حاجی مجاهد صالحی، مدیر حوزه علمیه مظهر التوحید تایباد در سخنان مراسم نماز جمعه این هفتۀ خیرآباد (۲۵ آذر ۱۴۰۱) بعد از تلاوت آیه مبارکۀ «أفحسبتم أنما خلقناکم عبثا و أنکم الینا لاترجعون» در مورد «علامات قیامت» به ایراد سخن پرداختند.

ایشان ابتدای شعری از مولانا جلال الدین رومی را قرائت نمودند:

روزها فکر من این است و همه شب سخنم

که چرا از غافل از احوال دل خویشتنم

از کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود

به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته‌ام از بدنم

حاج مجاهد صالحی سپس بیان داشتند: نشانه‌های قیامت روز به روز برای من و شما مثل یک تصویر تلویزیون واضح‌ می‌شود. اگر من و شما فکر کنیم می‌بینیم که در چه مسیری حرکت می‌کنیم. همه باید دقت کنیم که فرزندان من و شما آیا انگل جامعه شده است یا گل جامعه!

امروزه فضاهای مسموم مجازی انسان را به مسیری می‌برد که برگشت از آن بسیار مشکل است، به همین خاطر رسول خدا صلی الله و علیه و سلم می‌فرمایند: زمانی فرا می‌رسد که بر اثر بعضی از کارها بر امتم عذاب‌های پی‌درپی نازل می‌شود و این خودش از نشانه‌های قیامت است.

نشانه‌های بسیاری برای قیامت بیان شده است که به برخی اشاره می‌کنیم:

۱ـ اولین نشانۀ نزدیکی قیامت این است مردم مالِ غنیمت را مخلوط با اشیا و وسایل خانه خود می‌کنند و می‌گویند این مال خودمان است! یا اینکه مالی را به زور از کسی دیگر می‌گیرند و می‌گویند این مال حق من است و آن را برای خودشان حلال می‌دانند.

۲ـ امانتی که به دست شخص می‌دهند آن را غنیمت می‌دانند و آن را حیف و میل می‌کنند و در امانت خیانت می کنند. اگر زمینی به امانت در اختیار کسی قرار می‌گیرد در آن خیانت می‌کند؛ مثلاً اگر زمین زعفرانی را در اختیار کسی قرار می‌دهد و می‌گوید در اینقدر با همدیگر شریک هستیم، شخصی که امانت را قبول کرده می‌گوید: کار را من می‌کنم، زمین را من می‌کارم، زحمت را من می‌کشم، گل را من جمع می‌کنم، چرا من مثلاً اینقدر سهم ببرم، لذا بیشتر از آنچه در قرارداد نوشته و طی شده است برمی‌دارد؛ این خیانت است. در صورتی که امینِ مال هست، با هم قرارداد دارند، اما باز خیانت می‌کند، این خودش از نشانه‌های قیامت است.

۳ـ زکات را برای خودش تاوان و جریمه می‌داند. چند وقت پیش در جلسه‌ای بودم، یکی از کشاورزان آمد در آنجا صحبت کرد و گفت: من از زمانی که شروع به پرداخت زکات کرده‌ام، الان مالم ۳۰۰ برابر شده است، یعنی به محض اینکه من زکات مال خودم را داده‌ام خداوند عوضش را به من داد. دقت کنید، کسانی که زکات مال خود را جریمه نمی‌دانند، برکت را در مال خود می‌بینند. کسانی که این را جریمه و تاوان می‌دانند، این از نشانه‌های نزدیک شدن قیامت است.

زکات برقراری عدالت و نظم اجتماعی است، اگر زکات را به فقرا و مساکین و مراکز خیریه و… بدهید، هیچ زمان بی‌برکتی در مال شما نمی‌آید، هیچ زمان مشکل برای شما به وجود نمی‌آید.

۴ـ یکی دیگر از نشانه‌های قیامت این است که تعلیم دین برای اهداف غیر دینی؛ یعنی دنیا صورت می‌گیرد. قرآن را می‌خوانند، به خاطر اینکه جایی بروند و حقوق بگیرند، علم را یاد می‌گیرند، برای اینکه حقوقشان بالا برود یا با این علم به یک مقام و پست دنیوی برسند.

اگر کسی قرآن را حاصل کند و یاد بگیرد و به خاطر خداوند این کار را بکند، خداوند هیچ زمان او را تنها نمی‌گذارد.

مقوله‌ای است که می‌فرمایند: شخصی رفت نزد یکی از علمای دین و فرمود: شغل شما چیست؟ آن عالم جواب داد: من شغلی ندارم. این شخص گفت: درآمد شما از کجاست؟ عالم جواب داد: من درآمدی ندارم، خداوند روزی‌رسان است.

آن شخص گفت: مگر می‌شود شما اینجا نشسته باشی و فقط کار دین را انجام بدهی و خداوند روزی شما را برساند!؟ آن عالم گفت: بله تا الان که شده است.

در همین حین شخصی آمد جای آن عالم بزرگوار و مطلبی را ارائه کرد و یک مبلغی را به عنوان هدیه به این عالم و استاد داد. آن وقت این عالم به این شخص گفت: دیدی که خداوند روزی رسان است! این مبلغ هر چقدر که بود به عنوان روزیِ امروز من است، من پست و مقام دنیایی ندارم.

پس عزیزان! دین را برای خداوند حاصل بکنید و دین را برای خدمت به دین یاد بگیرید، اگر کسی نیت آن این باشد که دین و قرآن و علوم دینی را برای کسب و کار دنیا یاد بگیرد، دنیا محل ضلالت او خواهی بود.

۵ـ پنجمین مورد از نشانه‌های قیامت که متأسفانه در جامعۀ ما الان بسیار شایع شده است و وجود دارد، بی‌احترامی به پدر و مادر است.

دوستان عزیز! در هر کوچه زن پیدا می‌شود، اما پدر و مادر پیدا نمی‌شود. جوانان فکر می‌کنند هر مطلبی را که در فضای مجازی می‌خوانند آن درست است و این از نشانه‌های قیامت است که شخص از همسرش اطاعت می‌کند و مادرش را آزار می‌دهد، برای شاد کردن همسرش جواب مادر را می‌دهد، برای اینکه همسرش خوشحال بشود، مادرش را از خانه بیرون می‌کند، برای اینکه همسرش نگوید من را آزار می‌دهی، مادرش را آزار می‌دهد و با آن به تندی برخورد می‌کند. و آیات خداوند را فراموش می‌کند که خداوند بعد از توحید و خودش، احترامِ پدر و مادر را بیان فرموده است: «و قضی ربک أن لاتعبدوا إلا إیاه و بالوالدین إحسانا» و گفته است: حتی اُف به آنها نگویید: «لاتقل لهما أفٍ»

مادر می‌گوید: من فرزندم را نُه مادر در شکم پرورش داده‌ام، دو سال آن را شیر داده‌‌ام، ۱۸ سال در دامانم او را پرورش داده و بزرگ کرده‌ام، من شب‌ها گرسنه خوابیده‌ام، اما شکمش را سیر کرده‌ام، من شب‌ها بیدار بودم تا بخوابد، اما الان که همسری گرفته است، من را از خانه بیرون می‌کند، به من توهین می‌کند! متأسفانه این معضلِ اجتماعی در جوانان ما به وجود آمده است. عزیزان! دقت کنید که مادر میوۀ کمیابی است و از آن میوه‌هایی هست که به سادگی به دست نمی‌آید.

جوانان عزیز! پدر و مادر را دریابید، نه اینکه بگویم همسران را کنار بگذارید، نه! هر کدام از این دوتا جای خودش را دارد، اما نگفته‌اند بهشت زیر پای همسر است، بلکه آمده است که بهشت زیر پای مادر است.

روزی معلمی به دانش آموزانش گفت: هرکس برای من خاکی از بهشت بیاورد، نمره‌اش را ۲۰ می‌دهم، تمام دانش‌آموزان گشتند، هیچ خاک بهشتی پیدا نکردند، اما یک دانش‌آموز که با تربیت دینی بار آمده بود، رفت پهلوی مادرش و گفت مادر جان! پایت را روی این خاک بگذار. مادر پایش را گذاشت و او مشتی خاک از زیر پای مادر برداشت و خدمت معلم رفت. معلم گفت: تو چکار کرده‌ای؟ گفت من خاکی از بهشت آورده‌ام! معلم گفت: مگر به بهشت رفتی؟ دانش‌آموز گفت: مگر حدیثی نداریم که پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: بهشت زیر پای مادران است. من از زیر پای مادرم خاک آورده‌ام و این خاک از بهشت است.

۶ـ ششمین مورد از علامت‌های نزدیک شدن قیامت که این هم در جوانان ما دیده می‌شود این است که جوانان ما دوستان‌شان را محبوب‌تر از پدر خود می‌دانند، راز خود را به پدر نمی‌گوید، اما به دوست خود می‌گوید. با دوست خودشان هم کلام و هم‌صحبت‌اند، اما با پدر نه! پدری که او را نوازش کرده است و او را بزرگ کرده است و وسایل رفاهی برای او فراهم کرده است، اما پسر از پدر دور و به رفیق خود نزدیک می‌شود و او را از پدر به خود نزدیک‌تر می‌داند، رفیقی که شاید هزار کارِ خلاف را انجام دهد.

اما بعضی پدران برای اینکه فرزندشان را به خود جذب کنند با فرزند خود حتی در کارهای خلاف هم شریک می‌شوند، تا فرزندان از آنان جدا نشود، که اینگونه پدران نه اینکه مایه هدایت نیستند، بلکه مایۀ ضلالت هستند و فرزندان خودشان را گمراه می‌کند. طرف با فرزندش می‌نشیند و شب تا صبح مواد مخدر مصرف می‌کند تا فرزندش با دوستان ناباب نگردد! این پدر خودش از صد دوست ناباب بدتر است.

۷ـ علامت دیگر قیامت این است که بزرگانِ قوم و قبیله پایبند دین نیستند ولی انتظار دارند که قوم و قبیله پایبند دین باشند، بزرگ خانواده نماز نمی‌خواند و انتظار دارد که خانواده‌اش نماز بخوانند، بزرگ یک شهر و روستا کار خیر نمی‌کند، ولی انتظار دارد که اهالی آن روستا و شهر کار خیر بکنند، بزرگ یک شهر در راه دین نیست و انتظار دارد که مردم آن شهر در راه دین باشند، بزرگ یک کشور عدالت را رعایت نمی‌کند، اما انتظار دارد که مردم آن کشور عدالت را رعایت بکنند، که این اصلاً نمی‌شود. «الناس علی دین ملوکهم»

اگر همه بزرگان در آنچه که اسلام گفته است، خود را موظف به اجرای آن بدانند، هیچ مشکلی به وجود نخواهد آمد.

۸ ـ مسئلۀ بعدی که الان در جامعۀ ما واقعاً رواج پیدا کرده است و الان روز به روز دارد جولان می دهد برگزاری مجالس عروسی به صورت نامشروع است.

رقاص‌ها، خواننده‌ها و وسایل لهو و لعب همه اینها در جامعۀ ما رواج پیدا کرده است، این خودش از علامات قیامت است.

وقتی مجلسی می‌گیرند و عروسی‌ای برپا می‌کنند قبل از اینکه به فکر مسائل اسلامی باشند، به دنبال وسایل لهو و لعب هستند، حتی می‌گویند ما برای برگزاری مجلس عروسی چند چیز را لازم داریم مثل چند گالن شراب، چقدر مواد مخدر و رقاصه و دیجی و….

و جالب اینجاست که برای این‌ها پول‌های زیادی هم صرف می‌شود، برای گناه کردن!

وقتی که به آن‌ها گفته شود بیا برای کار خیر کاری بکن، مقدار کمی از پول خود را خرج می‌کنند، اما برای مجالسِ گناه اصلاً به فکر خرج آن نیستند.

بساط گناه را فراهم می‌کنند و اگر در مجلس آن‌ها جنگ و دعوایی بشود، می‌گویند مجلس ما را به هم‌ریخت، در حالی که بساط گناه و لهو و لعب را خودشان فراهم کرده‌اند، زمینۀ برهم زدن مجلس خود را آماده کرده است، آن وقت گناه خود را به گردن دیگری می‌اندازد!

و این از نشانه‌های قیامت می‌باشد. بعد وقتی که برای نصیحت به پیش آنها می‌روید می‌گویند که جناب! ما در طول عمر یک مرتبه بیشتر عروسی نخواهیم گرفت، اما غافل از این هستند که یک مرتبه هم بیشتر فوت نمی‌کنند، و خوب مردن بهتر از بد مردن است.

۹ـ  یکی دیگر از علامت‌های قیامت این است که انسان‌ها به خاطر اینکه شخصی دیگر برای او مشکلی به وجود نیاورد، او را احترام می‌گیرد و از ته دل و برای رضای خدا از یکدیگر احترام نمی گیرند، از ترس اینکه به او ضرری نزند، این کار را انجام می‌دهد.

۱۰ـ مسئله بعدی این است که شراب خواری در جامعه عام می‌شود. امروزه برخی میوه‌هایی را که خراب شده است، بیرون نمی‌ریزند و با آنها مشروب درست می کنند. یا برخی مردم از مرز مسکرات را قاچاق می‌کنند و وقتی گیر قانون افتادند می‌آیند و می‌گویند ما خبر نداشتیم! این فقط ۵ درصد الکل دارد! اما باید بدانیم که شراب حرام است؛ چه ۵ درصد الکل داشته باشد چه نیم درصد یا چه صد در صد.

پدران باید کاملاً حواسشان به فرزندانشان باشد، حتی در نیمه شب در این گوشی‌ها وقتی که مشغول هستند، باید بدانند که در آن چه‌کاری می‌کنند و مشغول چه کاری هستند، باید حواس همه پدران باشد قبل از این که فرزندانشان شکار این گروه‌هایی بشوند که شبهه علیه اسلام ایجاد می‌کنند باید آنان را دریابند.

یکی از دوستان ما که در تهران زندگی می‌کند می‌گوید که تا به حال پنج بار تبشیری‌ها و مسیحی‌ها به من رجوع می‌کنند تا من را از اسلام خارج کنند! حالا عزیزان اگر جوانان ما از علوم اسلامی آگاهی لازم را نداشته باشند، شما فکرش را بکنید که چقدر این معاندین در کارشان موفق هستند و آنها را شکار می‌کنند.

۱۱ـ یکی دیگر از علامات قیامت که این مورد در جامعه ما یعنی ایران به صورت گسترده یافت می‌شود این است که افراد جدید و افرادی که تازه می‌آیند بر گذشتگان لعنت می‌فرستند و آنها را مورد لعن قرار می‌دهند. آنها می‌گویند ما می‌دانیم گذشتگان خطا کرده‌اند. حتی اگر در کنار پیامبر هم بوده‌اند، باز هم خطا کرده‌اند! سوال این است که آیا پیامبر صلی الله علیه و سلم قدرت تشخیص نداشت تا دوستان خودش را درست انتخاب کند؟ مگر پیامبری که تو ادعای پیروی از ایشان را داری نتوانسته همسری خوب برای خود انتخاب کند! اینها به صحابه پیامبر لعنت می‌فرستند و این خودش از نشانه‌های قیامت است.

اینها کسانی هستند که فقط خودشان را قبول دارند و می‌گویند ما درست می‌گوییم و درست هستیم و بقیه نیستند و نمی دانند که اسلام را چه کسی به ایران آورد و چه کسی ایران را به عنوان یک کشور اسلامی معرفی کرد.

لذا عزیزان اینها همه از علامات قیامت می‌باشد.

مدیر حوزه علمیه مظهرالتوحید در فرازی دیگر از سخنان خود فرمودند: ۴ کار بدتر از گناه می‌باشد؛ یعنی این که انجام این کارها خودش گناه است، ولی این چهار چیز بدتر از گناه می‌باشد.

۱ـ اینکه گناه خودش را کوچک می‌شمارند و بساط گناه را مهیا می‌کند و مثلا می گویند ما که کاری نکرده‌ایم، فقط یک مجلس عروسی گرفتیم.

۲ـ اصرار بر گناه کردن، هرچه بزرگان و علما نصیحت می‌کنند که این کار را انجام نداده، آن شخص اصرار بر گناه دارد، برای اینکه ثابت کند که از فلانی بهتر است و برای اینکه فلانی در مجلس خود چنین و چنان کرده، این هم باید این کارها را انجام بدهد.

۳ـ سومین کارِ بدتر از گناه این است که گناه خودشان را توجیه می‌کنند و می‌گویند چنین و چنان شد و ما مجبور شدیم این کار را انجام بدهیم و بر اثر این کار آن گناه را انجام دادیم.

۴ـ و از همه بدتر اینکه این گناه را به صورت آشکارا در جامعه انجام می‌دهند تا این گناه در جامعه سرایت بکند.

پس همۀ ما باید دقت کنیم و جوانان خودمان را حفظ بکنیم تا وارد این گناهان و مشغول به این گناهان نشوند.