اهل ایمان با سوار شدن بر مرکب توفیق و سعادت و تاختن آن و لبیک گویان در جواب ندای صبحگاهی، براه می افتند و قلوب آنها بخاطر اشتغال به ذکر الهی آرامش داشته و زبان های شان با یاد او طربناک ست و از چشم های شان اشک شوق و محبت جاری ست جان هایشان […]

سعدی رحمة الله علیه باب سوم کتاب گلستان خودش را در مورد «قناعت» بسته است. قناعت را «گنج بی‌پایان» گفته‌اند و براستی هیچ چیز نمی‌تواند جای قناعت را در وجود انسان بگیرد. قناعت است که آدم را از حرص و آز و آروزهای بی‌پایان می‌رهاند و زندگی را برایش رضایت‌بخش و شیرین می‌کند.

سعدی علیه الرحمه به صورت هوشمندانه و معنی‌داری باب دوم کتاب خود را در اخلاق درویشان نهاده است. هوشمندانه و معنادار از آن جهت که اولین باب کتاب او «در سیرت پادشاهان» است و این باب را «در اخلاق درویشان» نهاده است تا ابتدا بگوید: «همان‌طور که برای یک پادشاه وظایفی است، درویش هم وظایفی دارد که باید انجام دهد.» و در ثانی به این نکته اشاره دارد که «درویشی درجه و منزلتی‌ست به قدر و حتی فراتر از پادشاهی،» البته اگر درویش، درویش واقعی باشد.

🔹دعا کردن با توسل های مشرکانه 🔸مرگ را از خدا خواستن 🔹دعا برای تعجیل در غضب و گرفت خداوند 🔸دعا کردن و خواستن چیزهایی که عقلی و شرعی محال است. 🔹دعا کردن به چیزی که شرعی امکان وقوع آن نیست 🔸نفرین بر اهل و مال و جان 🔹دعا کردن برای مبتلا شدن شخصی به مصیبتی […]

سعدی در عصر رواج تملّق و چاپلوسی و در زمانی که سنّت ادب فارسی وسیله‌ی کسب نام و هجو این و آن است و زورمندانِ تهی از دانش، به قصاید بلند مدح و ستایش خو گرفته‌اند، با حق‌گویی گستاخانه‌ای که ملک مسلّم اوست، توانایان عصر خود را درس رهبری مبتنی بر انسانیّت می‌دهد. در قصاید فارسی و نخستین باب گلستان- که در سیرت پادشاهان است و همچنین باب اول بوستان- که در آن در زمینه‌ی هوش و تدبیر و رأی سخن رفته، آیین مملکت‌داری ویژه‌ای پیشنهاد می‌کند. پاسداری، رفاه مردم، تأمین امنیّت، نظام استخدامی، تدابیر جلب مسافر و جهانگرد، نظارت بر کارگزاران، آموزش‌های شغلی، دادورزی، حق پذیری، نصیحت نیوشی و آیین جنگ و تدبیر سپاه را به روشنی بیان و با آوردن داستان‌های مناسب، مطالب را رساتر می‌کند (ذکر جمیل سعدی: ۲۳۲ ).

متاسفانه یکی از نکاتی که در دعای خیلی از دوستان یافت می شود دعای ویژه در حق مسلمانان هست در حالی که از دیدگاه منِ نوعی بر خلاف رویه و تفکر نبی رحمت_صلی الله علیه وعلی آله وسلم_  می باشد و دلایل خودم را در پایان بیان می کنم. بارها من و شما در مجالس […]

سخن سعدی، کانِ شکر است که از هر کجایش و به هر مقدار بچشیم کامِ ما را شیرین می‌کند. گفتم شکر، نه، غلط گفتم، سخنش شیرین‌تر از شکر است، «سخنِ سعدی»، «سخنِ سعدی» است؛ نمی‌شود آن را به چیزی شبیه کرد. متاعی گران‌بهاست که نمی‌توان نامی بر آن نهاد.

قاعده جهان بر این است که؛ هر کاری باید بر اساس انگیزه و هدف پیش برود. اگر کار و برنامه‌ای بر اساس این مهم باشد، می‌توان برای آن فرجام و پایانی را متصور شد و بر عکس آن، اگر کاری دارای هدف و انگیزه نباشد، نمی‌توان سرانجام خوشی برای آن در ذهن تصور کرد. یکی […]

برای شناخت سعدی نیازی نیست غوغای تولد و وفاتش را به‌میان آوریم، و از زندگی و مسافرت‌هایش بگوییم و داد سخن در این باب برانیم، و به‌راستی چه باک که سعدی کی به دنیا آمده و به کجا رفته است، مهم آن است که لطف خدا، سخنوری پیامبرکلام چون او به ما عنایت کرده که جانِ سخنش، جسم ما را تراوت بخشد و روح ما را مصفا نماید:

▪️ نقل شده که عامر بن عبدالله -رحمه الله به هنگام وفاتش گریه می کرد: علت گریه را از او جویا شدند و به او گفتند: تو که انسانی وارسته و متقی بودی. او در پاسخ گفت: این فرموده خداوند را شنیدم که می گوید: إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ* خدا (کار را) تنها از […]