اولین چیزی که خداوند در این آیه مطرح می کند این است که “علم قیامت” در انحصار قدرت الله است. علم غیب را فقط خدا می‌داند و بس، و آیه دیگر قرآن نیز به همین اشاره دارد: « وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ » و اگر غيب مى‌دانستم قطعاً خير بيشترى مى‌اندوختم.

مولوی عبدالرحمن خوافی در مراسم نماز جمعه این هفته خیرآباد به تشریح آیه «إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ يَعْلَمُ ما فِي الْأَرْحامِ وَ ما تَدْري نَفْسٌ ما ذا تَکْسِبُ غَداً وَ ما تَدْري نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ خَبيرٌ» پرداخت و گفت: این آیه یکی از موضوعاتی را مطرح می‌کند که ما بیش از هر چیز دیگری نیازمند به فهم و درک آنیم و آن اعتقاد به “غیب دانستن” خداست. اگر انسان اعتقاد راسخ به مفهوم آیه داشته باشد شاید به جواب بسیاری از شبهات ذهنی خود برسد.
اولین چیزی که خداوند در این آیه مطرح می کند این است که “علم قیامت” در انحصار قدرت الله است. علم غیب را فقط خدا می‌داند و بس، و آیه دیگر قرآن نیز به همین اشاره دارد: « وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ » و اگر غيب مى‌دانستم قطعاً خير بيشترى مى‌اندوختم.
امروزه چقدر مردم به رمال‌ها و جادوگران و تعویذنویسان مراجعه می‌کنند و آنان ادعاهایی می‌کنند، درحالی که پیامبر صلی‌الله علیه و سلم هم غیب را نمی‌دانست. در حدیث معروفی که حضرت عمر رضی‌الله عنه روایت می‌کند، جبرئیل به صورت ناشناس می‌آید خدمت پیامبر و سوالات بسیاری را از پیامبر می‌پرسد که پیامبر جواب همه سوالاتش را می‌دهند جز زمانی که از زمان آمدن قیامت می‌پرسد که پیامبر می‌فرمایند: همان طور که تو نمی‌دانی که کی قیامت می‌شود من هم از این مسئله بی‌خبرم. وقتی جبرئیل از نشانه‌های قیامت می‌پرسد پیامبر علامات قیامت را به ایشان بیان می‌فرمایند.
در حدیث دیگری می‌آید که در نزدیکی قیامت شخص، مسلمان از خانه بیرون می‌شود و بی‌ایمان برمی‌گردد. و باز در حدیث دیگری آمده که در نزدیکی قیامت مردم از دانایان گریزان می‌شوند و برکت از مالشان می‌رود و ستمگران بر مردم ظلم می‌کنند و گستاخی زیاد می‌شود و اهل قرآن در اقلیت می‌باشند و انسان پیش هر کس و ناکسی کرنش می‌کند و زنان و مردان مثل هم لباس می‌پوشند و مردان طلا و جواهرات می‌پوشند و خانه‌ها تزیین می‌شوند و بدعت نزد مردم شیرین می‌گردد.
دومین چیزی که علمش مخصوص خداست، علم باران رحمت است. اینکه خدا کی باران رحمت را فرو می‌فرستند. در قرآن هرجا “غیث” آمده به معنی باران رحمت است، نه مطلق باران.
حال سوال این است که اگر علم باران نزد خداست پیش بینی‌های هواشناسی چیست؟ در جواب باید گفت که اولا اینها همه پیش‌بینی است و احتمال اینکه اصلا اتفاق نیفتد هست، اما باید توجه داشته باشیم که خداوند فرموده ما علم “غیث” یعنی بارانی که رحمت است را می‌دانیم. و واقعا هم هر گاه باران یا دیگر نزولات آسمانی می‌بارد هیچ کس جز الله نمی‌داند این رحمت است یا بلا و این را فقط خدا می‌داند و بس.
ما از این دست کلمات در زبان عرب زیاد داریم. عرب برای “سال خوب” می‌گوید “عام” و برای سال که خوش نباشد از کلمه “سنه” استفاده می‌کند. هر جا در قرآن کلمه “ریح” به کار رفته به معنی عذاب است و هرگاه “ریاح” استفاده شده به معنی باد رحمت است.
در دعا هم می خوانیم «خدایا غیث بر ما بفرست»
سومین چیزی که خدواند علمش را در اختیار خود گذاشته است و کسی به آن آگاهی ندارد، علم رحم‌هاست. اینکه در شکم مادر چه چیزی است. سوال این است که الان علم سونوگرافی این مسئله را به چالش کشیده است.
در جواب می‌توان گفت که سونوگرافی وجود و عدم وجود فرزند و جنسیت آن را بعد از استقرار در رحم مشخص می‌کند، در حالی که تنها خداوند است که می‌داند برای این زن یا مرد فرزند بدهد یا ندهد و چه جنسیتی بدهد و با چه اخلاق و مزاجی و چه شکل و شمایلی و با چه استعدادی باشد و اینکه آیا این فرزند خوشبخت است یا بدبخت؟ همه اینها را فقط الله می‌داند.
مسئله چهارم اینکه هیچ کسی نمی‌داند فردا قرار است چه اتفاقی بیفتد. خیلی اوقات از افراد می‌شنویم که می‌گوید: بخدا وقت ندارم، گرفتارم. ما برای همه کارهای خود نظم و برنامه ریزی داریم اما برای کار دین نه، حال که نمی‌دانیم که فردا برای ما چه اتفاقی می‌افتد. برنامه ریزی خوب است البته اگر جایی برای امور آخرت باز بگذاریم.
آخرین نکته ای که خداوند می فرماید کسی علم آن را ندارد “مرگ” است. کسی نمی‌داند کی و کجا می‌میرد. شاید در بین دوستان، شاید کنار خانواده، شاید در خواب و شاید در مسافرت و… مرگش فرا برسد.
جوان مسلمانی که از نعمت‌های خدا استفاده می‌کنی و در بهترین خودرو سواری، به یاد مرگ باش و بترس از اینکه در حال غفلت وقت مرگت فرا رسد. اکنون که فرصت داری از گناه دست بکش.