مفتی عبدالاحد حنفی، استاد حدیث حوزه علمیه انورالعلوم خیرآباد «پایندی به نماز با جماعت»، «توجه به جوانان و فرزندان» و «تلاش مادی و معنوی برای حفظ دین» را از جمله وظایف مهم و اساسی انسان مسلمان دانستند.

مفتی عبدالاحد حنفی، استاد حدیث حوزه علمیه انورالعلوم خیرآباد «پایندی به نماز با جماعت»، «توجه به جوانان و فرزندان» و «تلاش مادی و معنوی برای حفظ دین» را از جمله وظایف مهم و اساسی انسان مسلمان دانستند.

ایشان که در جمع خیرین خیرآبادی سخن می‌گفتند فرمودند: بنده قصد دارم پیرامون چند نکته مطالبی را بیان دارم.

نکته اول: مسئله نماز، بالاخص نماز با جماعت است؛ خصوصا بعد از اتفاقاتی که بخاطر این بیماری خاص (کرونا) مدتی نماز جماعت در مساجد به شیوه قبلی برگزار نمی‌شد و تقریبا تعطیل شده بود. برخی از عزیزان نمی‌دانم عادت‌شان ترک شد یا تنبلی‌شان بیشتر شد، زیرا نمازهای جماعت به شکل قبلی برنگشته است، هر چند قبلا هم ضعیف بود.

ببینید عزیزان! شاید من و شما واقعا از درک حقیقت نماز عاجز باشیم. شاید آنطور که باید، ما حقیقت نماز را ندانیم. ولی حتما یک علتی در آن نهفته است که در تمامی ادیان آسمانی بحث نماز را مطرح نموده است. همۀ ادیان به نماز امر شده‌اند. این در قرآن بیان شده است. حضرت عیسی علیه‌السلام می‌گوید: «أوصاني بالصلوة» توصیه شده‌ام نماز بخوانم.

 یا قوم حضرت شعیب علیه‌السلام می‌گویند: «أصلوتک تامرک» آیا نماز تو به تو چنین دستوری می‌دهد؟ پس حتما در دین ایشان هم نماز بوده است و یا به حضرت موسی علیه السلام گفته شده «أقم الصلوة لذکري»

در شریعت حضرت ابراهیم نیز چنین بوده است. همچنین وصیت حضرت لقمان به فرزندش دلالت بر این مهم می‌کند. خلاصه اینکه در همۀ شریعت‌های آسمانی بحث نماز بوده است. اگر ما و شما نمی‌توانیم حقیقت نماز را درک بکنیم، حداقل باید فکر کنیم که حتما ثمرات و فوائدی داشته است که در همه امتها، بدان امر شده است.

نماز را باید خیلی جدی بگیریم. آنانی را که خدای متعال ذوق وسلیقۀ سالم عطا کرده، شاید به‌وضوح در این مدت که نماز کم‌رنگ شده بود، آثار آن را در زندگی شخصی و اجتماعی مشاهده و احساس نموده‌اند.

شاید برخی هم هیچ احساسی نسبت به تعطیلی نمازها نداشته‌اند و بی‌پروا گذشته‌اند. اگر پایبند نماز باشیم، می‌توانیم احساس را در خود به وجود بیاوریم.

مساجد، مهم‌ترین مراکزی هستند که از آنها دین پخش می‌شود. اهل هر محله در مورد مسجد خود مسئول هستند. «إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ»

مفسرین می‌گویند: منظور از آبادانی، آبادی ظاهر و عبادی و معنوی مسجد است، که از جملۀ آن می‌توان حضور در مسجد، نقش داشتن در مسجد و کسب فوائد معنوی از مسجد را نام برد.

حالا متأسفانه می‌بینیم برخی می‌گویند مسجد به ما ربطی ندارد و یا اینکه در خانه نماز می‌خوانند. حتی اگر نماز جماعت در محله ای ترک شود، امام المسلمین می‌تواند با آنها بجنگد. چرا که نماز جماعت، از جمله شعائر دین است.  

چرا نباید در 24 ساعتی که نعمت خداوند است، یک ساعت به خدا وقت داد، در حالی که فوائد آن به خود ما بر می‌گردد. اگر ما نماز بخوانیم یا نخوانیم، چیزی بر شأن و عظمت خداوند اضافه نمی‌شود و کم هم نمی‌شود.

روزانه مدتی کوتاه ذهن را خالی کرده و به عبادت بپردازیم. مولانا سلیم الله رحمه الله فرمودند: اگر الله تعالی بخواهد کسی را همینطور ببخشد، کسی نمی‌تواند از او بپرسد و اگر به قانون الهی نگاه بکنیم، نجات آخرت بدون نماز خیلی مشکل است.   

استاد حدیث انوارالعلوم خیرآباد در ادامه افزودند: نکته دوم اینکه جوانان و نوجوانان عزیز را دریابید. آنها در حال گذر از مرحلۀ حساسی از عمر خودشان هستند و به جهت تقاضای عمر دچار بی‌فکری و کم توجهی هستند و این وظیفه ماست که به آنها گوشزد کنیم و در این دوران حساس، کنار آنها باشیم.

هیچ جامعه‌ای یک شبه دگرگون نمی‌شود و انقلاب فرهنگی در هیچ جا یک مرتبه‌ای بوجود نمی‌آید. این به مرور زمان بوجود می آید و اگر ما کم توجه بودیم و بی‌مسئولیتی به خرج دادیم، هر نسل از نسل قبلی خود بدتر می‌شود و همه چیز از دست می‌رود. امروزه با این تبلیغات گسترده‌ای که وجود دارد، به هر جنبه‌ای که شما نگاه کنید، جوانان مورد تهاجم هستند. و اگر کسی نباشد که در این برهۀ حساس دست آنها را بگیرد و در کنار آنها باشد، کار به‌جای باریکی خواهد کشید.

دوستانی که با فضای مجازی سروکار دارند، به خوبی می‌دانند که جوانان مورد تهاجم هستند. دین و افکار و احساسات و خواهشات و حتی احساسات جنسی مورد تهاجم است. برای همۀ اینها هزینه شده است. کسی که فیلم می‌سازد، کتاب می‌نویسد و یا خودش را برهنه می‌کند، همه این‌ها پول می‌گیرند و براساس برنامه کار می‌کنند و ما هستیم که کاملا بی‌خیال‌ایم. متأسفانه ما آنان را در یک وادی سرگردان، دست تنها رها کرده‌ایم.

مولانا حنفی در باب تربیت فرزند بیان داشتند: تربیت فرزند یکی از مهمترین کارهای خیر است، که ثوابش از خواندن نمازنفل و تلاوت قرآن و دادن صدقه نفل بیشتر است، به شرط اینکه با نیت و خلوص انجام گیرد. اهل علم می‌گویند. تربیت فرزند عبادت هست و همانطور که در دیگر عبادات اخلاص لازم هست، در تربیت فرزند هم اخلاص نیت لازم است.

متاسفانه گرایشات مادی روزبروز بیشتر می‌شود، ولی توجهی به فرزندان نمی‌کنیم. ما برای فرزندان زحمت می‌کشیم، ولی برای آینده آنها برنامه‌ای نداریم و این مهم همفکری همه را می‌طلبد.

متاسفانه برخی اوقات مشاهده می‌شود بچه‌ها در دل شب در کوچه‌ها راه می‌روند! مگر خانواده نمی‌پرسند فرزندم و نوجوانم این موقع شب کجاست؟ و یا از خودشان نمی پرسند که دیشب کجا بوده که تا این موقع روز خواب هست؟

سروران عزیز! اگر بپذیریم که دین جزئی از زندگی است، باید برای آن هزینه شود تا دین حفظ شود. اینکه خداوند گفته است که «ما قرآن را حفاظت می‌کنیم» منظور این است که اسباب و امکانات حفاظت دین را مهیا می‌کنیم و از مهم‌ترین این ابزار، مساجد و  حوزه‌های علمیه هستند. اگر تصنیف و تعلیمی است و اگر جهادی است و هر کاری دینی دیگری از همین مساجد و حوزه‌های علمیه شروع می‌گردد. اینها مراکز حفاظت دین هستند. ما موظف هستیم و باید به طور کامل رسیدگی کنیم و این بخشی از زندگی ما است. این مراکز هم باید مسئوولیت خود را به نحو احسن انجام بدهند.