یکی از اشتباهات والدین این است که تصور می‌کنند یک نشست مفید با خانواده نشستی‌ست که در آن درسی یا نصیحتی از سوی والدین برای فرزندان وجود داشته باشد! نه دوست من! تنها همین که بنشینی و داستان‌ها و ماجراهایشان را بشنوی و از نظراتشان آگاه شوی و کارهای خود را برای تو تعریف کنند […]
یکی از اشتباهات والدین این است که تصور می‌کنند یک نشست مفید با خانواده نشستی‌ست که در آن درسی یا نصیحتی از سوی والدین برای فرزندان وجود داشته باشد!
نه دوست من! تنها همین که بنشینی و داستان‌ها و ماجراهایشان را بشنوی و از نظراتشان آگاه شوی و کارهای خود را برای تو تعریف کنند همین یک دستاورد و موفقیت است بلکه حتی یک بازی مشترک بین اعضای خانواده نیز یک دستاورد مثبت است و چرا چنین نباشد در حالی که این کار سبب افزایش ارتباط بین افراد خانواده می‌شود!
چرا این یک دستاورد مثبت نباشد در حالی که جدا کردن اعضای خانواده از یکدیگر یکی از اهداف مفسدان در سطح محلی و بین‌المللی‌ست!
افزایش ارتباط بین اعضای خانواده به این معنی‌ست که دختران در میان خانواده احساس امنیت روانی و عاطفی می‌کنند و دیگر آن را در خارج از خانه نزد انسانهای گرگ‌صفت، بر روی نت و غیر آن جستجو نخواهند کرد.
به این معناست که پسران به خانواده اعتماد می‌کنند و دیگر برای همنشینی با دوستان نابابی که آنان را به انحراف عقیدتی و اخلاقی می‌کشانند از خانواده جدا نمی‌شوند و اگر هم دچار انحرافی شوند والدین خیلی زود قبل از جدی شدن قضیه آن را درمی‌یابند…
این نشست‌ها در واقع جلسات عبادت الله هستند اگر نیت کرده باشیم آن را برای تقویت روابط خانواده و حفظ آن از فساد برگزار کنیم علاوه بر این که عبادت صلهٔ رحم نیز در خلال آن به جای آورده می‌شود…
مگر نه این که پیامبر ﷺ دو بار با عایشه رضی الله عنها مسابقه دادند؟!
آیا هدف فقط ورزش بود؟! ..نه! بلکه چیزی فراتر از آن مد نظر بوده است…
این اشتباه است که چنین نشست‌هایی را اتلاف وقت بدانی!!
نشستهای علمی و ایمانی در خانواده موفقیت است.
نشست‌هایی برای گفتگو و دورهمی خانوادگی موفقیت است.
بازی‌های مشترک خانوادگی موفقیت است.
و یکی از نشستهای زیبای خانوادگی نشستن برای دعاست تا یکی دعا کند و بقیه آمین بگویند…
البته دقت کنید که این جلسات به تکلیفی مانند تکالیف درسی تبدیل نشوند…
به من بگو چند بار با خانواده‌ات نشستهای تا بگویم موفقیت تو در خانواده‌ات چه قدر است…
ایمن خلیل البلوی
- نویسنده: ایمن خلیل البلوی
