برادران وخواهران مسلمان؛ همانگونه که مستحضرید؛  شب درحالی بر ما روز می شود که غرش خمپاره ها وهواپیماهای دشمن مشترک ما وشما یعنی یهود ـ که خداوند می فرماید: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا»  ، «بدترین دشمن اهل ایمان؛ یهود ومشرکانند.» ـ خواب را از چشمان ما ربوده؛ و در حالی روز بر ما شب می شود که هیچ یک از ما پدران، امید برگشت فرزندانمان را نداریم . هیچ همسری به انتظار برگشتتن شوهرش نمی نشیند. چه آنکه مرگ، سایه اش را  در بیرون و داخل خانه بر سرمان گسترانیده است.

برادران وخواهران ایمانی ؛آنچه ما با آن روبرو هستیم تنها آتش گشودن بر اعضای حماس ومقاومت  نیست، بلکه ـ چنانچه از اخبار دیدید وشنیدید ـ فرزندان جگر گوشه مان نیز در این آتش وخمپاره ها سهیم اند. آیا فرزندان شیرخوارمان نیز در لیست تروریست ها ثبت شده اند که باید با خمپاره های چند ده کیلویی تکه تکه شوند؟! آیا دختران خردسال ما که در حال بازی کردن با عروسک های خود هستند هم تروریست اند که باید زیر خرواری از آوار خانه در حالی جان بدهند که عروسکشان در دستانشان حمایتشان می کنند!؟

آیا برادران کوچکمان که در راه مدرسه و تعلیم وتعلم جان می دهند هم تروریست اند؟

برادران وخواهران ایمانی! بگذارید از دستهای بی مرهم آوارگانی بگویم که چشمان خون فشان آنها به آسمان دوخته شده است واز پدر ومادرانی که شاید در انتظار معجزه اند تا اطفال به زیر آوار شده شان به آنها برگردند؛ از کودکانی با شما صحبت می کنم که وقتی هواپیماها را درآسمان می بینند به آنها دست تکان می دهند؛ ولی آنها در عوض با بمب از دستان معصوم آنها استقبال می کنند وهمه آمال وآرزوهای آنها را بر باد می دهند.

در شهری که ما همواره در آن زندگی می کنیم صفا وصمیمیت هست اما امنیت نه؛ محبت وهمدلی هست اما آرامش نه؛خوش اخلاقی وهمدردی هست اما آسایش نه؛ بیایید شما در سایه آرامش وآسایش وامنیت از صفا وصمیمیت وهمدلی وهمدردی نسبت به همدیگر دریغ نورزدید.

مگر نشنیدید که «احمد النیرب» نوجوان 12ساله ای که آرزوی بازی فوتبال دارد اما به علت قطع شدن پایش در یکی از حملات یهودیان، بر صندلی چرخدار نشسته ؛ به رونالدو، بازیکن معروف چه نوشته: من از طرفداران تیم شما هستم ؛ گاهی در خواب می بینم که با شما در زمین بازی میکنم اما صبح که از خواب برمی خیزم می بینم آنچه دیده ام رویایی بیش نبوده ومن حتی نمی توانم روی پای خود بایستم.

آری! اینجا مادران فریاد می زنند:

در این جا آتش است و دود و خاکستر

در این جا نعش کودک بر در مادر

واو حیران وسرگردان

چرا فرزند من کشتند؟

چرا دلبند من کشتند؟

چرا آن خوکها نخل مرا از بیخ برکندند؟

چرا بوزینه ها این میوه را از باغ برچیدند؟

وهر گاه کودکی به دنیا می آید با زبان حال خویش میگوید:

به دنیا آمدم از بهر جنگیدن

خزیدن زیر تیر وآتش دشمن

هراسم نیست ازمردن

نمی ترسم زخشم وغارت دشمن

اگر در برزیل بخاطر مصدومیت یک فوتبالیست کودکی گریه می کند، به خاطر کشته و مجروح شدن اطفال ما چه کسی بگرید؟

اگر مردان وزنانی به خاطر باز شدن دروازه تیم محبوبشان در برزیل گریستند، چه کسی برای فرزندان مان گریه کند که هر روزتوپخانه ی صهیونیستهای غاصب خانه هایشان را ویران می کنند وآرزوهایشان را بر باد می دهند.

برادران وخواهران ایمانی وقرآنی! بر سر سفره افطار شما خرما و نارنج؛ و در رمضان خونین غزه، بر سفره افطاری ما خمپاره ونارنجک است؛ بر سفره افطاری شما آب و بر سفره افطار ما آتش است  وخون. ما با غم و درد شهادت فرزندان مان روزه مان را افطار می کنیم.

راستی شما چه مجالس حنابندان باشکوهی برای عروسی دختران وپسرانتان برگزار می کنید؛ آیا می دانید ما درعروسی همایمان با خون عزیزانمان مجلس حنا بندان منعقد می کنیم واین شعار را زمزمه می کنیم: ان تدخلنی ربی الجنه / هذا اقصی ما اتمنی

شما شب ها در حال استراحت هستید، ولی ما در حال جمع آوری اجساد تکه تکه شده جگر گوشه هایمان ؛ شما در بسترتان کنار فرزندانتان آرمیده اید؛ در حالی که ما با جنازه های فرزندان دلبندمان نجوا می کنیم.

دیگر به سازمان ملل امیدی نیست، دل به قطعنامه ها ونشست ها نمی بنیدیم، می دانیم که ناله هایمان به گوش کسی نمی رسد.

ناله ام دیروز غوغایی نمود/ در جهان آن گونه سودایی نمود

معتصم از سوز ان لشکر کشید / تا عموریه  سزایش را چشید 

لیک اینک ضجه هایم بی جواب / معتصمها بشنوند اما به خواب

مگر اینکه خدای متعال به برکت دعای شما در مجالس ختم قرآن (که ما از آن محرومیم) رادمردی چون فاتح قدس سیدنا عمر بن خطاب ـ رضی الله عنه ـ را به مددمان بفرستد ویا دلاور مردی چون صلاح الدین ایوبی، شاگرد مکتب فاروقی بار دیگر معرکه حطین را رقم زند وکار یهود را یکسره ساز وباصدای رسا میگوییم:

 خیبر خیبر یا یهود /  جیش محمد سوف یعود

برادران قرانی! آنچه ما از شما انتظار داریم این است: حال که نمی توانید با جان ومالتان از ما دفاع کنید ، دستانتان را در شبهای مبارک قدر به درگاه احدیت بلند نموده وبرای رفع ظلم از سرمان دعا فرمایید.

حال که شما قدرت کاری را که مسعوداوزیل ـ بازیکن ترک تبارمسلمان  که تمام جایزه (350هزار پوندی”1″ )جام جهانی 2014برزیل خود رابه مردم غزه اهدا کرد ـ ندارید، از دستان وقلوب پاکتان برایحمایت ما استفاده کنید.ضمن اینکه این بازیکن مسلمان با دست ندادن با یکی از مسئولان فیفا که حامی قصابهای صهیونیستی بود از ما مردم مظلوم دفاع کرد.

حال که استطاعت ندارید تا مانند تیم ملی مسلمان الجزایر که تمام جایزه (5میلیون و250هزارپوندی) جام جهانی2014برزیل را به ما مظلومان غزه اهدا کنید؛حداقل در دعاهای  نیمه شبتان ما را فراموش نکنید.

به امید پیروزی خون بر شمشیر

السلام علیکم

نگارنده:عبدالرئوف علمی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1-هر پوند معادل تقریبی5300تومان می باشد

این مطلب توسط کاربران سایت ارسال شده است . شما نیز اگر می خواهید نوشته هایتان در سایت انواروب نشر شود، مطلب تان را به ایمیل (anvarweb.net@gmail.com) ارسال نمایید.