله-:
آسان ترین راه نجات از غیبت این است که نه در مورد خوبی ها و نه در مورد بدی های افراد صحبت کنید، چون وقتی شما ذکر نیکی شخصی را می کنید، در ذهن شما این است که من آن فرد را به نیکی یاد می کنم و این غیبت نیست، ولی شاید جمله ای را بر زبان بیاورد که نیکی به بدی تبدیل شود، مثلا بگویید: فلان شخص انسان خوب و بزرگی است، اما فلان عیب هم در وی هست؛
اینجاست که لفظ {اما} نیکی شما را به بدی تبدیل می کند و در نتیجه غیبت محسوب می شود!