بر خلاف ساکنین سایر شهرها، سفر یکی از چیزهایی ست که فلسطینیان از آن هراس دارند و زندگی آنها را در ورطه نابودی قرار می دهد.

چه بسا فلسطینیانی بوده اند که به خارج از فلسطین سفر کرده‌اند و دیگر بخاطر ممنوعیت اشغالی بودن آن دیار و یا نبود وثیقه کافی، نتوانسته اند به آنجا باز گردند. یا آنقدر در زندان بوده‌اند که طراوت و شادابی جوانی آنها از بین رفته است.

 کارمندها و دانشجویانی زیادی بوده اند که بخاطر مسافرت و ممانعت دولت غاصب صهیونیستی به هنگام بازگشت از کار خود برکنار شده و از دانشگاه انصراف داده، و نهایتا متضرر گشته اند. و عجیب‌تر این ست که در اینجا خواهران و برادرانی هستند که چندین دهه از عمرشان می گذرد، اما بخاطر ممنوعیت سفر یکدیگر را ندیده‌اند در حالی که بر اساس قانون، آزادی برای آمد و شد؛ حق طبیعی هر انسان است.

به گفته امام شافعی(ره)  که می فرمایند: برای کسب کمال و بزرگی از دیار خودت بیرون شو و سفر کن چرا که در سفر پنج مزیت وجود دارد که عبارتند از بین رفتن اندوه، کسب روزی، دانش، آموختن سنن و فرهنگ زندگی و همنشینی با بزرگان.

از نظر عرب ها سفر هفت فایده دارد علاوه بر از بین بردن غم و اندوه و بیرون کردن خستگی از تن، نشاط کاری جدیدی در انسان پدید می آورد و همچنین شخص در پی چیزی بهتر رفته و شناخت جدیدی از زندگی نصیب انسان می شود. فرد به هنگام سفر غم و اندوه را از یاد می برد و باعث انشراح صدر وی می گردد چنانچه علم روانشناسی مؤید این نکته می باشد.

در سفر علاوه بر یافتن کاری دیگر، فراگیری علم و آموختن ادب در خلال ارتباط با انسان های فهمیده و عاقل و همچنین مستحکم‌تر کردن روابط با سایر انسان ها بالاخص افراد درمانده و بیگانه نصیب انسان می شود. عرب‌ها می‌گویند: سفر بر ایمان شخص می‌افزاید و باعث می‌شود تا فرد به والدینش بیشتر نیکی کند، و با خویشاوندانش پیوند عمیق‌تری داشته باشد.

اما در فلسطین شرایط کلا فرق می کند، می توان گفت یکی از مهم ترین علل سفر از آنجا فرار از ظلم و تجاوز و ذلت و خواری‌ست. یک فلسطینی از کودکی این آرزو را در دل داشته که در خیابانی قدم بزند که موانع امنیتی در آن نباشد و یا اینکه بخندد بدون اینکه یک سرباز یا نظامی از او علت خندیدنش را بپرسد. و یا چیزهایی بزرگی همانند قطار، کشتی، سینما  را ببیند و از یک شهر به شهر دیگر بدون اجازه نامه و یا تفتیش امنیتی برود.

امام شافعی(ره) می‌گوید:

 از سرزمینی که در آن در تنگنا هستی کوچ کن و از ترس جدایی خانواده در آتش نسوز.

هر کس در شهر خود و بین وابستگانش در ذلت هست، سفر کردن و غریب بودن برایش بهترین کار هست.

عنبر خام در محل سرزمین خود بمثابه پس افکنده حیوان هست در حالی که در سرزمین‌های دور دست آن را بخاطر ارزشش بر گردن می نهند.

سرمه یک سنگ هست و در جایی که زیادهست می بینی که بر زمین افتاده و در راه ها بر آن لگد می کنند.

فرد هرگاه که مسافرت کند، تمام فضایل و کمالات را بدست می آورد و او را بر دیدگاه خود جای می دهند.

به قلم:  د. ناصر اللحام

مترجم: عصمت الله تیموری

منبع: موقع معا