▪️نویسنده‌ی بریتانیایی “کارن آرمسترانگ” در کتابش «محمد پیامبری برای زمان ما = Muhammad Prophet for Our Time» می‌نویسد: «بر همه‌ی ما لازم است که سیرت محمد را به روشی موضوعی و سنجیده مطالعه و بررسی کنیم، تا اینکه فعالیت‌های او را سنجیده و درس و عبرت‌هایی از آن کسب نموده و از آنها در زمان خودمان استفاده کنیم.

محمد پیام و رسالتی آسمانی به همراه داشت و توانست قبایل عرب را متحد و یکپارچه کند؛ قبایلی که تجربه‌ی جنگ‌های طولانی و خانمان‌سوزی در بین خود داشتند.

و برای اینکه از بلایای جنگ‌های میان دو عالم اسلامی و غربی دوری کنیم، لازم است این مساله را بیاموزیم که چگونه یکدیگر را درک نموده و بفهمیم و بسنجیم، نه اینکه بدون حل اختلافات‌مان، دانسته چشم بر روی آنها ببندیم؛ و تردیدی نیست که بهترین نقطه‌ای که می‌توانیم در این راستا با آن همراه شویم، شخصیت و سیرت محمد (صلی الله علیه وسلم) می باشد.

?دیدگاه اندیشمندان در مورد شخصیت پیامبر:

▪️ جان ادیر

کارشناس انگلیسی در علوم و دانش مربوط به رهبری و مولف کتاب «رهبری محمد»؛ رئیس بخش مطالعات رهبری در سازمان ملل:

«در حین مطالعه‌ی این صفحات، امیدوارم به میزان قرب محمد به صفات یک رهبر نمونه پی‌ببرید؛ صفاتی که منطبق با مفهوم جدید رهبری است و با صفات رهبران نمونه‌ای همسوست که کاملا در خدمت ملت‌های خود بوده و صاحب نظر و هدفمند بودند».

▪️ویلیام مونتگمری

مورخ اسکاتلندی و پروفسور در مطالعات عربی و اسلامی در دانشگاه اِدینبرا (1909- 2006):

«هیچیک از بزرگان تاریخ مثل محمد نبوده که غرب در مورد او به انصاف سخن گفته و چنانکه باید قدر و جایگاه و منزلتش را بزرگ بدارد؛ آمادگی او برای قربانی شدن در مسیر رسالت، صداقت و راستی اصحاب و یارانش، ایمان آنها به رسالتش، آراستگی آنان به صفات نیکو و قدرت و توان آنها در تحقیق نتایجی بزرگ، انعکاس تکامل عناصر تاثیر و رهبری در شخصیت محمد می‌باشد».

▪️ماهاتما گاندی

یکی از مهمترین رهبران روحانی و سیاست‌مداران در تاریخ هند (1869-1948):

«می‌خواهم از برترین صفات محمد پیامبر اسلام بگویم؛ مردی که بدون رقیب و منازع به قلب‌های میلیون‌ها انسان تسلط یافت و به این ترتیب بیش از هر زمانی به این قناعت رسیدم که این شمشیر نبوده که باعث گسترش اسلام در حیات مردم آن روزگار بوده است، بلکه سادگی حقیقی نهفته در شخصیت محمد و جدایی کامل وی از مصالح شخصی و احترام دقیق او در عهد و پیمان‌ها و اخلاص تام او نسبت به اصحاب و یاران و پیروانش و همچنین جرات و شجاعت و اطمینان مطلق او به الله و رسالت‌های او عامل اصلی بوده است».

▪️آلفونس دولامارتين            

فیلسوف و شاعر فرانسوی و مولف کتاب تاریخ ترک (1790-1869) در یکی از فصل‌های کتابش در مورد پیامبر خدا محمد می‌گوید:

«فیلسوف و خطیب و مصلح و قانونگذار و جنگجو. اندیشه‌ها را تصحیح کرد و عقاید را استوار نمود؛ مرد عبادتِ بدون اوهام و مؤسس امپراطوری که بر اساس و مبنای معنوی واحدی استوار گشته است؛ او محمد است؛ و بر حسب معیارهای عظمت بشری، اگر هدف والا و سادگی امکانات و بزرگی نتایج معیار سنجش بزرگی رجال قرار بگیرند، چه کسی جرات می‌کند یکی از بزرگان این عصر و زمان را با محمد بسنجد؟».

▪️ویل دورانت

مورخ، فیلسوف و نویسنده؛ مولف کتاب «داستان تمدن ها» (1885-1981):

«اسم او یعنی “کسی که حمد و ستایش زیادی برای اوست” و همین معنا در نصوص انجیل وارد شده و به آمدن او بشارت داده است. در این زمینه که محمد چیزی با دست خود نوشته باشد، هیچ اطلاعی در دست نیست؛ جز اینکه امی بودن آشکارش مانعی در مسیر نقل قرآنی نشده است که مشهورترین کتاب‌ها از نظر فصاحت در زبان عربی است؛ و امی بودنش او را از کسب قدرت برای مدیریت رجال بازنداشته است؛ اموری که کمتر در وجود افرادی محقق می گردد که از علم و دانش بسیاری برخوردارند».

▪️یوهان ولفگانگ گوته     

از مشهورترین ادیبان و شاعران و نویسندگان در آلمان (1749-1932):

«محمد شاعر نبود، بلکه پیامبر بود؛ و باید بدون تعصب و منصفانه با قرآن به عنوان یک کتاب آسمانی و نه یک کتاب شعر برای تسلی دادن مواجه شویم».

▪️توماس کارلایل

مورخ و فیلسوف انگلیسی و مولف کتاب «الابطال والبطولة فی التاریخ» (1795-1881):

«چگونه ممکن است مردی تنها، قبایل بدوی و در حال جنگ با یکدیگر را به هم نزدیک نموده و آنها را به امتی یکپارچه و متحد تبدیل کند تا به یکی از نیرومندترین و متمدن‌ترین امت‌ها در زمانی کمتر از دو قرن تبدیل شود؟».

▪️بوسورث اسمیت

در کتابش «محمد والمحمدیون» 1946:

«در راس دولت و راس کنیسه بود؛ پاپی بود که مزدی مطالبه نمی‌کرد و قیصری بود که لشکر بزرگی نداشت. نه لشکری داشت و نه نگهبان شخصی و نه قصر و نه دخلی ثابت. و اگر ادعای کسی راست و واقعی باشد که بر مبنای امر الهی حکم نموده و قضاوت می‌کند، او محمد است. بدون وسایل و ابزار قدرت یا راه‌های حفظ آن از آن استفاده نمود. به مظاهر قدرت توجهی نداشت و سادگی حیات خصوصی او در حیات عمومی‌اش جریان داشت».

▪️ لئو تولستوی 

نویسنده و مولف مشهور روسی و مولف کتاب «جنگ و اسلام» (1828-1910):

«تردیدی نیست که محمد یکی از مصلحان بزرگ است؛ امتش را رهبری نمود و آنها را از بدترین جنگ و درگیری‌ها و تفرقه‌ها به صلح و وحدت سوق داد و از زندگی بدوی و سادگی به تمدنی منتقل نمود که دروازه‌های پیشرفت و ترقی را به روی امت‌ها و انسان‌ها باز نمود. و این مهم قبل از اسلام، نزد اعراب محقق نشده بود. این مساله‌ی بسیاری مهم و بزرگی است که جز مردی بزرگ و شایسته‌ی احترام و تقدیر به آن نمی‌پردازد».

▪️موریس بوکای 

پزشک و جراح مشهور فرانسوی و مولف کتاب «انجیل، قرآن و علم». در زمان رئیس جمهور فرانسه، فرانسوا میتران، بعد از انتقال مومیایی فرعون مصر از مصر به فرانسه، به تحلیل مومیایی فرعون مصر پرداخت. (1920-1998):

«با دیده‌ی انصاف و بدون تعصب و با اندیشه‌ای کاملا آزاد از هرگونه پیش داوری و پیش فرضی به مطالعه‌ی قرآن پرداختم که تطبیق نصوص قرآنی مرا شگفت زده نمود؛ اینکه موضوعاتی به شدت متنوع و داده‌های دقیق در علم جدید ارائه می کرد؛ درحالی که اگر به میزان علم و دانش و شناخت بشری در عصر و زمان محمد تامل کنیم، امکان این تصور وجود ندارد که حقایق علمی وارد شده در قرآن، تالیف بشر باشد. چگونه ممکن است فردی امی به حقایقی با پشتوانه‌ی علمی محض تصریح کند بدون اینکه کمترین خطا و اشتباهی در گفته‌های او باشد؟».

✍️ ترجمه: امین پورصادقی / منبع: کانال مترجم