سلام. من خوب هستم و الان وصیت نامه‌ام را می نویسم: دارایی من ۸۰ شیکل است که ۴۵ تا برای مامان و برای زینت، هاشم، لتیتا، خاله هبة، دایی عبود و خاله مریم هر کدام ۵ شیکل داده شود. اساب بازی‌هایم و تمام چیزهای دوست داشتنی به دوستانم زینت، ریما، منة و امل داده شود. […]

#شعر: شب آمد وای بر بی‌سرپرستان زدست ظالمان و خودپرستان نه اطعامی نه جایی نه پناهی به تاریکی محض و در تباهی برفته خانه و کاشانه در باد شکسته در گلو هرگونه فریاد خدایا غزه در خون مانده تنها بفریادش برس ای حیّ دانا   ✍🏾: محمد عبدی از تربت جام

از جمله امور مهم در تربیت فرزند، وصیت و سفارش کردن می‌باشد، بسیاری از مفاخر و بزرگان ما فرزندان‌شان را وصیت‌هایی نموده‌اند. اینک وصیت برخی از آنها خطاب به فرزندان‌شان ذکر می‌گردد: ▪️ دوست داشتن خداوند و ترس از او حضرت عباس-رضی الله عنه- به هنگام وفات فرزندش را خواست و به او چنین وصیت […]

یکی از برنامه‌های دولت در سال جاری، برگزاری آزمون استخدامی و جذب نیرو برای آموزش و پرورش بود. طبق قانون افرادی صلاحیت استخدام را دارند که علاوه بر قبولی در آزمون کتبی، در مصاحبه حضوری نیز شرکت کرده و تایید شوند. اما بر اساس گفته‌ها و شنیده‌ها یکی از مشکلات قاطبه‌ی متقاضیان، عمل‌کرد سلیقه‌ای مصاحبه […]

مردم اندلس مشهور شده بودند به این که از همه بیشتر عاشق کتاب هستند. این محبت تا بدانجا کشیده بود که حاضر بودند برای تهیه و یا نگهداشتن یک کتاب از لباس و خوراک خود بزنند اما آن کتاب را از دست ندهند. . نقل شده که گاهی یک فرد با مقداری پول از خانه‌اش […]

باید مدنظر داشته باشیم همانگونه که خداوند متعال رزق و روزی را تقسیم نموده علم را نیز تقسیم کرده است. و هر یک بر حسب تلاش و کوشش علم حاصل می‌نماید. و هر فردی که مخلصانه و با جدیت کوشش کند، به خواسته‌اش خواهد رسید. و هر کس که اخلاص نداشته باشد و با سستی […]

سعدی رحمة الله علیه باب سوم کتاب گلستان خودش را در مورد «قناعت» بسته است. قناعت را «گنج بی‌پایان» گفته‌اند و براستی هیچ چیز نمی‌تواند جای قناعت را در وجود انسان بگیرد. قناعت است که آدم را از حرص و آز و آروزهای بی‌پایان می‌رهاند و زندگی را برایش رضایت‌بخش و شیرین می‌کند.

سعدی علیه الرحمه به صورت هوشمندانه و معنی‌داری باب دوم کتاب خود را در اخلاق درویشان نهاده است. هوشمندانه و معنادار از آن جهت که اولین باب کتاب او «در سیرت پادشاهان» است و این باب را «در اخلاق درویشان» نهاده است تا ابتدا بگوید: «همان‌طور که برای یک پادشاه وظایفی است، درویش هم وظایفی دارد که باید انجام دهد.» و در ثانی به این نکته اشاره دارد که «درویشی درجه و منزلتی‌ست به قدر و حتی فراتر از پادشاهی،» البته اگر درویش، درویش واقعی باشد.

سعدی در عصر رواج تملّق و چاپلوسی و در زمانی که سنّت ادب فارسی وسیله‌ی کسب نام و هجو این و آن است و زورمندانِ تهی از دانش، به قصاید بلند مدح و ستایش خو گرفته‌اند، با حق‌گویی گستاخانه‌ای که ملک مسلّم اوست، توانایان عصر خود را درس رهبری مبتنی بر انسانیّت می‌دهد. در قصاید فارسی و نخستین باب گلستان- که در سیرت پادشاهان است و همچنین باب اول بوستان- که در آن در زمینه‌ی هوش و تدبیر و رأی سخن رفته، آیین مملکت‌داری ویژه‌ای پیشنهاد می‌کند. پاسداری، رفاه مردم، تأمین امنیّت، نظام استخدامی، تدابیر جلب مسافر و جهانگرد، نظارت بر کارگزاران، آموزش‌های شغلی، دادورزی، حق پذیری، نصیحت نیوشی و آیین جنگ و تدبیر سپاه را به روشنی بیان و با آوردن داستان‌های مناسب، مطالب را رساتر می‌کند (ذکر جمیل سعدی: ۲۳۲ ).

سخن سعدی، کانِ شکر است که از هر کجایش و به هر مقدار بچشیم کامِ ما را شیرین می‌کند. گفتم شکر، نه، غلط گفتم، سخنش شیرین‌تر از شکر است، «سخنِ سعدی»، «سخنِ سعدی» است؛ نمی‌شود آن را به چیزی شبیه کرد. متاعی گران‌بهاست که نمی‌توان نامی بر آن نهاد.