چه شگفت انگیز است خیزش و رویش طبیعت سرد و خاموش زمستان در بهاران و این بهاران تکرار خواهد شد تا روزگار بی فصل قیامت.
این جوشش پسین طبیعت سرد و مرده ی زمستانی برای ما آدمیان چه پیامی میتواند داشته باشد؟ آیا رستاخیز آدمی نیز چنین چیزی است؟

نبی آخرین(که درود خدا بر او باد) در تذکره بهاران،به ذکر بسیار یوم النشر در این اوقات اشاره نموده است آنگونه که آدمی را نکوست با دیدن غنایم بهاری و شکفتن سبزه ها، رستاخیز موعود را به وفور یاد کند.
امروزه هیچ نیرویی جلودار شهوت و غضب انسان نیست مگر یاد مرگ، آخرت و رستاخیز. زیانکاران و خاسرین به دلیل غفلت از همین مهم در زمره اشقیا جای گرفتند که مشکل امروز بشر غفلت و فراموشی است و نه  جهل و نادانی.
ماهیت وقوع رستخیز به مانند تحول فصول در هستی است و شایسته نیست در امروزِ نشاط و دارایی، فردای فقر و نداری را فراموش کنیم که همانا آدمی برای بقاست و نه برای فنا.
زیباست که با دیدن بهار که متقارن با شروع رستاخیز طبیعت است،نشور حقیقی در قیامت را از یاد نبریم و به فکر پایان کار باشیم.
آیات انفسی و آفاقی بسیار است از برای اندیشیدن بیدار دلان و خردمندان و بهار، ملموس‌ترین نشانه‌ی آفاقی است که پویندگان مسیر تکامل از آن درس شکوفایی و بهتر زیستن می‌آموزند.
بسیاراند آیات قرآنی که مسئله رستاخیز را به انسان تذکر می‌دهد که همانا غایت این فهم تغییر تغییر نگرش آدمی است و در ژرفای این نگرش به این خواهد رسید که دنیا گذرگاهی است برای رسیدن  به بی نهایت.
اینک آدمی با اشتغال به ظواهر فریبای دنیا، غافل از زمستان عالم وجود شده است و صحنه‌ی غوغای حیات را در نشئه دیگر هستی به فراموشی سپرده است.
همانطور که زمستان سرد طبیعت در چشم به هم زدنی افول کرده و بهاری پسین جایش را میگیرد، بهار وجود آدمی نیز زمستانی دارد.
اما هشدار! بهاران زیادی پیش روست که از تو فقط نامی باقی خواهد ماند و اما خودت نیستی،جزئی از تو در خاک و جزئی در افلاک
با این همه و همه،اندکی تفکر باید…

وحید حسنی سنگانی.(دانشجوی تربیت معلم شهید رجایی)