شیخ محمدشافی قریشی از علمای شاخص اهل سنت استان گیلان از «علم، ایمان، عمل، اخلاص و تقوی» به عنوان «ارکان خوشبختی انسان در دنیا و آخرت»نام برد.

شیخ محمدشافی قریشی از علمای شاخص اهل سنت استان گیلان از «علم، ایمان، عمل، اخلاص و تقوی» به عنوان «ارکان خوشبختی انسان در دنیا و آخرت»نام برد.

ایشان که دیروز یکشنبه (23 شهریور 99)  در جمع طلاب حوزه علمیه انوارالعلوم خیرآباد سخن می گفت بیان داشت: «علم» و دانشِ دینی به قدری مهم است که خداوند به پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ دستور می‌دهد که بگوید: «خدایا بر علم من بیفزا»

خداوند دستور نداده است که پیامبر بگوید«خدایا بر قدرت من بیفزا». این در حالی است که خداوند به پیامبر علم نبوی داده بود.

علم دادند به عیسی و به قارون زر و سیم

آن یکی فوق سما وان دگری تحت سمک

گر کار خدا به سیم بودی و زرگ

عیسی به درک رفتی و قارون به فلک

علم دین اما ارزش‌اش از همۀ علوم بالاتر است. علت مسجود شدن آدم این بود که خداوند به آدم علمی داد که به ملائک نداده بود.

حضرت علی رضی الله عنه می فرمایند:

رضينا قسمة الجبار فينا

لَنا عِلْمٌ ولِلْجُهَّالِ مَالُ

فإنَّ المَالَ يَفْنَى عَنْ قَرِيْبٍ

وإنَّ العلم باقٍ لا يزالُ

ما به تقسیم خداوندی راضی هستیم. خداوند به ما علم و به جاهلان مال داده است. مال به زودی تمام می‌شود و علم باقی و ابدی است.

دوم «عمل» است: علمِ بی‌عمل، وبال گردن انسان می‌شود. شیطان علم داشت، ولی عمل نداشت، به همین خاطر مردود شد.

ایمان به وسیلۀ علم کسب می‌شود. علم و ایمان اگر درست باشند، سبب می‌شوند عمل درست شود.

یکی از اسباب گمراهی مردم، علمای بی‌عمل هستند که موجب گمراهی مردم می شوند.

و کل من بعلمه لا یعمل

اعماله مردودة لا تقبل

هر کس به علم خود عمل نکند، اعمال او پذیرفته نمی شود.

بعد از آن «اخلاص» است. همۀ کارها باید برای خدا باشد. اخلاص شرط قبولی عمل است.

دیگری «تقوا» است. امام غزالی رحمه الله می فرماید: عملِ با تقوا انسان را ولی‌الله می‌کند. انسان اگر تقوا داشته باشد، دوست خدا می‌شود. خداوند می‌فرماید: «أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» اولیا و دوستان خداوند ترس و غم ندارند. بعد در تعریف اولیا می‌فرماید: «الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ» اولیای خداوند کسانی هستند که ایمان آورده و تقوا پیشه کردند.

بهترین لباس برای علما، لباس تقوی است.

تقوی چیست؟ حضرت علی رضی الله عنه تقوا را اینگونه تعریف می کند: «التقوی، هی الخوف من الجلیل» انسان از خدا بترسد. رسول الله می‌فرماید: من با تقوی ترین شما هستم. و از همه شما بیشتر از خدا می‌ترسم.

«والعمل بالتنزیل» عمل به قرآن . اگر کسی حافظ کل قرآن باشد، ولی عامل به آن نباشد بی‌فایده است.

پیامبر صلی الله علیه و سلم می‌فرمایند:« رُبّ تالٍ للقرآن و القرآن یلعنه» ؛ چه بسا قرآن خوانان که لعنت می‌شوند.

«والرضی بالقلیل» به دادۀ خدا ولو اندک باشد، راضی باشد.

«والاستعداد لیوم الرحیل» خودش را آماده رفتن به آخرت کند.

حضرت عثمان رضی الله عنه همواره یاد قبر می‌کردند و می‌گریستند. صحابه پرسیدند: چرا از قبر اینقدر می‌ترسید؟ فرمود: چون قبر اولین منزل است، اگر حال آدم در قبر خوب بود، الباقی حالات قیامت خوب می‌شود.

کسی که می‌میرد، اگر با توشۀ عالی برود غصه ندارد.

امام غزالی می‌فرمایند: من سی سال حرف زدم، فردوسی این‌ها را در دو بیت خلاصه کرده‌است:

پرستیدن دادگر پیشه کن

ز روز گذر کردن اندیشه کن

بترس از خدا و میازار کس

ره رستگاری همین است و بس